Ρουφιάνοι δημοσιοκάφροι

Μόλις τώρα διαβάσαμε μια συνέντευξη που έχει δώσει ο Γιάννης Παπαγιάννης στο blog κουρδιστό πορτοκάλι.
Σ’ αυτή προαναγγέλλει ότι θα δημοσιεύσει στο blog του μια λίστα από 12 δημοσιογράφους που εργάζονται στην ΕΥΠ.

Να ξεκαθαρίσουμε αρχικά ότι δεν έχουμε και την καλύτερη γνώμη για τον συγκεκριμένο δημοσιοκάφρο.
Και πώς να έχεις σε εκτίμηση ένα άτομο για το οποίο το αφεντικό του λέει ότι "Τον Παπαγιάννη τον έχω για να μου κάνει τις δουλειές"...

Και μάλιστα όταν ο εργοδότης του Παπαγιάννη έχει ένα τόσο «λαμπρό» παρελθόν.

Ας το προσπεράσουμε όμως αυτό και να σταθούμε στις διαχρονικές σχέσεις που έχουν δημοσιοκάφροι με την ΕΥΠ-ΚΥΠ.
Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια.
Ελάχιστα έχουν ρθει στο φως της δημοσιότητας και αυτό μόνο όταν υπήρξαν αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα «κυπατζήδικα μπουμπούκια».

Μόνο τότε μάθαμε για έναν μεγαλοδημοσιογράφο-εκδότη που είχε τον κωδικό «Τετραπέρατος», για έναν πρώην αρχισυντάκτη της «Ελευθεροτυπίας» που έφερε το κυπατζίδικο ψευδώνυμο «Ναζωραίος».

Φήμες υπήρξαν και υπάρχουν πολλές.
Αναφορές για δημοσιογράφους που εργάζονται για λογαριασμό των μυστικών υπηρεσιών άφθονες.
Ο Κώστας Τσαρούχας αναφέρθηκε σε τηλεοπτική του παρουσία για «40 δημοσιογράφους που είναι πράκτορες της ΕΥΠ», όπως επίσης οι μπάτσοι της Σκότλαντ Γιαρντ που ήρθαν εδώ στην ιστορία της 17Ν έγραψαν μια έκθεση που την δημοσίευσε τα περιοδικό τους “Janes Intelligence Review”. Στην έκθεση τους, λοιπόν, οι Αγγλοι πράκτορες αναφέρουν: «δημοσιογράφοι που δουλεύουν σε ΜΜΕ λειτουργούν ταυτόχρονα και ως κρατικοί υπάλληλοι».

Είναι όμως ελάχιστα τα ονόματα των δημοσιοκάφρων-πρακτόρων που έχουν ρθει στον αφρό.

Επειδή αυτό τον καιρό γίνετε ένα μπάχαλο στο χοιροστάσιο της Κατεχάκη και τα αλληλομαχαιρώματα ανάμεσα στους ασφαλίτες, κάθε είδους, δίνουν και παίρνουν, ίσως δεν πρέπει να αποκλείσουμε κάποια ονόματα ΚΥΠατζήδων δημοσιοκάφρων να ‘ρθουν στον αφρό.

Και μιας και ανοίξαμε αυτό το θέμα να δούμε τον ρόλο που έπαιξε διαχρονικά το «ευαγές ίδρυμα» ΚΥΠ -ΕΥΠ

Υπήρξε δημιούργημα της CIA στις αρχές του εμφυλίου πολέμου με την ονομασία Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών – Ερευνών (ΚΥΠ-Ε), ενώ το Μάη του 1953 αναδιοργανώνετε ριζικά με πρώτο αφεντικό τον ελληνοαμερικάνο Τομ Καραμεσίνη.

Ηταν τα πρώτα χρόνια μετά το τέλος του εμφύλιου πολέμου και η δουλειά της να στρατολογεί χαφιέδες πολυτελείας για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού κομμουνιστικού κινδύνου».

Σιγά-σιγά οι μετοχές της όπως και οι δουλειές της ανέβηκαν και από τις γραμμές της πέρασε η αφρόκρεμα του φασισταριού. Γεωργαλάς, Παπαδόπουλος, Μακαρέζος, Ρουφογάλης και άλλα τέτοια φυράματα.

Εξετάσεις στους αμερικάνους και στην ντόπια ολιγαρχία έδωσε όταν έφτιαξε και εκτέλεσε το περίφημο «σχέδιο Περικλής» στις εκλογές βίας και νοθείας το 1961. Τότε που ψήφισαν και τα δέντρα. Αποκλειστικό της ρόλος ήταν να δημιουργεί και να καθοδηγεί παρακρατικές οργανώσεις στυλ «Καρφίτσας», ενώ έχουν γραφτεί πολλά για τον βρώμικο ρόλο της στην δολοφονία του Γ. Λαμπράκη τον Μάη του ’63 στην Θεσσαλονίκη.

Τι να πρωτοθυμηθεί κανένας για τον ρόλο της ΚΥΠ;
Την προβοκάτσια που οργάνωσε στον Εβρο, όταν ο μετέπειτα δικτάτορας έριχνε ζάχαρη στα ντεπόζιτα των τανκς και το χρέωνε σε κομμουνιστές φαντάρους;
Στην σκευωρία του «ΑΣΠΙΔΑ»; Στην υπόθεση «Δίκης Αεροπόρων»;
Στο ρόλο που έπαιξε στην δικτατορία, που είχε σαν αποκλειστική ασχολία το κυνήγι των κομμουνιστών και των λεγόμενων συνοδοιπόρων;
Πρόσφατες δεν είναι οι αποκαλύψεις για τον ρόλο του αρχικυπατζή Γρυλάκη με τηλεφωνικές υποκλοπές, κ.λ.π.;

Α, ρε γαμώτο, πότε θα ρθει η στιγμή του επαναστατικού εκτελεστικού αποσπάσματος που θα δώσει την χαριστική βολή σε όλο αυτό το σκυλολόι.