Ποιο είναι το κρυμμένο μυστικό του Ανδρουλάκη;

Πηγή: Γ. Λιακόπουλος - ieidiseis.

Πίσω από τις επιφανειακές κι άσφαιρες επικρίσεις του ΠΑΣΟΚ προς τον Πρωθυπουργό, υπάρχει κάτι που δείχνει να τους κρατάει στην ίδια βάρκα. Και θα εκδηλωθεί στην κατάλληλη στιγμή. Με διάφορα προσχήματα.

Προσδεθείτε και μην καπνίζετε - άρχισαν σοβαρές αναταράξεις. Για μερικά 24ωρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα δώσει τα ρέστα της για να υπονομεύσει την απήχηση πρωτοβουλίας Τσίπρα για αποχή από τις ψηφοφορίες.

Όπως όλα στο δημόσιο χώρο θα κριθεί στον χρόνο. Είναι μια κίνηση τυπικά κοινοβουλευτική, εντός της συνταγματικής τάξης και τα αντίθετα είναι ανοησίες του Οικονόμου. Η αξία της βρίσκεται στην πολιτική, αλλά και την επικοινωνιακή δυναμική που περιέχει.

Ήδη έβγαλε τη συμπεριφορά της ηγετικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ από το ημίφως του «διμέτωπου» και έδειξε ότι τελεί υπό την επιρροή Μητσοτάκη - που υπολογίζει τον Νίκο Ανδρουλάκη πάντα ως - εκόντα, άκοντα - εταίρο του…

Αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ πίστευε αυτά που λέει για τις υποκλοπές, το πρώτο που θα επιδίωκε θα ήταν να επισπευσθούν οι εκλογές. Για να αλλάξει η κυβέρνηση και να μάθει αυτά που ρωτάει για την παρακολούθησή του. Που δεν είναι, εδώ που τα λέμε, η πιο «κρίσιμη», αν συγκριθεί π.χ. με τις παρακολουθήσεις Φλώρου, Χατζηδάκη κι άλλων.

Η προοδευτική κυβέρνηση, που θα φέρει στο φως αυτή την ανατριχιαστική δραστηριότητα, δεν μπορεί παρά να είναι κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ.

Αν νομίζει ο Ανδρουλάκης, ότι το ΠΑΣΟΚ θα βγει ισχυρότερο από τον ΣΥΡΙΖΑ από την κάλπη, πάλι για την ίδια κυβέρνηση μιλάμε. Απλώς σ’ αυτή τη περίπτωση θα ήταν πρωθυπουργός ο ίδιος. Με τον σημερινό συσχετισμό δεν μπορεί παρά να είναι ο Τσίπρας.

Αυτό ακριβώς υπονομεύει ο Ανδρουλάκης: να μην επιστρέψει ο πρώην Πρωθυπουργός. Δηλαδή να παραμείνει ο Μητσοτάκης - με τη συνδρομή του. Αλλιώς θα έσπευσε να υιοθετήσει την πρόταση Τσίπρα. Για να μην πούμε ότι θα έπρεπε να είχε αναλάβει πρώτος αυτή την πρωτοβουλία.

Τι είδους κόμμα της αντιπολίτευσης είναι αυτό που δεν θέλει εκλογές; Που, αντί να συνταχθεί με το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, διαμορφώνει μέτωπο με την κυβέρνηση και μέτωπο εναντίον του; Πώς ακριβώς φαντάζεται τον ρόλο του στη Δημοκρατική Παράταξη, όταν βάζει πλάτη στην επιβίωση της Δεξιάς;

Υποτίθεται ότι από τη θέση του το ΠΑΣΟΚ έχει κάθε λόγο να συνυπογράφει κάθε πρωτοβουλία που οδηγεί μια ώρα αρχύτερα στην έξοδο την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Για να πάρει τη θέση της κυβέρνηση των δημοκρατικών δυνάμεων, με το ίδιο σε διακριτό ρόλο. Ανάλογα με τη δύναμη που θα του δώσουν οι πολίτες. Να τον ορίσει μόνος του Ανδρουλάκης δεν γίνεται.

Γιατί λοιπόν αντί να στραφεί κατά του Μητσοτάκη στράφηκε κατά του Τσίπρα, σ’ αυτή την πρωτοβουλία; Γιατί ο Ανδρουλάκης - ως θύμα των υποκλοπών σε τελική ανάλυση - αντί να υιοθετήσει, κριτικά αν πρέπει, τις καθαρές απόψεις του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης αναμασάει τα σκουπίδια - για «βαλίτσες του Καλογρίτσα», «ρυπαρά δίκτυα» και… «υποκλοπές του ΣΎΡΙΖΑ» - που εκσφενδονίζει ο Πρωθυπουργός για… συμψηφισμό;

Την απάντηση γνωρίζει μόνο ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Αλλά δεν μπορεί να την κρατάει για τον εαυτό του, όσο πλησιάζουν οι εκλογές... Πρέπει να εξηγήσει στους οπαδούς του κόμματός του την αλλοπρόσαλλη στάση του.

Τουλάχιστον να διαψεύσει τις εκτιμήσεις που τον φέρνουν πρόθυμο να συρθεί σε κοινοβουλευτική στήριξη του Μητσοτάκη, αν η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα. Αλλιώς, για λόγους ιδεολογίας, ιστορίας, αλλά και προσωπικούς θα έπρεπε να έχει ξεκαθαρίσει: όχι με τη Δεξιά.

Όπως κάνουν τόσα στελέχη του κόμματος του. Αυτοί είναι λιγότερο δημοκρατικοί; Θέλουν λιγότερο την εκλογική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ;

Με τη θέση που πήρε ο Νίκος Ανδρουλάκης στη πρωτοβουλία Τσίπρα επιβεβαίωσε αυτό που συζητούν όλοι: κάτι κρύβει. Δεν είναι εικασία, αλλά προκύπτει από τα γεγονότα.

Τον παρακολουθούσε ο Μητσοτάκης. Και όταν αποκαλύφθηκε - από τον ακέραιο Χρήστο Ράμμο της ΑΔΑΕ, όχι από τη δική του καταγγελία για την απόπειρα παγίδευσης του με το Predator, όπως λέει - του είπε ότι η παρακολούθηση ήταν «νόμιμη».

Δηλαδή ότι είχε διαταχθεί - και εγκριθεί από την εισαγγελέα Βλάχου - επειδή ως ευρωβουλευτής, θεωρήθηκε ύποπτος είτε για συμμετοχή σε ενέργειες που απειλούν την εθνική ασφάλεια, είτε για εμπλοκή σε μεγάλο έγκλημα. Αλλιώς «νομιμοποίηση» δεν υπάρχει.

Η παρακολούθηση προφανώς ήταν παράνομη - και για αυτό η κυβέρνηση δεν μπορούσε να αναφέρει τον λόγο… Ο Ανδρουλάκης όμως γιατί δεν ήθελε να τον ακούσει, έστω προσωπικά, από την ΕΥΠ ή την κυβέρνηση; Και στη συνέχεια να καταγγείλει όσα άκουσε;

Θα μπορούσε να υποβάλει μηνύσεις προσωπικά στον Δημητριάδη και στον Κοντολέοντα – και όποιον άλλον υπεύθυνο από την ΕΥΠ. Στην ανάκριση και στο δικαστήριο θα αναγκάζονταν να άρουν το «απόρρητο» και να αναφέρουν τον λόγο της παρακολούθησης. Έστω κεκλεισμένων των θυρών.

Ως θύμα της παρακολούθησης δεν το έκανε ως τώρα. Όπως δεν ζήτησε να καταλογιστούν ευθύνες σε όσους «έχασαν» ή «κατέστρεψαν» το υλικό της παρακολούθησης. Και δεν αξιώνει από την κυβέρνηση δημόσια εγγύηση ότι αυτό το υλικό που αφορά στον προσωπικό βίο του δεν βρίσκεται σε κάποια χέρια. Οπόταν αν εμφανιστεί κάτι συναφές θα είναι πλαστό.

Ενώ ο ίδιος μιλούσε για απόπειρα να τον εκβιάσει και να τον χειραγωγήσει ο Μητσοτάκης, επιτέθηκε στην Πόπη Τσαπανιδου όταν επανέλαβε τις δικές του καταγγελίες. Επειδή ευλόγως τις συνέδεσε με το απίθανο, με βάση αυτές τις καταγγελίες ενδεχόμενο να στηρίξει κυβέρνηση της ΝΔ.

Ήταν μια ευκαιρία να κλείσει αυτή τη συζήτηση, με μια λέξη: jamais, που θα έλεγε και ο Δημητρακόπουλος… Αλλά την άφησε…

Από όλα αυτά προκύπτει ότι υπάρχει κάποιο μυστικό που ξέρουν ο Μητσοτάκης και ο Ανδρουλάκης - και αποτελεί τη βάση της κοινής επίθεσης κατά ΣΥΡΙΖΑ. Με τα ίδια επιχειρήματα, την ίδια ρητορική και τον ίδιο στόχο.

Πίσω από τις επιφανειακές κι άσφαιρες επικρίσεις του ΠΑΣΟΚ προς τον Πρωθυπουργό, υπάρχει κάτι που δείχνει να τους κρατάει στην ίδια βάρκα. Και θα εκδηλωθεί στην κατάλληλη στιγμή. Με διάφορα προσχήματα.

Π.χ. ο Βαγγέλης Βενιζέλος τους προφέρει ένα: «να μην μείνει η χώρα ακυβέρνητη». Εννοεί όμως μόνο στην περίπτωση που θα είναι πρώτο κόμμα η ΝΔ. Δεν ισχύει αν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό το μυστικό ορίζει την ακατανόητη συμπεριφορά Ανδρουλάκη - Κάποιοι ίσως το μαντεύουν. Αλλά σε κάθε περίπτωση αυτού του είδους τα μυστικά δεν μένουν κρυμμένα για πολύ καιρό.