''Κι αν η μισή μου καρδιά, γιατρέ μου βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή, στην οικογένεια του Κώστα Φραγγούλη βρίσκεται''...
'Οπως βρέθηκε στο παρελθόν δίπλα στην οικογένεια του Παύλου Φύσσα, του Βασίλη Μάγγου, της μικρής Όλγας, του Ζακ, του Νίκου Σαμπάνη, και σε κάθε θύμα της εξουσιαστικής και φασιστικής βίας...
Και κάθε φορά που η καρδιά μας ανασυντίθεται, είναι πιο ξέχειλη από οργή και θυμό, και για την απουσία δικαιοσύνης...
4η μέρα σήμερα που το 16χρονο παιδί χαροπαλεύει, χωρίς καν να εκδίδεται ένα ιατρικό ανακοινωθέν για την κατάσταση της υγείας του. ( Ρομά βλέπεται, θύμα μπατσάδικης κτηνωδίας, κι όχι κάποιο εξουσιαστικό δεκανίκι τους, για να βγάλει μέχρι και διάγγελμα ο Ανέμελος, για μια κλωτσιά στα γεγονότα της Ν. Σμύρνης...)
Κι άλλη μια φορά που ο θύτης δέχεται την προκλητική εύνοια της "δικαιοσύνης". Τίθεται, λέει, σε κατ΄ οίκον περιορισμό, μέχρι νεοτέρας απόφασης, που ώς γνωστόν θα επιφέρει την πλήρη απενεχοποίηση του...
Κι έτσι, με τα 600ευρώ στην τσέπη, ρεγάλο επιβράβευσης της μπατσάδικης αλητείας, επιστρέφει στην θαλπωρή της οικογενειακής αγκαλιάς, έχοντας οδηγήσει ένα παιδί, ένα βήμα πριν τον τάφο, για 20ευρώ.
Δεν ξέρουμε αν και πως θα ζήσει ο έφηβος Κώστας... Ξέρουμε μόνο, πως τούτη η εξουσιαστική σαπίλα που οπλίζει τα χέρια της ένστολης αλητείας, πρέπει να τελειώσει. Και θα τελειώσει.
Δημοσίευση σχολίου