
Στην εφημερίδα «Βαβυλωνία» που κυκλοφορεί έχει δώσει συνέντευξη η Βασιλική Τσούνη, αντιπρόεδρος της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και παρουσιάζει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για το πώς εξελίχθηκε η όλη υπόθεση και για την κατάσταση της Κ. Κούνεβα.
Πριν παραθέσουμε αποσπάσματα απ’ αυτή την συνέντευξη να αναφέρουμε ότι υπάρχει ανάγκη για οικονομική στήριξη της Κωνσταντίνας. Είναι ταξική μας υποχρέωση.
Ο αριθμός λογαριασμού είναι:
Τράπεζα Πειραιώς
DECHEVA ELENA KUNEVA
KOSTADINKA NIKOLOVA

Β.Τ. : Η Κωνσταντίνα έχει κάνει προς το παρόν δύο πλαστικές στο πρόσωπο, είχαν επιτυχία και αύριο πάει στο Γενικό Κρατικό Αθηνών για το μάτι της, δηλαδή για το ένα από τα δύο μάτια της που παλεύουμε να σωθεί, καθώς το άλλο το έχει χάσει. Πρόσφατα, της βγάλανε την τραχειοτομή και μπορεί να μιλάει με τη βοήθεια κάποιου μηχανήματος. Ευτυχώς η ζημιά στις φωνητικές της χορδές δεν είναι τόσο μεγάλη όσο αρχικά φανταζόμασταν. Για τα εσωτερικά της όργανα, στομάχι, έντερα, δεν ξέρουμε ακόμα σε τι κατάσταση βρίσκονται, γιατί εξαιτίας της κατάστασης της δεν ήταν δυνατόν να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις. Κοιτάξτε, η Κωνσταντίνα έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά της, θα χρειαστεί πολλές επεμβάσεις, πιθανώς θα χρειαστεί να πάει και στο εξωτερικό.

Β.Τ.: Είκοσι μέρες μετά την επίθεση στην Κωνσταντίνα, [...] η Πετραλιά μας είχε πει ότι θα τα πληρώσει όλα το υπουργείο εργασίας και μάλιστα της υποσχέθηκε ότι θα της δώσουν και σπίτι. Τελικά βέβαια δεν ανταποκρίθηκε. Ξέρετε, η οικονομική στήριξη είναι πολύ σημαντικό θέμα. Σήμερα η Κωνσταντίνα είναι διασωληνωμένη και στην κατάσταση της χρειάζεται δίπλα της κάποια άτομα που έχουν την αντίστοιχη εμπειρία.

Εγώ τη θαυμάζω που στέκεται ακόμη στα πόδια της… Πέρα από τον απλό κόσμο, που όπως ξέρετε ενισχύει σημαντικά την Κωνσταντίνα, χρήματα για τις αποκλειστικές νοσοκόμες μας έχει δώσει μια ομάδα από μια επιτροπή αλληλεγγύης κάποιων γιατρών, ενώ μέχρι στιγμής έχει δώσει χρήματα και η ΑΔΕΔΥ[...]. Μέσα στο ΔΣ της ΑΔΕΔΥ, η ΠΑΣΚΕ και η ΔΑΚΕ δεν θέλανε να συνεχιστεί η βοήθεια προς την Κωνσταντίνα. Οπότε, πάλι με παρέμβαση δικιά μας, ανέλαβε τελικά να πληρώσει κάποια έξοδα ο ΗΣΑΠ και το ΙΚΑ. Η ΓΣΕΕ από την άλλη, ακόμη δεν πήρε θέση για το ζήτημα, για την επίθεση που δέχτηκε η Κωνσταντίνα.
Βαβυλωνία: Η οικονομική ενίσχυση που παρέχεται μέχρι στιγμής από το κίνημα αλληλεγγύης, είναι επαρκής;

Βαβυλωνία: Πόσο καιρό γνωρίζετε την Κωνσταντίνα; Μπορείτε να μας πείτε δυο λόγια για την συμμετοχή της στην ΠΕΚΟΠ;
Β.Τ.: Η Κωνσταντίνα ήρθε στο τέλος του 2002. Όταν έπιασε δουλειά εδώ, έψαξε αμέσως να βρει τα συνδικάτα, γιατί στη Βουλγαρία, όπου ζούσε πριν, τα συνδικάτα δουλεύουν για τους εργαζόμενους και όχι για την τσέπη του όπως κάνουν οι δικοί μας μεγαλοσυνδικαλιστάδες. Βρήκε το σωματείο μας και ήρθε. Φάνηκε αμέσως ότι είναι μια κοπέλα με μόρφωση, με θέληση, με πυγμή, με πείσμα για τον συνδικαλισμό και της προτείναμε να μπει στο σωματείο. [...]

Η εταιρία του Οικονομάκη (η ΟΙΚΟΜΕΤ) έβγαλε μια απόφαση που επέβαλε στους εργαζόμενους μισή ώρα διάλειμμα και έτσι τους κατέβασε το ωράριο από τις 6 ώρες στις 5:30, με αποτέλεσμα να τους «κατεβάσει» τα ένσημα από βαρέα σε μεικτά. Παράλληλα τους μείωσε και τις αποδοχές, καθώς ενώ το 2004 και 2005, η Κωνσταντίνα έπαιρνε 720 ευρώ, αυτά ξαφνικά μειώθηκαν στα 560 ευρώ.
Στα μέσα του 2006, έγινε άλλη μια «φασαρία» γιατί προσπαθούσε η Κωνσταντίνα να διεκδικήσει το δίκιο της. Οι «κύριοι» αυτοί δεν υπέγραψαν με τον ΗΣΑΠ καινούργια σύμβαση, η σύμβαση με την οποία δούλευε το προσωπικό τους ήταν η ίδια με πριν και ενώ λοιπόν προέβλεπε 6 ώρες εργασίας και η ΟΙΚΟΜΕΤ πληρωνόταν για αυτές, στη συνέχεια πλήρωνε τους εργαζόμενους για 5:30 ώρες [...].

Πάθαμε ένα σοκ. Η πρόεδρος μας, δεν ήθελε να μπει μέσα, άρχισε να κλαίει και μας έλεγε ότι δεν είναι δυνατόν να ερχόμαστε εδώ να αγωνιστούμε για το συμφέρον τους και αυτοί να μας βρίζουν. Τελικά αποφασίσαμε να μπούμε μέσα και να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. [...] Ο πρόεδρος του εργοδοτικού, επιχειρησιακού σωματείου της ΟΙΚΟΜΕΤ έφερε 200 υπογραφές εργαζομένων που συμφωνούσαν να γίνουν τα ένσημα τους μεικτά και να μειωθούν οι αποδοχές τους. Ουσιαστικά, αυτό που έκαναν ήταν να πηγαίνουν στους εργαζόμενους ένα κείμενο, το περιεχόμενο του οποίου το σκέπαζαν και τους έλεγαν να υπογράψουν.
[...] Ακούσαμε ένα πρωί στο ραδιόφωνο ότι έχει γίνει κατάληψη στη ΓΣΕΕ και έτσι, συναντηθήκαμε το βράδυ να πάμε στη συνέλευση εγώ, η πρόεδρός του σωματείου και η Κωνσταντίνα, που είχε ρεπό εκείνη τη μέρα. Πηγαίνοντας στη συνέλευση συναντήσαμε εκείνη την κυρία της ΓΣΕΕ που μας “αποκεφάλισε” στο υπουργείο και μας είπε ότι οι καταληψίες της ΓΣΕΕ δεν είναι εργάτες, ότι κρατάνε ρόπαλα και πέτρες, μόνο περίστροφα δεν μας είπε ότι έχουν. Την ρωτήσαμε τότε και εμείς τι είναι τελικά αυτοί οι άνθρωποι και μας απάντησε ότι είναι κυρίως φοιτητές και καθηγητές. Τελικά, όταν μπήκαμε μέσα στη συνέλευση καταλάβαμε ότι επρόκειτο κυρίως για σωματεία εργαζομένων αλλά και απλούς ανθρώπους που δεν έχουν βρει ανταπόκριση από τη ΓΣΕΕ. Φυσικά ούτε ζημιές κάνανε ούτε τίποτα τέτοιο, άλλωστε το κτίριο αυτό είναι ένα ωραίο νεοκλασικό κτίριο και αυτά τα κτίρια τα προστατεύουμε. Από την άλλη μέρα μας χαρακτήρισαν αναρχικές… και δεν είχαμε καμία ανταπόκριση από τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ.
Βαβυλωνία: Ενώ πριν είχε ανταπόκριση …;

Βαβυλωνία: Αυτά ποιος σας τα είπε;
Β.Τ.: Από το εργατικό κέντρο. Μας είπαν ότι είμαστε υπεύθυνες γι’ αυτά που συμβαίνουν και ότι τους έχουμε στοχοποιήσει. Όταν για παράδειγμα κάνατε εσείς μια κατάληψη στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης έπρεπε να απολογηθούμε και γι’ αυτό. Αύριο άμα γίνει μια εκδήλωση στην Αμερική πάλι θα φταίμε εμείς και θα πουν ότι την έχουμε υποκινήσει.
Βαβυλωνία: Άρα ουσιαστικά σας καλούσαν να απολογηθείτε για την ίδια τη συνδικαλιστική σας δράση;
Β.Τ.: Ακριβώς. Βέβαια μετά μας αγκαλιάζανε αλλά εμείς δε θέλουμε αγκαλιές. Εμείς θέλουμε να βρεθεί ο ένοχος της επίθεσης στην Κωνσταντίνα, γιατί όλοι πήγαιναν αρχικά να το ρίξουν στο “προσωπικό”. Και αν δεν ήμασταν εγώ, η Βλασία και κάποια παιδιά που μας βοηθήσαν πάρα πολύ από τα πρωτοβάθμια σωματεία και το κίνημα αλληλεγγύης να σηκώσουμε το θέμα, θα είχε σκεπαστεί, θα είχε περάσει ότι ήταν προσωπικό το θέμα και όχι συνδικαλιστικό. Εμείς δεν το δεχόμαστε αυτό.

Β.Τ.: Μετά από την δολοφονική επίθεση κατά της Κωνσταντίνας απολύθηκαν κάποιοι εργαζόμενοι από το Μπαγκλαντές και ήρθαν στο σωματείο κλαίγοντας. Δεν ήξεραν για την Κωνσταντίνα τα παιδιά αυτά, γιατί δεν ξέρουν καλά ελληνικά. ‘Όταν είπαμε σε κάποιον από αυτούς ότι η Κωνσταντίνα είναι στο νοσοκομείο, σ’ αυτή την κατάσταση, έβαλε τα κλάματα. Μας εξήγησε ότι έλειπε με άδεια και τον πήραν τηλέφωνο και του είπαν ότι πρέπει να έρθει να γιουχάρει το σωματείο γιατί θα πάει να κλείσει την εταιρεία και ότι δεν θα έχει δουλειά την άλλη μέρα.
Είναι πολλά παιδιά που είναι με κόκκινη κάρτα και είναι σχεδόν παράνομοι στην χώρα. Αυτούς τους έχουν και τους εκμεταλλεύονται Τους λένε αν δεν κάνουν αυτά που θέλει η εταιρία, ότι αν δεν υπογράψουν αυτά που θέλει η εταιρία, θα χάσουν την δουλειά τους. Εμείς δεν πήγαμε στο υπουργείο για να χάσουν οι εργαζόμενοι την δουλειά τους αλλά για να διεκδικήσουμε τα δικαιώματα τους. Ακόμα και σήμερα όταν περνάμε από τους σταθμούς και ρωτάμε τον κόσμο γιατί υπέγραψε εκείνα τα χαρτιά, μας απαντούν ότι τους είπαν ότι το σωματείο πάει να κλείσει την εταιρεία.
Δεν τους είπαν, βέβαια, ότι στην πραγματικότητα πάνε να χάσουν τα ένσημα τους και 150 ευρώ το μήνα. Έτσι, σιγά-σιγά αρχίζουν οι εργαζόμενοι να καταλαβαίνουν και να έρχονται με μας. Βέβαια, υπάρχει ακόμα τρομοκρατία μέσα στον ΗΣΑΠ. Εμείς όμως αυτή τη τρομοκρατία θα τη σπάσουμε. Θέλει δεν θέλει ο ΗΣΑΠ πρέπει να συμμορφωθεί. Γιατί ο ΗΣΑΠ αυτή την στιγμή είναι παράνομος και έχει τεράστια ευθύνη. Δεν μπορεί τρία χρόνια να δίνει στην εταιρεία τα χρήματα για έξι ώρες εργασίας και να πληρώνει και για βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα και η ΟΙΚΟΜΕΤ να κολλάει στους εργαζόμενους μεικτά ένσημα και να μειώνει τους μισθούς τους. Τι σόι ελέγχους κάνει ο ΗΣΑΠ; Είναι συνυπεύθυνος και ο ΗΣΑΠ. Εμείς θα προσφύγουμε και στα δικαστήρια. Δεν θα το αφήσουμε να περάσει έτσι.
Βαβυλωνία: Παρόλα αυτά, κάνει κινήσεις η ΟΙΚΟΜΕΤ ή ο ΗΣΑΠ για εκβιάσει τους εργαζόμενους να πάρουν θέση για το συμβάν?
Β.Τ.: Αυτοί οι εργαζόμενοι που μίλησαν π.χ. στον Τσίμα είναι μετανάστες, αν δεν πουν αυτά που θέλει η εταιρεία θα τους απολύσουν. Με την εγκύκλιο του Γιακουμάτου το 2000 μας είπαν ότι οι εργαζόμενοι θα πληρώνονται βάση συλλογικής σύμβασης και όλα τα έργα θα κοστολογούνται βάση αυτής. Οι εργολάβοι τα παίρνουν τα χρήματα, οι εργαζόμενοι δεν τα παίρνουν. Αυτή την ερώτηση την έκανα και στην Κ. Πετραλιά. Μου είπε ότι εφαρμόζεται. Αλλά δεν εφαρμόζεται. Ελέγχους; τι να τους κάνω τους ελέγχους.
Μετά τον τραυματισμό της Κωνσταντίνας, τα πρωτοβάθμια σωματεία κάναμε μια κατάληψη στην Επιθεώρηση Εργασίας του Πειραιά και ρωτήσαμε αν είχαν κάνει κάποιο έλεγχο μετά το συμβάν. Είχαν κάνει δέκα ελέγχους και δεν είχαν βρει τίποτα. Πήραμε δύο ελεγκτές της επιθεώρησης και κάναμε εκείνη την ώρα έλεγχο και βρήκαμε δεκαπέντε παραβιάσεις. Λένε ότι δεν μπορούν να κάνουν κάτι γιατί οι εργαζόμενοι είναι αλλοδαποί και δεν είναι μόνιμοι. Να τους δώσουν χαρτιά, να τους κάνουν μόνιμους. Να πάρουν τους ωρομίσθιους. Αλλά να τους πάρει το νοσοκομείο, όχι ο εργολάβος. Στον Ευαγγελισμό ο κάθε εργαζόμενος κοστολογείται 1700 ευρώ ενώ αμείβεται με 500 ευρώ. Μπορεί το κράτος να δίνει ένσημα 500 ευρώ, καθαρό μισθό 1000 ευρώ και να έχει και κέρδος 200 ευρώ. Στο τέλος θα τους φτύσουν όλους αυτούς οι εργαζόμενοι. Δεν μπορούν να δημιουργούνται μεγαλοεργολάβοι και ο κόσμος να πεινάει.
Βαβυλωνία: Επιλέγουν να πληρώνουν τους εργολάβους δηλαδή αντί τους εργαζόμενους;

Βαβυλωνία: Κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη θα θέλατε να πείτε κάτι στους ανθρώπους που θα διαβάσουν αυτό το άρθρο;

Τα χρήματα χρειάζονται και συνεχίζουν να μαζεύονται γιατί αυτά πηγαίνουν στην οικογένεια της και δεν μπορούνε να μπλοκάρουνε το λογαριασμό γιατί ανήκει στο όνομα της μητέρα της, η οποία είναι τόσο περήφανη που δεν τα χαλάει αλλά τα κρατάει γιατί λέει ότι αυτά είναι της Κωνσταντίνας. Γιατί είναι και το παιδί της που είναι άρρωστο και η μητέρα του δεν θα μπορεί πια να το βοηθάει.
Δημοσίευση σχολίου