Η Κ. Κούνεβα δεν είναι μόνη

Για την αγωνίστρια συνδικαλίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα και την περιμέτεια που περνάει μετά την δολοφονική επίθεση που δέχτηκε έχουμε αναφερθεί πολλές φορές.

Στην εφημερίδα «Βαβυλωνία» που κυκλοφορεί έχει δώσει συνέντευξη η Βασιλική Τσούνη, αντιπρόεδρος της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και παρουσιάζει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για το πώς εξελίχθηκε η όλη υπόθεση και για την κατάσταση της Κ. Κούνεβα.

Πριν παραθέσουμε αποσπάσματα απ’ αυτή την συνέντευξη να αναφέρουμε ότι υπάρχει ανάγκη για οικονομική στήριξη της Κωνσταντίνας. Είναι ταξική μας υποχρέωση.

Ο αριθμός λογαριασμού είναι:

5012-019021-277
Τράπεζα Πειραιώς
DECHEVA ELENA KUNEVA
KOSTADINKA NIKOLOVA

Βαβυλωνία: Σε τι κατάσταση βρίσκεται τώρα η υγεία της Κωνσταντίνας και πως προχωράει η αποθεραπεία των πληγών της;

Β.Τ. : Η Κωνσταντίνα έχει κάνει προς το παρόν δύο πλαστικές στο πρόσωπο, είχαν επιτυχία και αύριο πάει στο Γενικό Κρατικό Αθηνών για το μάτι της, δηλαδή για το ένα από τα δύο μάτια της που παλεύουμε να σωθεί, καθώς το άλλο το έχει χάσει. Πρόσφατα, της βγάλανε την τραχειοτομή και μπορεί να μιλάει με τη βοήθεια κάποιου μηχανήματος. Ευτυχώς η ζημιά στις φωνητικές της χορδές δεν είναι τόσο μεγάλη όσο αρχικά φανταζόμασταν. Για τα εσωτερικά της όργανα, στομάχι, έντερα, δεν ξέρουμε ακόμα σε τι κατάσταση βρίσκονται, γιατί εξαιτίας της κατάστασης της δεν ήταν δυνατόν να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις. Κοιτάξτε, η Κωνσταντίνα έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά της, θα χρειαστεί πολλές επεμβάσεις, πιθανώς θα χρειαστεί να πάει και στο εξωτερικό.

Βαβυλωνία: Υπάρχει κάποιος κρατικός φορέας, κάποιο υπουργείο, κάποια συνδικαλιστική οργάνωση ή η ΓΣΕΕ που να έδωσε χρήματα ή να δεσμεύτηκε για την κάλυψη των εξόδων της ιατρικής περίθαλψης της Κωνσταντίνας;

Β.Τ.: Είκοσι μέρες μετά την επίθεση στην Κωνσταντίνα, [...] η Πετραλιά μας είχε πει ότι θα τα πληρώσει όλα το υπουργείο εργασίας και μάλιστα της υποσχέθηκε ότι θα της δώσουν και σπίτι. Τελικά βέβαια δεν ανταποκρίθηκε. Ξέρετε, η οικονομική στήριξη είναι πολύ σημαντικό θέμα. Σήμερα η Κωνσταντίνα είναι διασωληνωμένη και στην κατάσταση της χρειάζεται δίπλα της κάποια άτομα που έχουν την αντίστοιχη εμπειρία.

Οι αποκλειστικές νοσοκόμες της Κωνσταντίνας παίρνουν 300 ευρώ τη μέρα… πως θα τα βρει αυτά τα χρήματα η οικογένεια της; Αυτή η οικογένεια ζούσε από το μισθό της Κωνσταντίνας. Δηλαδή από 560 ευρώ και από αλλά 150 ευρώ που έπαιρνε η μητέρα της από μια σύνταξη της πείνας. Η μάνα της Κωνσταντίνας τον Σεπτέμβριο έκανε μια εγχείρηση για τον καρκίνο, ενώ έχει και μεγάλα προβλήματα καρδιάς και είναι από τις 10:00 το πρωί μέχρι τις 8:00 το βράδυ δίπλα στην κόρη της, κάποιες φορές χρειάζεται να φύγει για να φροντίσει και τον εγγονό της, γιατί το παιδί είναι μόνο του και όπως ξέρετε έχει κι αυτό προβλήματα με την καρδιά του.

Εγώ τη θαυμάζω που στέκεται ακόμη στα πόδια της… Πέρα από τον απλό κόσμο, που όπως ξέρετε ενισχύει σημαντικά την Κωνσταντίνα, χρήματα για τις αποκλειστικές νοσοκόμες μας έχει δώσει μια ομάδα από μια επιτροπή αλληλεγγύης κάποιων γιατρών, ενώ μέχρι στιγμής έχει δώσει χρήματα και η ΑΔΕΔΥ[...]. Μέσα στο ΔΣ της ΑΔΕΔΥ, η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ δεν θέλανε να συνεχιστεί η βοήθεια προς την Κωνσταντίνα. Οπότε, πάλι με παρέμβαση δικιά μας, ανέλαβε τελικά να πληρώσει κάποια έξοδα ο ΗΣΑΠ και το ΙΚΑ. Η ΓΣΕΕ από την άλλη, ακόμη δεν πήρε θέση για το ζήτημα, για την επίθεση που δέχτηκε η Κωνσταντίνα.

Βαβυλωνία: Η οικονομική ενίσχυση που παρέχεται μέχρι στιγμής από το κίνημα αλληλεγγύης, είναι επαρκής;

Β.Τ.: Η προσπάθεια του κόσμου που μας στηρίζει συνεχίζεται και ευτυχώς που υπάρχει. Εγώ προσωπικά έμεινα άναυδη που υπήρξε τόσο μεγάλη και άμεση ανταπόκριση από τον κόσμο, στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, παντού, και ιδιαίτερα από τα νέα παιδιά. Αυτό που με ενθουσιάζει και με εμπνέει είναι το ότι τα νέα παιδιά σταθήκανε δίπλα στην Κωνσταντίνα και προσπαθούν και τρέχουν κάθε μέρα και βγάζουν στο internet συνέχεια το θέμα για να μην ξεχαστεί.

Βαβυλωνία: Πόσο καιρό γνωρίζετε την Κωνσταντίνα; Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για την συμμετοχή της στην ΠΕΚΟΠ;

Β.Τ.: Η Κωνσταντίνα ήρθε στο τέλος του 2002. Όταν έπιασε δουλειά εδώ, έψαξε αμέσως να βρει τα συνδικάτα, γιατί στη Βουλγαρία, όπου ζούσε πριν, τα συνδικάτα δουλεύουν για τους εργαζόμενους και όχι για την τσέπη του όπως κάνουν οι δικοί μας μεγαλοσυνδικαλιστάδες. Βρήκε το σωματείο μας και ήρθε. Φάνηκε αμέσως ότι είναι μια κοπέλα με μόρφωση, με θέληση, με πυγμή, με πείσμα για τον συνδικαλισμό και της προτείναμε να μπει στο σωματείο. [...]

Τελικά γράφτηκε και αυτή και η μητέρα της. Το 2004 κάναμε εκλογές και η Κωνσταντίνα εξελέγη στο ΔΣ του σωματείου. Με το που έγινε αυτό, εμείς δεν μεταβιβάσαμε φυσικά την είδηση στην εταιρία της γιατί ξέραμε ότι θα της δημιουργούσαν προβλήματα. Θέλαμε να την προστατεύσουμε, καθώς είχε και ένα παιδί με πρόσφατη εγχείρηση καρδιάς[...]. Το 2006, αντιμετώπισε ένα πρόβλημα στη δουλειά της αφενός με το πενθήμερο, αλλά και με μια εγκύκλιο του ΙΚΑ που έλεγε ότι για κάτω από τριάντα ώρες δουλειάς, ο εργαζόμενος «φεύγει» από τα βαρέα ένσημα και «υποβιβάζεται» στα μεικτά.

Η εταιρία του Οικονομάκη (η ΟΙΚΟΜΕΤ) έβγαλε μια απόφαση που επέβαλε στους εργαζόμενους μισή ώρα διάλειμμα και έτσι τους κατέβασε το ωράριο από τις 6 ώρες στις 5:30, με αποτέλεσμα να τους «κατεβάσει» τα ένσημα από βαρέα σε μεικτά. Παράλληλα τους μείωσε και τις αποδοχές, καθώς ενώ το 2004 και 2005, η Κωνσταντίνα έπαιρνε 720 ευρώ, αυτά ξαφνικά μειώθηκαν στα 560 ευρώ.

Στα μέσα του 2006, έγινε άλλη μια «φασαρία» γιατί προσπαθούσε η Κωνσταντίνα να διεκδικήσει το δίκιο της. Οι «κύριοι» αυτοί δεν υπέγραψαν με τον ΗΣΑΠ καινούργια σύμβαση, η σύμβαση με την οποία δούλευε το προσωπικό τους ήταν η ίδια με πριν και ενώ λοιπόν προέβλεπε 6 ώρες εργασίας και η ΟΙΚΟΜΕΤ πληρωνόταν για αυτές, στη συνέχεια πλήρωνε τους εργαζόμενους για 5:30 ώρες [...].

Πήγαμε λοιπόν στη ΓΣΕΕ, τους δώσαμε τα στοιχεία και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ ζήτησε από τον γενικό γραμματέα, τον κύριο Κοντό, να κάνουν μια τριμερή συνάντηση. Η συνάντηση αυτή, κανονίστηκε για τις 26 Νοεμβρίου. [...] Όταν φτάσαμε εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωπες με μια κατάσταση που εγώ προσωπικά που είμαι στο συνδικαλιστικό κίνημα από 1984, δεν έχω ξαναζήσει παρόμοιά της. Ήταν απ’ έξω 100 εργαζόμενοι με πανό της ΟΙΚΟΜΕΤ και μας έβριζαν.

Πάθαμε ένα σοκ. Η πρόεδρος μας, δεν ήθελε να μπει μέσα, άρχισε να κλαίει και μας έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν να ερχόμαστε εδώ να αγωνιστούμε για το συμφέρον τους και αυτοί να μας βρίζουν. Τελικά αποφασίσαμε να μπούμε μέσα και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. [...] Ο πρόεδρος του εργοδοτικού, επιχειρησιακού σωματείου της ΟΙΚΟΜΕΤ έφερε 200 υπογραφές εργαζομένων που συμφωνούσαν να γίνουν τα ένσημα τους μεικτά και να μειωθούν οι αποδοχές τους. Ουσιαστικά, αυτό που έκαναν ήταν να πηγαίνουν στους εργαζόμενους ένα κείμενο, το περιεχόμενο του οποίου το σκέπαζαν και τους έλεγαν να υπογράψουν.

[...] Ακούσαμε ένα πρωί στο ραδιόφωνο ότι έχει γίνει κατάληψη στη ΓΣΕΕ και έτσι, συναντηθήκαμε το βράδυ να πάμε στη συνέλευση εγώ, η πρόεδρός του σωματείου και η Κωνσταντίνα, που είχε ρεπό εκείνη τη μέρα. Πηγαίνοντας στη συνέλευση συναντήσαμε εκείνη την κυρία της ΓΣΕΕ που μας “αποκεφάλισε” στο υπουργείο και μας είπε ότι οι καταληψίες της ΓΣΕΕ δεν είναι εργάτες, ότι κρατάνε ρόπαλα και πέτρες, μόνο περίστροφα δεν μας είπε ότι έχουν. Την ρωτήσαμε τότε και εμείς τι είναι τελικά αυτοί οι άνθρωποι και μας απάντησε ότι είναι κυρίως φοιτητές και καθηγητές. Τελικά, όταν μπήκαμε μέσα στη συνέλευση καταλάβαμε ότι επρόκειτο κυρίως για σωματεία εργαζομένων αλλά και απλούς ανθρώπους που δεν έχουν βρει ανταπόκριση από τη ΓΣΕΕ. Φυσικά ούτε ζημιές κάνανε ούτε τίποτα τέτοιο, άλλωστε το κτίριο αυτό είναι ένα ωραίο νεοκλασικό κτίριο και αυτά τα κτίρια τα προστατεύουμε. Από την άλλη μέρα μας χαρακτήρισαν αναρχικές… και δεν είχαμε καμία ανταπόκριση από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ.

Βαβυλωνία: Ενώ πριν είχε ανταπόκριση …;

Β.Τ.: Πότε. Και φτάνοντας στο συμβάν της Κωνσταντίνας. Ακόμα περιμένουμε το πόρισμα του υπουργείου από τον κύριο Κοντό. Στις 5 Ιανουαρίου ήταν να πάμε ένα υπόμνημα στη ΓΣΕΕ. Ο δικηγόρος μας, μας ενημέρωσε ότι η ΓΣΕΕ δεν θα το υπέγραφε. Είπα λοιπόν κι εγώ να το πάω μόνη μου στη ΓΣΕΕ κι ότι γίνει, αν δεν το υπογράψει, εμείς με τα πρωτοβάθμια σωματεία θα το πάμε μόνοι μας στο υπουργείο. Ας μην έρθει η ΓΣΕΕ. Πρέπει δηλαδή ντε και καλά μια ζωή να προσκυνάμε τη ΓΣΕΕ; δεν κατάλαβα. Στην πρόεδρο του σωματείου, της έλεγαν ότι είναι υπεύθυνη για αυτό που έπαθε η Κωνσταντίνα, ότι δηλαδή εμείς φταίμε που τραυματίστηκε η Κωνσταντίνα και πρέπει να απολογηθούμε κάποια στιγμή. Εμείς φυσικά δεν απολογούμαστε γιατί εμείς είμαστε δίπλα στην Κωνσταντίνα

Βαβυλωνία: Αυτά ποιος σας τα είπε;

Β.Τ.: Από το εργατικό κέντρο. Μας είπαν ότι είμαστε υπεύθυνες γι’ αυτά που συμβαίνουν και ότι τους έχουμε στοχοποιήσει. Όταν για παράδειγμα κάνατε εσείς μια κατάληψη στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης έπρεπε να απολογηθούμε και γι’ αυτό. Αύριο άμα γίνει μια εκδήλωση στην Αμερική πάλι θα φταίμε εμείς και θα πουν ότι την έχουμε υποκινήσει.

Βαβυλωνία: Άρα ουσιαστικά σας καλούσαν να απολογηθείτε για την ίδια τη συνδικαλιστική σας δράση;

Β.Τ.: Ακριβώς. Βέβαια μετά μας αγκαλιάζανε αλλά εμείς δε θέλουμε αγκαλιές. Εμείς θέλουμε να βρεθεί ο ένοχος της επίθεσης στην Κωνσταντίνα, γιατί όλοι πήγαιναν αρχικά να το ρίξουν στο “προσωπικό”. Και αν δεν ήμασταν εγώ, η Βλασία και κάποια παιδιά που μας βοηθήσαν πάρα πολύ από τα πρωτοβάθμια σωματεία και το κίνημα αλληλεγγύης να σηκώσουμε το θέμα, θα είχε σκεπαστεί, θα είχε περάσει ότι ήταν προσωπικό το θέμα και όχι συνδικαλιστικό. Εμείς δεν το δεχόμαστε αυτό.

Βαβυλωνία: Σχετικά τώρα με τους 100 εργαζόμενους με τα πανό που σας έβριζαν και σας έφτυναν έξω από το υπουργείο. Δείχνει κάτι αυτό. Πως η εργοδοσία σ’ αυτές τις εταιρίες μπορεί και εκβιάζει στεγνά τους εργαζόμενους. Θα θέλαμε να μας πείτε δύο λόγια γι΄ αυτό το θέμα.

Β.Τ.: Μετά από την δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας απολύθηκαν κάποιοι εργαζόμενοι από το Μπαγκλαντές και ήρθαν στο σωματείο κλαίγοντας. Δεν ήξεραν για την Κωνσταντίνα τα παιδιά αυτά, γιατί δεν ξέρουν καλά ελληνικά. ‘Όταν είπαμε σε κάποιον από αυτούς ότι η Κωνσταντίνα είναι στο νοσοκομείο, σ’ αυτή την κατάσταση, έβαλε τα κλάματα. Μας εξήγησε ότι έλειπε με άδεια και τον πήραν τηλέφωνο και του είπαν ότι πρέπει να έρθει να γιουχάρει το σωματείο γιατί θα πάει να κλείσει την εταιρεία και ότι δεν θα έχει δουλειά την άλλη μέρα.

Είναι πολλά παιδιά που είναι με κόκκινη κάρτα και είναι σχεδόν παράνομοι στην χώρα. Αυτούς τους έχουν και τους εκμεταλλεύονται Τους λένε αν δεν κάνουν αυτά που θέλει η εταιρία, ότι αν δεν υπογράψουν αυτά που θέλει η εταιρία, θα χάσουν την δουλειά τους. Εμείς δεν πήγαμε στο υπουργείο για να χάσουν οι εργαζόμενοι την δουλειά τους αλλά για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα τους. Ακόμα και σήμερα όταν περνάμε από τους σταθμούς και ρωτάμε τον κόσμο γιατί υπέγραψε εκείνα τα χαρτιά, μας απαντούν ότι τους είπαν ότι το σωματείο πάει να κλείσει την εταιρεία.

Δεν τους είπαν, βέβαια, ότι στην πραγματικότητα πάνε να χάσουν τα ένσημα τους και 150 ευρώ το μήνα. Έτσι, σιγά-σιγά αρχίζουν οι εργαζόμενοι να καταλαβαίνουν και να έρχονται με μας. Βέβαια, υπάρχει ακόμα τρομοκρατία μέσα στον ΗΣΑΠ. Εμείς όμως αυτή τη τρομοκρατία θα τη σπάσουμε. Θέλει δεν θέλει ο ΗΣΑΠ πρέπει να συμμορφωθεί. Γιατί ο ΗΣΑΠ αυτή την στιγμή είναι παράνομος και έχει τεράστια ευθύνη. Δεν μπορεί τρία χρόνια να δίνει στην εταιρεία τα χρήματα για έξι ώρες εργασίας και να πληρώνει και για βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα και η ΟΙΚΟΜΕΤ να κολλάει στους εργαζόμενους μεικτά ένσημα και να μειώνει τους μισθούς τους. Τι σόι ελέγχους κάνει ο ΗΣΑΠ; Είναι συνυπεύθυνος και ο ΗΣΑΠ. Εμείς θα προσφύγουμε και στα δικαστήρια. Δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι.

Βαβυλωνία: Παρόλα αυτά, κάνει κινήσεις η ΟΙΚΟΜΕΤ ή ο ΗΣΑΠ για εκβιάσει τους εργαζόμενους να πάρουν θέση για το συμβάν?

Β.Τ.: Αυτοί οι εργαζόμενοι που μίλησαν π.χ. στον Τσίμα είναι μετανάστες, αν δεν πουν αυτά που θέλει η εταιρεία θα τους απολύσουν. Με την εγκύκλιο του Γιακουμάτου το 2000 μας είπαν ότι οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται βάση συλλογικής σύμβασης και όλα τα έργα θα κοστολογούνται βάση αυτής. Οι εργολάβοι τα παίρνουν τα χρήματα, οι εργαζόμενοι δεν τα παίρνουν. Αυτή την ερώτηση την έκανα και στην Κ. Πετραλιά. Μου είπε ότι εφαρμόζεται. Αλλά δεν εφαρμόζεται. Ελέγχους; τι να τους κάνω τους ελέγχους.

Μετά τον τραυματισμό της Κωνσταντίνας, τα πρωτοβάθμια σωματεία κάναμε μια κατάληψη στην Επιθεώρηση Εργασίας του Πειραιά και ρωτήσαμε αν είχαν κάνει κάποιο έλεγχο μετά το συμβάν. Είχαν κάνει δέκα ελέγχους και δεν είχαν βρει τίποτα. Πήραμε δύο ελεγκτές της επιθεώρησης και κάναμε εκείνη την ώρα έλεγχο και βρήκαμε δεκαπέντε παραβιάσεις. Λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι γιατί οι εργαζόμενοι είναι αλλοδαποί και δεν είναι μόνιμοι. Να τους δώσουν χαρτιά, να τους κάνουν μόνιμους. Να πάρουν τους ωρομίσθιους. Αλλά να τους πάρει το νοσοκομείο, όχι ο εργολάβος. Στον Ευαγγελισμό ο κάθε εργαζόμενος κοστολογείται 1700 ευρώ ενώ αμείβεται με 500 ευρώ. Μπορεί το κράτος να δίνει ένσημα 500 ευρώ, καθαρό μισθό 1000 ευρώ και να έχει και κέρδος 200 ευρώ. Στο τέλος θα τους φτύσουν όλους αυτούς οι εργαζόμενοι. Δεν μπορούν να δημιουργούνται μεγαλοεργολάβοι και ο κόσμος να πεινάει.

Βαβυλωνία: Επιλέγουν να πληρώνουν τους εργολάβους δηλαδή αντί τους εργαζόμενους;

Β.Τ.: Βεβαίως, και εγώ τα είπα αυτά και σε ένα συνέδριο που είχε η ΠΟΕΔΥ των Γιατρών και νοσοκομειακών υπαλλήλων. Είχαμε πάει γιατί είναι κάποιες αριστερές οργανώσεις εκεί που μας υποστηρίζουνε και μας ζητήσανε και εμάς να παραβρεθούμε εκεί ως σωματείο να μιλήσουμε [...]. Δεν δεχτήκανε να μας ακούσουν, εμείς όμως επήγαμε με τα πανό μας με τα πρωτοβάθμια σωματεία σηκώσαμε το πανό μας μίλησε ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΥ και μετά ήτανε να μιλήσουμε εμείς. Δεν μας αφήνανε. Ανέβηκε τότε ένας γιατρός επάνω έπιασε τα μικρόφωνα και είπε ή θα αφήσετε τις γυναίκες να μιλήσουνε ή τελείωσε, το συνέδριο δεν θα γίνει. Ε, με τον τσαμπουκά μας ανεβήκαμε απάνω φάγαμε και λίγο ξύλο από τους πασκίτες αλλά πέρασε το δικό μας ανεβήκαμε και μιλήσαμε.

Βαβυλωνία: Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη θα θέλατε να πείτε κάτι στους ανθρώπους που θα διαβάσουν αυτό το άρθρο;

Β.Τ.: Παίρνουμε μηνύματα από παντού Αργεντινή, Τουρκία και πρέπει να το καταλάβει και το κράτος ότι δεν είμαστε μόνοι μας. Προχτές στείλανε και διανοούμενοι από Γαλλία από Αγγλία στην πρεσβεία κείμενο συμπαράστασης ότι πρέπει να σταματήσει αυτό το δουλεμπόριο. Και εγώ το είπα αυτό στην κυρία Πετραλιά ότι τα συνδικάτα τα μεγάλα της Γαλλίας της Ιταλίας της Ισπανίας είπανε ότι αν θέλουμε να κάνουνε κάτι για εμάς να συμπαρασταθούνε να τους το ζητήσουμε να είναι δίπλα μας.

Τα χρήματα χρειάζονται και συνεχίζουν να μαζεύονται γιατί αυτά πηγαίνουν στην οικογένεια της και δεν μπορούνε να μπλοκάρουνε το λογαριασμό γιατί ανήκει στο όνομα της μητέρα της, η οποία είναι τόσο περήφανη που δεν τα χαλάει αλλά τα κρατάει γιατί λέει ότι αυτά είναι της Κωνσταντίνας. Γιατί είναι και το παιδί της που είναι άρρωστο και η μητέρα του δεν θα μπορεί πια να το βοηθάει.