Σαν σήμερα 27/12/1946 με διαταγή του Γενικού Αρχηγείου οι διάσπαρτες Ομάδες Ενοπλων Καταδιωκόμενων, (ΟΕΚ/ θα αναφερθούμε αναλυτικά σε επόμενη ανάρτησή μας γι' αυτό), συγκροτούνται σε ενιαίο σώμα, με κεντρική καθοδήγηση και έτσι ιδρύεται ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, που έμελλε να γράψει μια τρίχρονη εποποιία στα βουνά της Ελλάδας.
Η μεταδεκεμβριανή βία κράτους και παρακρατικών συμμοριών -με την ανοχή και συμπαράσταση της τότε κυβέρνησης- είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις με θύματα τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.
Η μεταδεκεμβριανή βία κράτους και παρακρατικών συμμοριών -με την ανοχή και συμπαράσταση της τότε κυβέρνησης- είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις με θύματα τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.
Η έξοδος στο βουνό ήταν η μόνη διέξοδος για χιλιάδες κόσμου.
Ας μην ξεχνάμε ότι είχε προηγηθεί στις 3 Μάη 1957 απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία ανασυστάθηκαν οι Επιτροπές Δημόσιας Ασφαλείας που έφτιαξαν καταλόγους για την εκτόπιση όσων θεωρούσαν ύποπτους για "τη διατάραξη της τάξης και της ασφάλειας", αλλά και των οικογενειών τους. Επίσης με την ψήφιση των έκτακτων μέτρων «περί ασφαλείας και δημοσίας τάξεως» (Γ' Ψήφισμα) στις 18 Ιούνη 1946, οι διώξεις πήραν επίσημη μορφή και ενδύθηκαν με κρατικό μανδύα.
Η δημιουργία του Δημοκρατικού Στρατού ήταν αναγκαστική επιλογή για ΚΚΕ στις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί.
Ενδεικτικά για τον πρώτο καιρό δράσης του ΔΣΕ είναι όσα γράφει ο Γιώργος Χουλιάρας, καπετάν-Περικλής στον ΕΛΑΣ, για το Αρχηγείο Οθρυος στη Ρούμελη.
Η αρχή για τη συγκρότηση του Αρχηγείου Οθρυος έγινε στα μέσα Δεκεμβρίου 1946 από τον Γ. Χουλιάρα (Περικλή) και τον Νίκο Καρκάνη (Νικηφόρο) από το Δερελί Δομοκού, χωριό που είχε προσφέρει μεγάλη στήριξη στον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής και είχε υποστεί τις συνέπειες της λευκής τρομοκρατίας μετά τη Βάρκιζα.
Η στρατολόγηση νέων μαχητών έγινε με ατομικές προσκλήσεις σε παλιούς ΕΛΑΣίτες, με αποτέλεσμα η δύναμη του αρχηγείου να φτάσει τους 30 άντρες.
Η 3η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία συνήλθε στο Βελιγράδι στις 11 και 12 Σεπτεμβρίου 1947, έστρεψε -παρόλο που εξακολουθούνταν να αναζητούνται δημοκρατικές λύσεις ειρήνευσης- οριστικά το ΚΚΕ προς τη στρατιωτική αναμέτρηση ως τη μόνη πρακτικά επιλογή που απέμενε μέσα στο αδιέξοδο της πολιτικής νομιμότητας.
Για αυτό τον σκοπό έπρεπε να επιστρατευτούν όλες οι κομματικές δυνάμεις για την υποστήριξη και καθοδήγηση της δουλειάς του ΔΣΕ. (Περισσότερα διαβάστε εδώ).
Ας μην ξεχνάμε ότι είχε προηγηθεί στις 3 Μάη 1957 απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου με την οποία ανασυστάθηκαν οι Επιτροπές Δημόσιας Ασφαλείας που έφτιαξαν καταλόγους για την εκτόπιση όσων θεωρούσαν ύποπτους για "τη διατάραξη της τάξης και της ασφάλειας", αλλά και των οικογενειών τους. Επίσης με την ψήφιση των έκτακτων μέτρων «περί ασφαλείας και δημοσίας τάξεως» (Γ' Ψήφισμα) στις 18 Ιούνη 1946, οι διώξεις πήραν επίσημη μορφή και ενδύθηκαν με κρατικό μανδύα.
Η δημιουργία του Δημοκρατικού Στρατού ήταν αναγκαστική επιλογή για ΚΚΕ στις συνθήκες που είχαν δημιουργηθεί.
Η αρχή για τη συγκρότηση του Αρχηγείου Οθρυος έγινε στα μέσα Δεκεμβρίου 1946 από τον Γ. Χουλιάρα (Περικλή) και τον Νίκο Καρκάνη (Νικηφόρο) από το Δερελί Δομοκού, χωριό που είχε προσφέρει μεγάλη στήριξη στον ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ κατά τη διάρκεια της Κατοχής και είχε υποστεί τις συνέπειες της λευκής τρομοκρατίας μετά τη Βάρκιζα.
Η στρατολόγηση νέων μαχητών έγινε με ατομικές προσκλήσεις σε παλιούς ΕΛΑΣίτες, με αποτέλεσμα η δύναμη του αρχηγείου να φτάσει τους 30 άντρες.
Η 3η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία συνήλθε στο Βελιγράδι στις 11 και 12 Σεπτεμβρίου 1947, έστρεψε -παρόλο που εξακολουθούνταν να αναζητούνται δημοκρατικές λύσεις ειρήνευσης- οριστικά το ΚΚΕ προς τη στρατιωτική αναμέτρηση ως τη μόνη πρακτικά επιλογή που απέμενε μέσα στο αδιέξοδο της πολιτικής νομιμότητας.
Για αυτό τον σκοπό έπρεπε να επιστρατευτούν όλες οι κομματικές δυνάμεις για την υποστήριξη και καθοδήγηση της δουλειάς του ΔΣΕ. (Περισσότερα διαβάστε εδώ).
Εχοντας κάνει αφιέρωμα στα 76 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, θα ήταν πλεονασμός να γράψουμε γεγονότα που ήδη έχουμε αναφέρει.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Στην πρώτη φωτογραφία:, στη λεζάντα της είναι περασμένο λάθος το όνομα δύο αγωνιστών ως "Κασίμης". Πρόκειται για τους αδελφούς Θόδωρο και Σταύρο Κασίδη, πρωτοπόρους αντάρτες στη Μαγνησία και ηρωικούς μαχητές - αληθινούς Σταυραϊτούς του Δημοκρατικού Στρατού στο Πήλιο. Ο Σταύρος Κασιδης ( με το αγωνιστικό ψευδώνυμο Σταυραϊτός ) έπεσε στον Αγώνα, ηρωικός νεκρός του ΔΣΕ. Ο Θόδωρος Κασίδης, εξαιρετικός άνθρωπος και αφοσιωμένος στην υπόθεση του κομμουνισμού μια ολόκληρη ζωή, πέθανε πριν λίγα χρόνια στο Βόλο, αφού πέρασε πολλά χρόνια στην ξενιτιά ως πολιτικός πρόσφυγας. (Νομίζω ότι με αφορμή αυτή την ίδια φωτογραφία μια ακόμη φορά σάς είχα επισημάνει με σχόλιο ότι υπάρχει λάθος στη λεζάντα. Φυσικά το λάθος προέρχεται από το βιβλίο στο οποίο εμπεριέχεται η φωτογραφία - κι όχι από το Βαθύ Κόκκινο που την αναδημοσιεύει).
Δημοσίευση σχολίου