Χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος μας έλεγε ότι: «το πρόγραμμα αυτό (σ.σ. διάσωσης της κερδοφορίας των τραπεζών) στοχεύει στην ενίσχυση της οικονομίας, τη διατήρηση των ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας, τη διατήρηση ροής χρήματος προς όλους εκείνους τους Ελληνες που χρειάζονται, είτε σε προσωπικό επίπεδο είτε σε επαγγελματικό επίπεδο, χρήματα προκειμένου να συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους. Και έτσι με τον τρόπο αυτό θωρακίζεται και η απασχόληση στην Ελλάδα»! Μάλιστα, ο Ε. Αντώναρος βάφτισε το πρόγραμμα διάσωσης των τραπεζών ως ...«πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας»!!!
Σήμερα στην ίδια ρότα και ο Καραμανλής στην βουλή είπε ότι: «Πρωταρχικό μας στόχος είναι η ελαχιστοποίηση των συνεπειών της κρίσης για τους Έλληνες πολίτες, στο ελάχιστο ανθρωπίνως δυνατό. Μπροστά στο μέγεθος της πρόκλησης, μοναδικό μας μέλημα είναι ο τόπος, αδιαφορώντας για το οποιοδήποτε πολιτικό ή κομματικό κόστος», Συνεχίζοντας μάλιστα ο πρωθυπουργός τόνισε ότι «δεν χαρίζεται τίποτα και σε κανένα».
Εδώ πια η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά. Μόλις χτες υπήρξε ανακοίνωση της «EFG Eurobank» που έλεγε ότι τα κέρδη της αυξήθηκαν κατά 17,8% το εννιάμηνο του 2008, φτάνοντας τα 560 εκατ. ευρώ! Και μάλιστα στην ίδια ανακοίνωση αναφέρετε ότι «τα έσοδα της τράπεζας από τόκους σημείωσαν αύξηση 23,1% και ανήλθαν στα 1,77 δισ. ευρώ»!
Και φυσικό είναι αφού οι νόμιμοι τραπεζίτες τοκογλύφοι ξεζουμίζουν τον λαό.
Ιδια ή και μεγαλύτερη άνοδο στα κέρδη τους προβλέπονται να έχουν και οι υπόλοιπες τράπεζες.
Με ποιο σκεπτικό, λοιπόν, ο άγρια φορολογούμενος λαός τους ακουμπάει 28 ολόκληρα δισ ευρώ;
Και πως διάολο «με τον τρόπο αυτό θωρακίζεται και η απασχόληση στην Ελλάδα» που είπε ο εκπρόσωπος προπαγάνδας της κυβέρνησης;
Πάμε τώρα στον Καραμανλή. Τι σημαίνει «δεν χαρίζεται τίποτα και σε κανένα»; Αυτά τα λεφτά που θα τσεπώσουν οι τραπεζίτες από ..θαύμα θα προέρχονται; Και πώς θα υπάρξει «ελαχιστοποίηση των συνεπειών της κρίσης για τους Έλληνες πολίτες»;
Είναι σοβαρό να ακούγονται από κυβερνητικούς παράγοντες προτάσεις όπως:«Το σχέδιο αυτό δεν αφορά την ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών, αλλά της οικονομίας, δηλαδή των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων»;!
Πρόκειται για μια ακραία, απόλυτα κεφαλαιοκρατική «λογική», σύμφωνα με την οποία, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που έχουν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, δεν ενισχύουμε αυτούς που έχουν το πρόβλημα, αλλά τους εκπροσώπους του κεφαλαίου, δηλαδή αυτούς που δημιούργησαν το πρόβλημα που προσπαθούμε σήμερα να λύσουμε...
Αφού δεν υπάρχει μαζικό ταξικό διεκδικητικό κίνημα μπορούν οι εκπρόσωποι των καπιταληστών να κάνουν μόνοι τους παιχνίδι…
Δημοσίευση σχολίου