Αγωνίες...

Σχεδόν όλες οι σημερινές εφημερίδες είναι γεμάτες από υπονοούμενα για το τι πρόκειται να επακολουθήσει στο σκάνδαλο της «Ζήμενς». Πρώην και νυν υπουργοί φωτογραφίζονται ότι λαδώθηκαν, αφήνονται αιχμές για πρόσωπα που λειτούργησαν ως ιμάντες για να μεταφερθούν οι μίζες στα κομματικά ταμεία.


Κοινώς παρονομαστής όμως όλων των δημοσιευμάτων είναι να μην θιγεί το υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Άλλες εφημερίδες εντοπίζουν το πρόβλημα ότι «δεν είναι επαρκές το νομικό πλαίσιο που καθορίζει την οικονομική χρηματοδότηση των κομμάτων» ενώ άλλες εστιάζουν την προσοχή τους στο ότι «δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε ο οικονομικός έλεγχος των κομμάτων».

Μαλακίες. Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι η διαφθορά είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό. Μάλιστα σε ένα παραπολιτικό της «Ελευθεροτυπίας» που υπογράφει ο Θ. ΤΣ η αγωνία τους για να κρατήσουν «αμόλυντα τα ιερά και όσια του συστήματος» οδηγεί τον συντάκτη του σε αισχρές τοποθετήσεις.

Απολαύστε τον: «Το 1992, με αφορμή τις μίζες που έδιναν επιχειρηματίες σε πολιτικούς, το Μιλάνο μεταβαπτίστηκε σε Tangentopoli («Μιζούπολη» στα ελληνικά). Από τις αποκαλύψεις προκλήθηκε σεισμός στο πολιτικό σύστημα της Ιταλίας. Το ενδιαφέρον είναι εκείνο που ακολούθησε τη διάλυση των κομμάτων, όπως το Χριστιανοδημοκρατικό και το Σοσιαλιστικό, ο αρχηγός του οποίου, Μπετίνο Κράξι, διέφυγε στην Τυνησία για να μην έρθει αντιμέτωπος με τις κατηγορίες της διαφθοράς.
Το διαλυμένο σύστημα των κομμάτων ανέλαβε να εξυγιάνει ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που μέχρι τότε ήταν γνωστός ως ιδιοκτήτης τηλεοπτικών σταθμών και της ποδοσφαιρικής ομάδας Μίλαν. Ενας άνθρωπος που είχε στενές σχέσεις με ένα μεγάλο μέρος του διεφθαρμένου «παλαιού καθεστώτος». Ηταν ένας από τους στυλοβάτες του απερχόμενου συστήματος.

Η Tangentopoli της Ιταλίας μπορεί να μας οδηγήσει σε χρήσιμα συμπεράσματα. Κυρίως όσους ονειρεύονται ότι θα ωφεληθούν από τις αποκαλύψεις που έρχονται στη δημοσιότητα για την υπόθεση της Siemens και ό,τι ακολουθήσει».

Την απάντηση σ’ αυτές της παπαριές την παίρνει από τον Νίκο Μελέτη που γράφει στο «Εθνος»: «Τη στιγμή που οι πρώτοι αποδεδειγμένοι δωρολήπτες της Siemens πιάνονται στη φάκα, τα κροκοδείλια δάκρυα διαφόρων, ότι με την αποκάλυψη ονομάτων... κινδυνεύει το πολιτικό σύστημα, δημιουργούν εύλογες υποψίες. Αυτό το πολιτικό σύστημα, το οποίο αναπαράγει τα φαινόμενα Siemens, κουμπάρων, ομολόγων, στημένης πληροφόρησης στο Χρηματιστήριο, ξεπλύματος μαύρου χρήματος μέσω real estate κ.λπ., εμείς προσωπικά δεν βρίσκουμε κανέναν λόγο να το υπερασπιστούμε. Κάποιοι μάλλον έχουν λόγους. Και προφανώς δεν είναι μόνον ιδεολογικοί...».

Ευτυχώς υπάρχουν και κάποιοι ελάχιστοι δημοσιογράφοι στον αστικό τύπο που διατηρούν ίχνος τσίπας.