Ο φόβος των αστών να γίνει πανικός

Χτες είχαμε κάνει αναφορά στην Eτήσια Έκθεση Οικονομικών και Κοινωνικών Δεικτών για τα Ελληνικά Νοικοκυριά – 2008 που κάνει κάθε χρόνο η εταιρία VPRC.

Αυτό το θέμα σήμερα βρίσκετε σε αρκετά πρωτοσέλιδα εφημερίδων.
Ολες όμως αρκούνται στις διαπιστώσεις ενώ οι πιο φιλοκυβερνητικές εντοπίζουν τον «αίτιο» της δραματικής κατάστασης που περιγράφει, για τα ελληνικά νοικοκυριά, στην «διεθνή οικονομική κρίση».
Υπάρχουν και τα διορατικά παπαγαλάκια του συστήματος σαν τον Γ, Πρετεντέρη που παν ένα βήμα πιο μπροστά και ουσιαστικά εκφράζουν τον τρόμο των αστών στις καταστάσεις που έρχονται αναπόφευκτα, εξ αιτίας των αδιεξόδων που αντιμετωπίζει ο καπιταλισμός και την βαρβαρότητα που παράγει.

«Οι σκηνές που μεταδίδουν οι τηλεοράσεις είναι θλιβερές και αποκρουστικές (...) πιστοποιούν ότι τα επίπεδα βίας ανεβαίνουν επικίνδυνα (...) οι διαμαρτυρίες γίνονται όλο και πιο βίαιες, γεγονός που προκαλεί μια βιαιότερη καταστολή (...) είναι μια νέα αντίληψη των κοινωνικών αγώνων που εισάγεται στη χώρα μας (...) φοβούμαι ότι κόμματα, συνδικάτα και κοινωνικές οργανώσεις έχουν υποτιμήσει τον κίνδυνο που μας απειλεί», γράφει ο Πρετεντέρης στην φυλλάδα του Λαμπράκη.

Ποια είναι η γενεσιουργός αιτία που «οι διαμαρτυρίες γίνονται όλο και πιο βίαιες» δεν μας λέει.
Αρκείτε στην προβοκάτσια βγάζοντας το συμπέρασμα ότι οι κινητοποιήσεις «προκαλούν μια βιαιότερη καταστολή».
Δεν του κάνει το χατίρι ο λαός να ακολουθήσει το … χριστιανικό «σφάξε με αγαμ’ ν’ αγιάσω», κι αυτός χύνει το δηλητήριο του.

Το παπαγαλάκι του συστήματος μέμφεται, επίσης, «κόμματα, συνδικάτα και κοινωνικές οργανώσεις» γιατί «έχουν υποτιμήσει τον κίνδυνο που μας απειλεί».

Ποιοι «απειλούνται» απ’ τις εργατικές κινητοποιήσεις το ξέρουμε καλά.
Όχι ο λαός πάντως.
Οι πλουτοκράτες του ΣΕΒ, και οι πολιτικοί τους εκφραστές μάλιστα.
Αυτοί που επιδιώκουν την παραπέρα εξαθλίωση την εργατική τάξη, για να αυξάνουν τα δικά τους κέρδη.

Η εργατική τάξη αν θέλει να δει άσπρη μέρα πρέπει να ζητά την κατάργηση των εκμεταλλευτών της να γράψει στους δίδυμους γεννητικούς αδένες τις «διαπιστώσεις» των κονδυλοφόρων στυλ Πρετεντέρη και «οι διαμαρτυρίες που γίνονται όλο και πιο βίαιες» να πάρουν χαρακτηριστικά έξω και ενάντια στην αστική νομιμότητα.

Τότε ο φόβος των αστών και των κολαούζων τους, θα γίνει πανικός, και θ’ ανοίξει το δρόμο για να χαραχτεί χαμόγελο στο πρόσωπο της εργατικής τάξης.