Οταν τα υπονοούμενα και οι πολιτικές σκοπιμότητες ονομάζονται δημοσιογραφία.

Γιατί άραγε πολλοί αστοί δημοσιογράφοι αρκούνται να φωτογραφίζουν καταστάσεις και να αφήνουν υπονοούμενα, χωρίς να γράφουν τα πράγματα με το όνομα τους; 

Αυτή είναι μια τακτική που την λάνσαρε στην δημοσιογραφική πιάτσα ο Γιώργος Τράγκας. Αυτός είχε συγκεκριμένη στόχευση, αλλά τώρα έχει παγιωθεί, για διαφορετικούς λόγους, απ' αυτούς που επιδίωκε ο μακαρίτης δημοσιογράφος -εκδότης.

Δείτε κάποια πρόσφατα παραδείγματα.  

Εμφανίζεται άρθρο του "Βηματοδότη" και αφήνει σοβαρά υπονοούμενα για τον Τάκη Θεοδωρικάκο. 

Δημοσιεύονται μια σειρά άρθρα στα "Νέα" όπου οι συντάκτες τους, σου δίνουν την αίσθηση ότι γνωρίζουν πολύ περισσότερα απ' όσα γράφουν για την εμπλοκή του πρωθυπουργικού ανιψιού, Γρηγόρη Δημητριάδη, στο σκάνδαλο των ηλεκτρονικών παρακολουθήσεων. 

Χτες ο Κώστας Βαξεβάνης δημοσιεύει στον λογαριασμό του στο twitter: "Σύμφωνα με την παρακολούθηση από το predator ο πόλεμος φιλοκυβερνητικού δημοσιογράφου με το περιβάλλον του Μαξίμου ξεκίνησε, όταν ισχυρός παράγοντας από το Μέγαρο, μπλόκαρε συνάντηση ξένων "επενδυτών" που είχε κλείσει ο δημοσιογράφος με υπουργό, έναντι 15.000 ευρώ. Μεροκάματο". Εύλογα αναρωτάτε κανείς: Αφού γνωρίζει ένα τέτοιο γεγονός γιατί δεν γνωστοποιεί το όνομα του συναδέλφου του;

Σήμερα ο διευθυντής της "Εστίας" αναρωτιέται στην στήλη του:  "Θα αποκαλυφθεί κάποια στιγμή επισήμως ότι κάποιος έδωσε εντολή να κλείσει πάση θυσία ο Ομιλος «Εστία Επενδυτική» και να πεταχθούν στον δρόμο 200 εργαζόμενοι, με πρακτικές που θυμίζουν «αποφασίζομεν και διατάσσομεν»;". Μας γράφει δηλαδή ο Μανώλης Κοττάκης, ότι γνωρίζει ποιος επιδίωξε να βάλει λουκέτο στο συγκρότημα ΜΜΕ που εργάζεται και να αφήσει άνεργους τόσους ανθρώπους, αλλά δεν τον κατονομάζει!  

Αλήθεια, τι είδους δημοσιογραφία είναι αυτή; Εμείς σ' αυτή την διαδικτυακή γωνιά, αν δεν έχουμε την δυνατότητα να τεκμηριώσουμε ένα γεγονός που ήρθε υπ' όψιν μας, αποφεύγουμε να το αναφέρουμε. Οι "έγκριτοι" δημοσιολόγοι πώς γίνεται να παραθέτουν τέτοια υπονοούμενα ή να παρουσιάζουν τόσο σοβαρά γεγονότα (εντός ή εκτός εισαγωγικών), με τέτοια επιπολαιότητα;