Τοξική βόμβα χαρακτηρίζουν οι ειδικοί το επικίνδυνο ηλιέλαιο για την υγεία των καταναλωτών, κάνοντας λόγο για το μεγαλύτερο διατροφικό σκάνδαλο που έχει ξεσπάσει ποτέ στην ιστορία της χώρας μας. Το ορυκτέλαιο μπορεί να προκαλέσει από αλλεργίες και γαστρεντερικές διαταραχές έως καρκινογενέσεις και προβλήματα στο νευρικό σύστημα. Μάλιστα, οι επιστήμονες εκφράζουν έντονη ανησυχία καθώς υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες το επιμολυσμένο ηλιέλαιο να «κολυμπάει» και στις διοξίνες.
Νέα
Τίποτα το καινούργιο. Οταν για παράδειγμα πριν λίγο καιρό έγινε λόγος για την τρομώδη νόσο στα ελληνικά πρόβατα, ξεσηκώθηκαν πολλοί, ανάμεσά τους και αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί, για να υπερασπίσουν την «εθνική παραγωγή», ακόμα και σε βάρος της δημόσιας υγείας. Για τον ίδιο λόγο δεν αποκαλύφτηκε ότι τα γιαούρτια της ΦΑΓΕ έβγαιναν με μούχλα ή ότι το μέλι παρουσίαζε υψηλές συγκεντρώσεις στο καρκινογόνο παρα-διχλωροβενζόλιο.
Βέβαια, όλοι γνωρίζουν ότι οι μέθοδοι παραγωγής στην Ελλάδα δεν διαφέρουν πια απ’ αυτές που ακολουθούνται στις άλλες χώρες. Με κρεατάλευρα τάιζαν και ταΐζουν τα ζώα και στην Ελλάδα. Με κηροσκωρίνη καθαρίζουν τις κηρήθρες και στην Ελλάδα. Με αντιβιοτικά «μπουκώνουν» τα μελίσσια και στην Ελλάδα. Με σκονόγαλα και αντιβιοτικά για συντήρηση φτιάχνουν τα γιαούρτια και στην Ελλάδα. Προϊόντα της συμβατικής γεωργίας και κτηνοτροφίας εμφανίζονται ως βιολογικά και στην Ελλάδα. Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο. Τα σύνορα είναι ανοιχτά και οι έλεγχοι ανύπαρκτοι. Τεράστιες ποσότητες εισαγόμενων προϊόντων εισάγονται κάθε χρόνο και βαφτίζονται ελληνικά για να πωληθούν σε ψηλότερες τιμές.
Οταν, λοιπόν, μιλάμε για διατροφικό σκάνδαλο, ας πάψουμε να διαχωρίζουμε την Ελλάδα από άλλες χώρες. Είτε θετικά είτε αρνητικά. Γιατί υπάρχουν και εκείνοι οι ευρωλάγνοι που υποστηρίζουν ότι δήθεν στις ευρωπαϊκές χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού ισχύουν αυστηροί κανόνες και γίνονται συστηματικοί έλεγχοι. Η ίδια η εμπειρία έχει αποδείξει πως αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς.
Οι «τρελές αγελάδες» ξεκίνησαν από την Αγγλία και πέρασαν γρήγορα τη Μάγχη σαρώνοντας την ηπειρωτική Ευρώπη της μεγάλης κτηνοτροφίας. Τα διοξινούχα κοτόπουλα βρέθηκαν στο Βέλγιο, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Ο μολυσμένος με διοξίνες καολίνης, που μόλυνε τεράστιες ποσότητες επεξεργασμένης πατάτας και παραγώγων της, βγήκε από γερμανικό εργοτάξιο. Η Ολλανδία είναι το μεγαλύτερο «πλυντήριο» αγροτικών προϊόντων που εισάγονται από χώρες εκτός ΕΕ.
Σκοπός της καπιταλιστικής παραγωγής είναι το κέρδος και μόνο το κέρδος. Το παραγόμενο προϊόν είναι μόνο ένα μέσο για την αποκόμιση κέρδους. Επειδή, λοιπόν, μια εταιρία δεν είναι μόνη της στην αγορά αλλά αντιμετωπίζει σκληρό ανταγωνισμό, προσπαθεί να παράγει με όσο γίνεται χαμηλότερο κόστος. Θα μετατρέψει τα χορτοφάγα βοοειδή σε σαρκοφάγα, ταΐζοντάς τα με κρεατάλευρα, επειδή οι ζωικές πρωτεΐνες παχαίνουν το ζώο πιο γρήγορα και πιο πολύ. Για τον ίδιο λόγο θα χρησιμοποιήσει «καμμένα» ορυκτέλαια στις ζωοτροφές των πουλερικών. Θα χρησιμοποιήσει σκονόγαλα για την παρασκευή γιαουρτιών, γιατί αυτό είναι φτηνότερο από το φρέσκο γάλα και γιατί στην Ελλάδα για παράδειγμα δεν φτάνει το γάλα για το μέγεθος της παραγωγής γιαουρτιού. Θα προσθέσει αντιβιοτικά στα γιαούρτια, γιατί μόνο έτσι μπορούν να συντηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα στα ράφια των μαγαζιών και να καλύψουν το χρόνο που απαιτείται για μια εξαγωγή. Θα πουλάει ως φρέσκο γάλα το μακράς διάρκειας, μεταθέτοντας την ημερομηνία λήξης, γιατί χρειάζεται περισσότερες μέρες για να φτάσει αυτό το γάλα ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα σημεία διάθεσής του στο καταναλωτικό κοινό.
Ο κατακλυσμός των τροφίμων με βλαπτικούς παράγοντες δεν γίνεται τυχαία. Πάντα υπάρχει μια δικαιολογία για κάθε πράξη. Δεν θέλουν σώνει και καλά να δηλητηριάσουν τον κόσμο οι καπιταλιστές. Στο κάτω-κάτω, παίρνουν και κάποια ρίσκα κάθε φορά, που μπορεί να τους κοστίσουν τη φήμη τους. Ομως ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός είναι σύμφυτος με το υψηλό ρίσκο. Εκεί που έχουν φτάσει τα πράγματα, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Ο αμερικάνος φάρμερ μπολιάζει τα βοοειδή με ορμόνες για να παχύνουν γρήγορα, ο ευρωπαίος φάρμερ τα ταΐζει με κρεατάλευρα. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: γρήγορη πάχυνση για το ζώο, άρα μεγαλύτερο κέρδος για τον παραγωγό, αρρώστιες στα ζώα και βλάβες στον άνθρωπο που καταναλώνει τα προϊόντα τους. Σ’ αυτή την κούρσα του θανάτου ξεκινούν πρώτες οι μεγάλες επιχειρήσεις και ακολουθούν ασθμαίνοντας οι μικροί παραγωγοί, γιατί μόνο έτσι μπορούν ν’ αντέξουν τον ανταγωνισμό και να κρατηθούν στην παραγωγή. Ξέρετε μήπως κανένα παραγωγό που θα ενδιαφερθεί πρώτα για τη δημόσια υγεία και μετά για τη δική του επιβίωση;
Αυτός ο δρόμος δεν έχει επιστροφή. Η πορεία των πραγμάτων είναι προδιαγεγραμμένη. Το πιο χαρακτηριστικό, ίσως, παράδειγμα είναι η ιστορία με τα λεγόμενα μεταλλαγμένα (γενετικώς τροποιημένοι οργανισμοί). Χρησιμοποιούν τις κατακτήσεις της βιοτεχνολογίας, μιας από τις σημαντικότερες και πιο ελπιδοφόρες επιστήμες, για να μετατρέψουν τη Γη σ’ ένα απέραντο εργαστήριο, χωρίς καμιά γνώση για τις εφιαλτικές επιπτώσεις που μπορεί αυτή η κίνηση να έχει στον πλανήτη. Αδιαφορούν. Αδιαφορούν ακόμα και για το δικό τους μέλλον και το μέλλον των παιδιών τους. Αδιαφορούν, γιατί δεν μπορούν να σκεφτούν τίποτ’ άλλο εκτός από το μέγιστο κέρδος.
Οπότε κι αυτή η ιστορία που παρουσιάστηκε με το επικίνδυνο ηλιέλαιο δεν είναι τίποτα άλλο παρά απλώς ένα διατροφικό σκάνδαλο που φυσικά το τίμημα του θα το πληρώσουμε πάλι όλοι οι καταναλωτές μέχρι να σκάσει το επόμενο. Και αυτό είναι ζήτημα χρόμου.
Γιατί το σύστημα δεν αφήνει κανένα περιθώριο αλλαγής. Αν επεδίωκε την αλλαγή, αν έβαζε στην προμετωπίδα του ως βασικό στόχο την υπεράσπιση της δημόσιας υγείας, θα ήταν σαν να αυτοχειριαζόταν ως σύστημα.
Δημοσίευση σχολίου