ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ...

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ...
...ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΛΑΟ

Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη και όλων όσων βγήκαν στο δρόμο τις τελευταίες δύο εβδομάδες, διαδηλώνοντος ενάντια στην κρατική καταστολή που έχει στο στόχαστρο της νεολαία και εργαζομένους.

Αποτέλεσαν όμως και τις ημέρες μιας πραγματικής εξέγερσης που έβγαλε χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο, αμφισβητώντας τον τρόπο με τον οποίο μας προορίζουν να σπουδάσουμε, να δουλέψουμε, να ζήσουμε. Έδειξαν ότι η γενιά μας δεν θα δείξει καμιά συναίνεση και ανοχή στη φονική πολιτική της κυβέρνησης, στη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ, στις επιλογές της ΕΕ.

Όταν η σημερινή νεολαία βιώνει την εργασιακή ανασφάλεια των 600 ευρώ, όταν βρίσκεται σε ένα συνεχές άγχος από το σχολείο-φροντιστήριο μέχρι το πανεπιστήμιο για να καταλήξει χωρίς δουλειά και αξιοπρέπεια, όταν ο κλοιός της επιτήρησης και της καταστολής συνεχώς στενεύει, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν του αγώνα και της σύγκρουσης με τις πολιτικές που απαξιώνουν το παρόν και υποθηκεύουν το μέλλον μας.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου ήταν η σπίθα που πυροδότησε το σαρωτικό κύμα των καταλήψεων σε σχολεία και σχολές, τις τεράστιες διαδηλωθείς, τις συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής σε ολόκληρη τη χώρα.

Ακριβώς επειδή η κινητοποίηση της νεολαίας προσέλαβε τόσο δυναμικά και εκρηκτικά χαρακτηριστικά, από την πρώτη κιόλας στιγμή η κυβέρνηση επιχείρησε να αξιοποιήσει κάθε μηχανισμό που είχε στη διάθεση της για να την καταστείλει.

Οι εκατοντάδες συλλήψεις και η ενεργοποίηση του τοομονόμου. η κατασυκοφάντηση του αγώνα από τα ΜΜΕ. ακόμη και η επιστράτευση «αγανακτισμένων πολιτών»-μελών της χρυσής αυγής, αποτελούν κομμάτια μιας ενιαίας διαδικασίας που μόνο στόχο έχει την απομόνωση και τρομοκράτηση κάθε νεολαίου, κάθε εργαζομένου που αγωνίζεται.

Οι προσπάθειες όμως για επαναφορά της κοινωνικής ομαλότητας είναι μάταιες. Οι κινήσεις αυτές έχουν συνθλίβει από την ορμητικότητα και την ένταση των κινητοποιήσεων ξεπερνώντας κάθε προσδοκία σε διάρκεια και μαζικότητα. Οι αγώνες μας συνεχίζονται μέχρι να ανατραπεί η κυβέρνηση των δολοφόνων και μαζί με αυτήν συνολικά η αντιλαϊκή πολιτική και αυτοί που την πρεσβεύουν.

Όλες αυτές τις μέρες οι πανεπιστημιακοί χώροι που βρίσκονται στο κέντρο των πόλεων ανά την Ελλάδα έχουν παίξει ζωτικό ρόλο στην ανάπτυξη και την οργάνωση του κινήματος. Λειτούργησαν ως πραγματικά κέντρα αγώνα, ενημέρωσης και χώροι συντονισμού ακριβώς επειδή ο θεσμός του ασύλου προασπίζει την αυτοτέλεια και την ανεξαρτησία των διαδικασιών του κινήματος απέναντι σε κρατικές παρεμβάσεις ή ακόμα και κατασταλτικά χτυπήματα. Δε θα ήταν υπερβολικό να πούμε πως αν ο θεσμός του ασύλου είχε αντικατασταθεί από ένα καθεστώς αντίστοιχο με αυτό στους εργασιακούς χώρους ή στα σχολεία οι κινητοποιήσεις αυτές θα είχαν πολύ πιο περιορισμένο χαρακτήρα.

Για αυτό το λόγο κυβέρνηση και μηχανισμοί του κράτους (αστυνομία, εισαγγελείς) επιχειρούν να ανοίξουν το ζήτημα της άρσης του ασύλου, ως τελευταίο τους χαρτί, επιδιώκοντας να καταφέρουν ένα κατασταλτικό χτύπημα συνολικά στο κίνημα. Την (δια στιγμή που τα ΜΜΕ συντονισμένα καλούν την κυβέρνηση να επέμβει στους πανεπιστημιακούς χώρους και να επιβάλλει την τάξη, παράλληλα γίνονται εντοπισμένα κινήσεις στο χώρο του κάτω Πολυτεχνείου είτε με τελεσίγραφα για αποχώρηση είτε με διαφόρους εισαγγελείς που παρευρίσκονται στην περιοχή προκειμένου να διατάξουν έφοδο της αστυνομίας παρακάμπτοντας ακόμα και την σύγκλητο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ΜΑΤ περικυκλώνουν με προκλητικούς όρους ασφυκτικά το χώρο του κάτω Πολυτεχνείου, αλλά και όλους τους χώρους που βρίσκονται υπό κατάληψη καταστρατηγώντας επί της ουσίας το άσυλο.

Το ζήτημα του ασύλου είναι ζήτημα που δεν αφορά μόνο όσους βρίσκονται στις καταλήψεις, αλλά συνιστά ένα ευρύτερο ζήτημα δημοκρατίας. Οι πρόσφατοι εργατικοί και νεολαιίστικοι αγώνες στην Ελλάδα συνδέθηκαν με τους πανεπιστημιακούς χώρους, οι τελευταίοι πάντοτε ήταν ανοιχτοί σε διαδικασίες σωματείων, συλλογικοτήτων, πολιτικών οργανώσεων. Μια ενέργεια άρσης ασύλου δεν θέλει απλά να επιβάλλει την τάξη αλλά συνολικότερα να δημιουργήσει εμπόδια στη δυνατότητα του λαού και της νεολαίας να κινητοποιούνται, να αγωνίζονται, να συντονίζονται.
Αλλωστε τα επιτελεία κυβέρνησης αντιπολίτευσης και τα «παπαγαλάκια» τους στα πανεπιστήμια περιμένουν στη γωνία για να αλλάξουν εκ βάθρων το χαρακτήρα του ασύλου και να φέρουν μες στα πανεπιστήμια σεκιούριτυ, κάμερες και αστυνομία.

Οι παραπάνω γνωρίζουν καλά ότι το λαϊκό κίνημα έχει την ικανότητα και τα αντανακλαστικά να προασπίσει ένα πολύ σημαντικό μέσο του αγώνα του, όπως είναι το άσυλο. Η απάντηση μας έρχεται μέσα από τη μαζική μας παρουσία και την περιφρούρηση του απέναντι στις δυνάμεις καταστολής. Οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν τρομοκρατούνται και θα είναι μπροστά στον αγώνα για την προάσπιση του ασύλου. Οι μεθοδεύσεις αυτές δε θα περάσουν. Το άσυλο είναι υπόθεση όλων μας.

ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΜΠ