Ο Μητσοτάκης ετοιμάζεται εκ νέου να ... νομοθετήσει σπάζοντας ξανά ...αυγά ίσως και κόκαλα! Οι νομοθεσίες τέτοιου τύπου, σαν αυτό το έκτρωμα που τώρα ψήνεται, για τον λεγόμενο "δικαστικό έλεγχο" επί της ιδεολογίας των κομμάτων, περί του ποιος από όλους εμάς είναι "εντός δημοκρατικού πλαισίου" κλπ, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση με την καταπολέμηση του φασισμού.
Τρίτο ψήφισμα του 1946 και Νόμο 509 του 1947 μυρίζουν από χιλιόμετρα ... Αναδύουν τη μπόχα ενός τάφου που ανασκάφτηκε και χάσκει ξανά έτοιμος να καταπιεί κάθε απομεινάρι πολιτικής ελευθερίας. Οι μπουρζουάδες είναι αδίστακτοι και δεν κρύβουν τις προθέσεις τους. Δεν μπορούν φυσικά να σκεπάσουν τις επιδιώξεις της κεφαλαιοκρατίας, όσο κι αν καμώνονται πως θέλουν να ... εμποδίσουν τους Καδιδιαραίους και τους Λαγούς. Αυτοί είναι απλώς το πρόσχημα....
Ο φασισμός - ως σάρκα από τη σάρκα του αστικού καθεστώτος - αλλάζει κοστούμια και προσωπεία, και από απροκάλυπτος χασάπης της ταγματασφαλίτικης και της σουρλέικης συμμορίας γίνεται τώρα σε όλη τη Δυτική Ευρώπη μια χαμογελαστή πατριώτισσα μαντάμ Λεπέν ή μία "χριστιανή - μητέρα - γυναίκα" Τζώρτζια Μελόνι, δηλαδή ένα καθωσπρέπει σύγχρονο τσιράκι του συστήματος. Ακόμα κι αν κρύβει τη σβάστικα κάτω από το μανίκι και την παρακρατική συμμορία ενταγμένη πάντα στα σχέδια του ΝΑΤΟ και των κυβερνήσεων, εάν παραστεί ανάγκη...
Οι νομοθεσίες τέτοιου τύπου σαν αυτή που προωθεί τώρα ο Μητσοτάκης, αποσκοπούν πάνω απ' όλα στο στρίμωγμα αρχικά και στο πογκρόμ, εάν κι όταν υπάρξει ανάγκη για το σύστημα, εναντίον των κομμουνιστών. Οι κομμουνιστές είναι ο στόχος, όχι οι φασίστες.
Τα επαναστατικά κόμματα και κινήματα της εργατικής τάξης και των λαών του κόσμου είναι στο πραγματικό στόχαστρο τέτοιων νομοθεσιών σ' όλο τον κόσμο. Κι αυτό άλλωστε δεν κρύβεται στα ευρωενωσίτικα και αμερικάνικα προτεκτοράτα που έστησε ο ιμπεριαλισμός σε ολόκληρη σχεδόν την Ανατολική Ευρώπη μετά την κατάρρευση των σάπιων ρεβιζιονιστικών ηγεσιών των πρώην ΚΚ, εδώ και τριάντα χρόνια.
Οι επίγονοι των πιο σκληρών αντιδραστικών και των ναζιστών που προωθήθηκαν στην εξουσία όλων αυτών των σάπιων προτεκτοράτων, από τη Βαλτική έως το Βουκουρέστι και τα Τίρανα, ενώ είναι φασίστες και μαφιόζοι με όλη τη σημασία της λέξης, θεωρούνται όμως από το σύστημα ως ορίτζιναλ ... δημοκράτες, ενώ με τις εντολές και τις νομοθεσίες τους τους όλα τα κομμουνιστικά κι εργατικά κόμματα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης βρίσκονται υπό μεγαλύτερο ή μικρότερο διωγμό.
Για τα ιμπεριαλιστικά κτήνη της Ουάσιγκτον και των Βρυξελλών όμως, στα προτεκτοράτα αυτά η ... δημοκρατία ξεχειλίζει πλέον από τα... μπατζάκια των τυράννων τους. Φυσικά και στις ίδιες τις δυτικοευρωπαϊκές χώρες άφθονες όσες είναι οι διακρίσεις και τα εμπόδια που τίθενται από τις νομοθεσίες των αστικών καθεστώτων στη δράση των κομμουνιστών, προπάντων δε των οργανώσεων εκείνων που δεν έχουν συμβιβαστεί με το σύστημα και που εννοούν πραγματικά το ότι παλεύουν για τη συγκρότηση των δυνάμεων της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας.
Άλλα από τα εμπόδια αυτά είναι πιο ραφιναρισμένα, άλλα είναι πιο απροκάλυπτα αναλόγως του συσχετισμού των ταξικών δυνάμεων στον κοινωνικό στίβο κάθε χώρας. Στη Γερμανία είναι γνωστό ότι θεωρείται ακόμη ασυμβίβαστη με το νόμο η πρόσληψη κομμουνιστών σε δημοσιοϋπαλληλική θέση. Κανονική αστυνομία φρονημάτων... Όπως ακριβώς και επί Αδόλφου και επί Αντενάουερ... Η παράδοση είναι φετίχ για την αστική τάξη αυτής της ιμπεριαλιστικής δύναμης. Διαχρονικά...
Στη θέση του επαναστατικού κόμματος της εργατικής τάξης το σύστημα τα κατάφερε εδώ και πενήντα χρόνια να έχει πλέον μπει η μεταμφιεσμένη ή η απροκάλυπτη σοσιαλδημοκρατία. Πρώτα ήταν το ψευτοσοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ της ψευτιάς και της ρεμούλας . Όταν το ΠΑΣΟΚ κατέρρευσε σκαρώθηκε πλέον από το χώρο του μεταλλαγμένου ευρωρεβιζιονισμού ένα ακόμη αστικό ρεφορμιστικό εξολοκλήρου κάλπικο μόρφωμα με την ταμπέλα " ΣΥΡΙΖΑ".
Ένα πολιτικό μόρφωμα δηλαδή ταγμένο εξολοκλήρου στο αστικό παιχνίδι κοινοβουλευτικής εναλλαγής, ένας βραχίονας του συστήματος του καπιταλισμού και της εξάρτησης που παριστάνει την Αριστερά με ... ριζοσπαστική μάλιστα ταμπέλα. Οι τίτλοι κι οι πολιτικές έννοιες έχουν πια χάσει ολότελα τη σημασία τους...
Υπό αυτές τις συνθήκες μια νομοθεσία περί πολιτικού ελέγχου της ιδεολογίας των κομμάτων από στην αστική δικαιοσύνη, σαν αυτή που σκαρώνουν οι Μητσοτάκηδες, αποσκοπεί αφενός μεν στο μάντρωμα όλων ανεξαιρέτως των ακροδεξιών και φασιστικών ψήφων της χώρας απευθείας στην κάλπη της επίσημης δεξιάς, κι αφετέρου στην ανοιχτή απειλή της επιβολής δικαστικών απαγορεύσεων εναντίον των κομμουνιστικών οργανώσεων ώστε να περιοριστούν ακόμη περισσότερο οι δυνατότητες παρέμβασης τους στην κοινωνία και ανάκαμψής τους στο μέλλον, μέσα σε συνθήκες μεγάλης παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και πιθανής ανεξέλεγκτης όξυνσης της ταξικής πάλης και στην Ελλάδα.
Έτσι φυσικά θεωρούν ότι μπορούν ανοιχτά πλέον να πιέσουν και την ψεύτικη κοινοβουλευτική "αριστερά" που τους αντιπολιτεύεται να πάει ακόμα δεξιότερα.
Συμπέρασμα: δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον Μητσοτάκη να περάσει έναν τέτοιο νόμο. Ο μόνος τρόπος είναι η συγκρότηση έστω και τώρα πολιτικού και κοινωνικού μετώπου λαϊκών δυνάμεων που θα διακηρύξει την άμεση ανάγκη να βγούμε οργανωμένα στους δρόμους και να διεκδικήσουμε το τσάκισμα και της ίδιας της δεξιάς κυβέρνησης και μαζί ολόκληρης της αντιδραστικής πολιτικής της. Ολοκλήρου του νομοθετικού κυκεώνα που αυτή επέβαλε και επιβάλλει καθημερινά. Πόλεμος στον πόλεμο, δηλαδή. Είναι η μόνη γλώσσα που αντιλαμβάνονται οι αντιδραστικοί όπου γης. Το κακό όμως είναι πως δεν την αντιλαμβάνονται όλοι όσοι λένε μεν ότι είναι "δικοί μας", πλην όμως διεξάγουν απλώς μια ακόμη προεκλογική καμπάνια. Ιδού η Ρόδος, κύριοι, ιδού η λυδία λίθος.
Να δούμε ποιος και τί εννοεί και ποιος γελάει το πλήθος!
Δημοσίευση σχολίου