- «Ωχ, τι έπαθα! Μήτσο, βοήθεια!»
- Ποιος; Διαολάκι; Τι έπαθες; Ποιος σ’ έκανε έτσι!;
- «Οι κολασμένοι! Έφαγα τις χρονιάς μου! Μου την έπεσαν πριν προλάβω να καλέσω ενισχύσεις».
- Νόμιζα πως εσείς τους βασανίζατε. Τι έγινε, εξέγερση;
- «Όχι. Δώσε κάτι να βάλω στις πληγές και θα στα πω. Ωχ, αχ»!
- Πάρε. Να, κράτα κι αυτό, να σταματήσει το αίμα. Για πες.
«Ήρθε μια καινούρια παρτίδα πεθαμένων. Εμβολιασμένοι όλοι τους. Μ’ έβαλε ο Διάολος να τους βάλω μαζί με ανεμβολίαστους. Μόλις είδε ένα "ψέκι" ένα γνωστό του "μπολιασμένο", άρχισε να τον κοροϊδεύει. Κουβέντα στην κουβέντα πιαστήκανε, μπήκαν κι οι υπόλοιποι στον καυγά, κι έγινε Κόλαση!
Εκεί που τους έβλεπα και γέλαγα, με περικυκλώνει μια ομάδα. "Εσύ τι είσαι ρε;" με ρωτάνε. "Διαολάκι" τους απαντώ. "Έχεις κάνει εμβόλιο", ξαναρωτάνε. "Όχι" τους λέω, "εμείς δεν χρειαζόμαστε εμβόλια". "Έτσι ε"; Μου λένε και μ’ αρχίσουν στις γρήγορες! Το τι ξύλο έφαγα, αγνώριστο με κάνανε!»
- Το βλέπω.
- «Μήτσο κόψε τα γέλια και πες μου τι να κάνω. Κάτω γίνεται κανονικός πόλεμος! Άσε που με κυνηγάει ο Σατανάς να με πηδήξει για τις ζημιές. Και μου είπε ένας γερό - διάολος "μην μπλέκεις τους κολασμένους, θα γίνει χαμός". Αλλά σκέφτηκα πως, αφού βρίζονταν από το ιντερνέτ, όσο ζούσαν, να τους βάλω μαζί να γνωριστούν, να δουν πόσο χαζοί ήταν».
- Καλή σκέψη διαολάκι αλλά… ξέρεις. Ο δρόμος προς την Κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες προθέσεις. Αν καταλάβαιναν, θα πήγαιναν στον Παράδεισο, όπως πήγαν τα περισσότερα θύματα της πολιτικής. Εμβολιασμένοι κι ανεμβολίαστοι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Αντίθετα έχουν να αντιμετωπίσουν τα ίδια προβλήματα στα Νοσοκομεία. Ανάθεμα στο Μητσοτάκη που δίχασε τον κόσμο και γι αυτό.
- «Μωρέ δε θα έρθει η σειρά του να πάει στο Διάολο; Το ξύλο που θα φάει θα είναι έντοκο. Προσωπικά θα τον περιποιηθώ. Θα τον βάλω να εξηγήσει γιατί πέθαναν 35.000 και μετά θα τον σουβλίσω! Εμβόλια στον πισινό με λάβα θα του κάνω… Μη γελάς Μήτσο, έχω νευριάσει!»
- Κάτσε εδώ να πούμε για μια βασανισμένη.
- «Την Καϊλή»;
- Αυτή είναι βασανισμένη από τους βάρβαρους Βέλγους. Ούτε οι σκλάβοι στο Κατάρ που πέθαναν από την «πρωτοπορία», ούτε εδώ όσοι βασανίστηκαν πραγματικά από τη χούντα, ούτε κι εμείς οι «τεμπέληδες» που παίρναμε των παθών μας τον τάραχο, κρυωμένοι και νηστικοί.
Άντε θα σου πω και τραγούδι. Εύα, αφιερωμένο. Τραγούδα κι εσύ ρε διαολάκι.
«Σ’ έπιασαν τα όργανα,
έχασες τη θέση σου.
Το γυρνάς στο τσάμικο,
βγες από τη μέθη σου.
Πήγες και λαδώθηκες
βαλιτσούλες πήρες με ευρώ.
Επειδή γουστάρεις
βουρ για το ψητό!
Σ’ έβαλαν στα σίδερα,
τα κάνες επάνω σου.
Άρχισες τις παπαριές,
Εσύ και ο χάνος σου.
Μίλησε Ευάκι μου,
για του Παναμά το λογαριασμό.
Επειδή γουστάρεις
βουρ για το ψητό!
Είπε μόνο ψέματα,
Η Εύα που «εργάζεται».
Να η διεφθαρμένη μας, κλέβει
κι ούτε νοιάζεται.
Φτου σου, λαδωμένη μου,
ε ρε τι αρπάζεις πω - πω - πω!
Επειδή γουστάρεις
βουρ για το ψητό»!
Δημοσίευση σχολίου