Όσο κλιμακώνεται η δικομματική αντιπαράθεση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ τόσο αδειάζει από περιεχόμενο και μετατρέπεται σε αντιδικία για το ποιος είναι καλύτερος διαχειριστής. Πολύ μακριά όλα αυτά από τα μεγάλα προβλήματα επιβίωσης, εργασίας, πολέμου και δημοκρατίας που αντιμετωπίζει ο λαός.
Οσοι περίμεναν τη «μητέρα όλων των μαχών» στη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή για το θέμα των υποκλοπών, μάλλον θα απογοητεύτηκαν. Οι ανούσιες φραστικές κορώνες έχουν την ικανότητα να κάνουν και τα πιο σοβαρά θέματα πολτό, κατάλληλο για προεκλογική τροφή.
Ο Κ. Μητσοτάκης προκλητικός, με έναν ορυμαγδό ψεμάτων και αντιπερισπασμών, προσπάθησε να την βγάλει καθαρή, στηριζόμενος στον κοινοβουλευτικό του λόχο. Από την άλλη, ο Α. Τσίπρας περιορίζει όλο και περισσότερο τον αντιπολιτευτικό του λόγο, εμφανιζόμενος ως καλύτερος θεσμικός εγγυητής της λειτουργίας του πολιτεύματος, δηλαδή του πολιτικού πλαισίου του συστήματος της εκμετάλλευσης και φτωχοποίησης των εργαζομένων.
Την ίδια ώρα, η ακρίβεια σαρώνει και οι μισθοί είναι καθηλωμένοι, αντικείμενο κι αυτοί προεκλογικών υποσχέσεων. Το δίλημμα που ρίχνει ο ΣΥΡ1ΖΑ για τις επόμενες εκλογές, «Εκτροπή ή Δημοκρατία», περιορίζει την όποια αντιπολίτευση στην καταπολέμηση των πιο ακραίων πλευρών του σύγχρονου κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, που μετατρέπεται σε κανονικότητα σε όλο τον κόσμο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και οι σύμμαχοί τους έχουν αποδεχθεί το σύστημα και θέλουν να το διαχειριστούν καλύτερα, όπως υπόσχονται. Έτσι όμως δεν αντιπαλεύουν ούτε τις πιο στυγνές μεθοδεύσεις κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων, που εξάλλου αναπτύσσονται εντός του θεσμικού πλαισίου Ελλάδας και ΕΕ.
Μόνο οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία, με τον αγώνα τους μπορούν να διεκδικήσουν τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Δεν είναι ώρα παθητικής εκλογικής αναμονής, αλλά κινητοποίησης και διεκδίκησης. Γιατί «ο λαός σώζει τον λαό». Η αντικαπιταλιστική Αριστερά οφείλει να βρεθεί στην πρώτη γραμμή.
Δημοσίευση σχολίου