Ο κύριος τίτλος των «Νέων» την περασμένη Δευτέρα προκαλούσε ανατριχίλα: «Ο οδηγός της 17Ν κυκλοφορεί ελεύθερος». Ο υπέρτιτλος έδινε έμφαση και κύρος: «Αποκάλυψη Τζωρτζάτου στα “Νέα”». Βεβαίως, η Λαμπρακειάδα δεν θα έβαζε ποτέ τίτλο «Αποκάλυψη Γιωτόπουλου», όμως όσοι έχουμε παρακολουθήσει τον κατήφορο ξέρουμε πολύ καλά ποιος κρύβεται πίσω από το Τζωρτζάτο, ποιος κινεί τα νήματα, ποιος τον έχει ρίξει σ’ ένα βαρέλι δίχως πάτο και με γρασαρισμένα τα τοιχώματα.
Ρουφιανιά χωρίς κουκούλα, λοιπόν. Υποδεικνύεται κάποιο πρόσωπο ως οδηγός σε μια σειρά ενεργειών της 17Ν. Δίνεται, μάλιστα, εμμέσως και ένα στοιχείο: είχε Vespa, γι’ αυτό και σ’ αυτές τις ενέργειες χρησιμοποιήθηκε τέτοια μηχανή. Υπαρκτό πρόσωπο, ανύπαρκτο πρόσωπο, ποιος ξέρει; Κουβέντα να γίνεται; Οχι βέβαια. Γιατί εδώ δε «γίνεται κουβέντα», αλλά προσφέρεται πρώτη ύλη, με τη σφραγίδα στην ούγια που λένε, για να εξαπολυθεί ένα καινούργιο κυνήγι μαγισσών, σαν αυτά που έχουμε γνωρίσει στο παρελθόν.
Μια δεξιά εφημερίδα έδωσε με τον καλύτερο τρόπο το στίγμα την επόμενη μέρα, σε μεγάλο πρωτοσέλιδο τίτλο της: «Δώρο Τζωρτζάτου από τις φυλακές στους Αμερικανούς». Να πεις ότι λέει ψέματα; Ο Β. Τζωρτζάτος –γράφει η δεξιοφυλλάδα– «επισημαίνει ότι κυκλοφορούν ελεύθερα μέλη της 17Ν που είχαν πάρει μέρος σε σημαντικές επιχειρήσεις της οργάνωσης. Επιβεβαιώνει τους Αμερικανούς που έλεγαν ότι δεν έχουν συλληφθεί όλα τα μέλη».
Αυτό το παιχνίδι με τα «ασύλληπτα μέλη» το ξεκίνησε πρώτος ο Γιωτόπουλος, διά του συνηγόρου του Γ. Ραχιώτη στην πρώτη δίκη της 17Ν. Το συνεχίζει ο ίδιος διά του αχυρανθρώπου του. Με το συνήγορό του επικαλούνταν την κοινή λογική, με τον αχυράνθρωπό του επικαλείται την εσωτερική γνώση (αλήθεια, πώς ένα περιφερειακό μέλος, που δεν πήρε μέρος σε καμιά ενέργεια, όπως σταθερά υποστηρίζει ο Τζωρτζάτος, γνωρίζει ποιοι πήραν μέρος;). Ποιο είναι το πρακτικό αποτέλεσμα τέτοιων ισχυρισμών; Να τροφοδοτείται η τρομοϋστερία και να νομιμοποιούνται οι κατά καιρούς «αντιτρομοκρατικές» έφοδοι κατά αγωνιστών και ιδεολογικοπολιτικών χώρων. Εφόσον συνεχίζεται η ένοπλη δράση από επαναστατικές οργανώσεις, τέτοιες ρουφιάνικες δηλώσεις έρχονται να τροφοδοτήσουν την τρομο-φιλολογία για τους «παλιούς» που δέθηκαν με τους «νέους» κ.λπ.
Ο Δ. Κουφοντίνας, όταν εμφανίστηκε στις Αρχές για να υπερασπιστεί τη λεκιασμένη τιμή της Ε.Ο. 17Ν, έκανε μια λακωνικότατη δήλωση: Εγώ και τέρμα. Με όλη του τη στάση, έκτοτε, στάση επαναστατικών αρχών, στάση αλληλεγγύης, προσπάθησε να ακυρώσει αυτή τη φιλολογία. Δεν πάτησε τις πεπονόφλουδες που του πέταξαν, πλήρωσε προσωπικό κόστος, όμως στο παιχνίδι της «απόδειξης», του ποιοι ήταν και ποιοι δεν ήταν, δε μπήκε ποτέ. Δεν πρόσφερε στον ταξικό εχθρό ούτε ένα στοιχείο που να μπορέσει να το αξιοποιήσει, προπαγανδιστικά έστω. Σφράγισε το στόμα του, όπως πρέπει να κάνουν οι επαναστάτες. Ακόμα και συνεργαζόμενοι σαν τον Τσελέντη δεν έκαναν τέτοιους υπαινιγμούς, δεν πήγαν να μπλέξουν άλλους ανθρώπους. Το κάνει το δίδυμο της συμφοράς, που πλέον δεν έχει σταματημό στην κατηφόρα που πήρε.
Το να τους παραδώσουμε στη χλεύη των αγωνιστών δεν αρκεί. Αλλωστε, εισπράττουν τη χλεύη του ελληνικού λαού που ακόμα κι όταν είναι γονατισμένος ξέρει να «μυρίζεται» και να κρίνει. Η κατάσταση πλέον απαιτεί τη γενική καταδίκη αυτών των πρακτικών, διότι έχουν πάρει καθαρά τη μορφή πρότασης προς συναλλαγή. Δεν είναι η λυσσώδης προσπάθεια «λασπώματος» του Κουφοντίνα, που κι αυτή πολιτικό ζήτημα συνιστά. Εχουν περάσει πια σε άλλες σφαίρες και δεν ξέρει κανείς πού μπορεί να φτάσουν αύριο.
Αρθρο του Π.Γ. στην εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ
Δημοσίευση σχολίου