Tο χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι
το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους
το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους –
Κι έχουν στα χείλη τους απάνου τον θυμό
κι έχουνε τον καημό βαθιά βαθιά στα μάτια τους
σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.
Τραβήξανε ψηλά πολύ ψηλά,
δύσκολο πια να χαμηλώσουν
δύσκολο και να πουν το μπόι τους.
Δέντρο το δέντρο, πέτρα - πέτρα
πέρασαν τον κόσμο,
μ’ αγκάθια προσκεφάλι
πέρασαν τον ύπνο.
Φέρναν τη ζωή στα δυο στεγνά τους χέρια
σαν ποτάμι.
Σε κάθε βήμα κέρδιζαν μια οργιά ουρανό -
για να τον δώσουν.
(ΑΠΟ ΤΗ « ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ» ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ)
Να κεράσουμε τους αναγνώστες μας με ένα σιντί που φτιάξαμε με δικές μας επιλογές
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ
Δημοσίευση σχολίου