Το προσχέδιο του πονήματος που φτιάχνουμε με θέμα το πώς καθιερώθηκε επίσημη πολιτική του ελληνικού κράτους ο αντικομμουνισμός από το 1928 και πώς ο ένοπλος δοσιλογισμός αποτέλεσε βασικό του κρατικού εθνικού κορμού.
Λαός χωρίς μνήμη είναι λαός χωρίς μέλλον. Ή όπως περιγράφει στους «Αδερφοφάδες» ο πάντα επίκαιρος Νίκος Καζαντζάκης, «βίγλα αψηλή στα φρένα μας η μνήμη».
Οπότε καλό είναι να θυμόμαστε κάποια πράγματα
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα στον κόσμο, που τέκνο ναζιστή δωσίλογου πρωθυπουργού βρέθηκε στην πορεία αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος και πρωθυπουργός. Αναφερόμαστε στον ηγέτη της Ν.Δ., Γιώργο Ράλλη.
Και εδώ δεν μιλάμε για την φασιστική αντίληψη της οικογενειακή ευθύνη. Κάνουμε λόγο για ένα κορυφαίο δεξιό στέλεχος, το οποίο σε βιβλίο που υπογράφει με τίτλο "Ο Ιωάννης Ράλλης ομιλεί εκ του τάφου" δικαιολογεί απόλυτα τα εγκλήματα του γεννήτορά του και την απόφαση του να υπηρετήσει πιστά τους ναζί κατακτητές, μακελεύοντας μαζί με τον ένοπλο δωσιλογισμό τον ελληνικό λαό.
Στην πορεία και στην ενότητα για τις δίκες παρωδία των δοσίλογων θα επανέλθουμε στα εγκλήματα του Ι.Ράλλη, απλώς τώρα υπενθυμίζουμε ότι το όργανο της Κ.Ε του ΚΚΕ αποκάλυψε το έγγραφο του Ελεγκτικού Συνεδρίου του κράτους, με το οποίο χορηγείται υπέρογκο ποσό σύνταξης, στην γυναίκα του διορισμένου από τους Γερμανούς "πρωθυπουργού" της Ελλάδας Ι. Ράλλη.
Απ' τις πιο χαρακτηριστικές πράξεις του αστικού κράτους που αποσκοπούσε στο να εμπεδωθεί μαζικά ότι το καθεστώς μετά την ναζιστική απελευθέρωση, ενσωματώνει και εκφράζει το πνεύμα του δωσιλογισμού.
Η "επίσημη" πολιτική ηγεσία του τόπου μας, στο μεγαλύτερο ποσοστό της όχι μόνο θεώρησε την συνεργασία με τον κατακτητή σαν εθνική υπηρεσία αλλά και δάνεισε τα στελέχη της για να δώσει υπόσταση στην εθνοπροδοσία.
***
Ισως να μην υπάρχει άλλο ποιο "σκοτεινό" πρόσωπο από τον τέσσερις φορές Πρωθυπουργό και δύο φορές Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας "εθνάρχη" Κωνσταντίνο Καραμανλή. Θα ξεστρατούσαμε από το θέμα μας αν δείχναμε ιδιαίτερη βαρύτητα σε ένα ζήτημα που οι βιογράφοι του το θεωρούν ανύπαρκτο. Την εμπλοκή του "εθνάρχη" Κωνσταντίνου Καραμανλή - όχι της κυβέρνησης του, αλλά του ίδιου προσωπικά- στο να ξελασπώσει ο Γερμανός εγκληματίας πολέμου Μαξ Μέρτεν.
Σύμφωνα με τον Βασίλη Ραφαηλίδη σ' αυτή την εξέλιξη βασικό και καθοριστικό στοιχείο υπήρξε ότι ο Μέρτεν καταθέτοντας κατονομάζει σα συνεργάτες του στην κατεχόμενη Ελλάδα τον πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον υπουργό Εσωτερικών Δημήτριο Μακρή, τη σύζυγό του Δοξούλα Λεοντίδου και τον υπουργό Εθνικής Αμύνης Γεώργιο Θεμελή. Ο Μέρτεν ισχυρίζεται ότι διαθέτει φωτογραφίες που αποδεικνύκουν τους ισχυρισμούς του. H εξέλιξη της υπόθεσης είναι σύμφωνα πάντα με το πόρισμα Ραφαηλίδη "ύστερα από ταχύτατες ενέργειες της ελληνικής διπλωματίας οι φωτογραφίες εξαφανίζονται και ο Μέρτεν απαλλάσσεται των κατηγοριών χάρη στον θρασύτατο εκβιασμό".
Επίσης πριν μερικά χρόνια είχε γίνει μια αποκάλυψη την εγκυρότητα της οποίας δεν μπορούμε να ασπαστούμε. Συγκεκριμένα δημοσιεύτηκε έγγραφο το οποίο, χαρακτηρίζεται «άκρως απόρρητον» και έχει συντάκτη της μυστικές υπηρεσίες της CIA. Φέρει ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1962 και παρουσιάζει τον Κων/νο Καραμανλή να είναι συνεργάτης των ναζιστικών κατοχικών δυνάμεων της χώρας μας και να καταδίδει σ’ αυτές Ελληνες Εβραίους.
Η σχετική αποκάλυψη έγινε το 20015 όταν αποχαρακτηρίστηκαν κάποια απ' τα απόρρητα έγγραφα της CIA και εμφανίστηκαν στο διαδίκτυο.
Σύμφωνα με το αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της CIA, στη δικογραφία που οδήγησε στην καταδίκη του εγκληματία πολέμου Άντολφ Άιχμαν υπήρχε πίνακας Ελλήνων πρακτόρων που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς κατακτητές και συγκεκριμένα τον αξιωματικό Μαξ Μέρτεν, που πρωτοστάτησε στην εξόντωση των Εβραίων της Θεσσαλονίκης.
Στα ονόματα των πρακτόρων περιλαμβανόταν το όνομα του τότε Έλληνα πρωθυπουργού και επικεφαλής της ΕΡΕ, Κωνσταντίνου Καραμανλή, του πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού του Λαϊκού Κόμματος, Κωνσταντίνου Τσαλδάρη, καθώς και ενός καθηγητή Πανεπιστημίου ονόματι Πετρόπουλου.
Γιατί αυτή την αποκάλυψη την έφαγε το σκοτάδι; Κανένας δημοσιογράφος δεν ασχολήθηκε, ακόμα και το παχυλά επιδοτούμενο από το κράτος "Ίδρυμα Καραμανλή", αυτό που υποτίθεται έχει σαν αποστολή την "διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης" και "μέσω των τεκμηρίων που διαθέτει διαφωτίζεται η δράση του Κωνσταντίνου Καραμανλή σε όλη της την έκταση", έκανε γαργάρα;
***
Καλό είναι να μην λησμονούμε ότι η ηγεσία της επικρατούσας θρησκείας υπήρξε καθαρά ναζιστική, όπως και η ιεραρχία του "αγίου" όρους. Πλεονασμός να αναφέρουμε την ευμενή στάση του Ορους απέναντι στον ναζισμό και στον Χίτλερ προσωπικά. Το αρχιπαπαδαριό όμως έφτασε σε σημείο να δημιουργεί αντικομμουνιστικά τάγματα από παπάδες, ενώ εκτός από ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις όλοι οι δεσποτάδες τάχτηκαν με το μέρος του κατακτητή, κάποιοι μάλιστα επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ζήλο, όπως ο Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός. Ο κατά κόσμο Δημήτριος Παπανδρέου, ο οποίος διετέλεσε επίσης πρωθυπουργός (17/10-1/11/1945) και αντιβασιλέας (31/12/1944-28/9/1946), από το 1946 καταδίκασε την Αριστερά. Στις 30/5/47 «αφόρισε» σαν «εθνικώς εγκληματικόν κίνημα» (!) τον αγώνα των μαχητών του ΔΣΕ, ενώ το ’48 ευλογούσε τα εκτελεστικά αποσπάσματα των στρατοδικείων, επικαλούμενος ότι οι κομμουνιστές που οδηγούταν στο εκτελεστικό απόσπασμα είχαν το ανάθεμα, "καταδικασθέντες εις θάνατον κατόπιν νομίμου και δημοσίας διαδικασίας"!***
Δεν πρέπει επίσης να μας διαφεύγει κάτι πολύ σημαντικό. Από την δημιουργία του ελληνικού κράτους η εξουσιαστική δικαστική κάστα είναι δεμένη όπως το κρέας με το νύχι με την εκτελεστική. Και το επόμενο κεφάλαιο του δημοσιεύματος μας είναι ίσως το πιο δύσκολο αλλά και το πιο ενδιαφέρον. Εχει θέμα τον οικονομικό δωσιλογισμό στα χρόνια της κατοχής. Για την δράκα εκείνη των πλουτοκρατών που με την βοήθεια νομοθετική και εκτελεστικής εξουσίας λήστεψε τον ελληνικό λαό. Προσπαθούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα γιατί αμέσως μετά την απελευθέρωση, το ΕΑΜ/ΚΚΕ, έχοντας δίπλα του έναν ετοιμοπόλεμο ΕΛΑΣ, εκατοντάδες χιλιάδες αποφασισμένο και οπλισμένο λαό δεν υλοποίησε την λαϊκή απαίτηση: ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΠΑΝΤΟΥ, ΛΑΪΚΑ ΔΙΚΑΣΤΉΡΙΑ ΠΑΝΤΟΥ! (Από την απελευθέρωση και μέχρι τα Δεκεμβριανά ελάχιστα λαϊκά δικαστήρια στήθηκαν κυρίως στην επαρχία κι αυτά από πρωτοβουλία και δίκασαν συνήθως ένοπλους συνεργάτες των κατακτητών).
Δημοσίευση σχολίου