Ενα σύστημα απάνθρωπο και σάπιο

Δεν ήταν καλό σημάδι. Συνήθως, τα χρηματιστήρια δεν χειροκροτούν εκείνους που πηγαίνουν να τους βάλουν χαλινάρι στα κέρδη. Ποιος ήταν ο εξαγγελθείς στόχος της συνόδου κορυφής του Λονδίνου; Να μεταρρυθμίσει τον καπιταλισμό, να του βάλει όρια, να τον ελέγξει, να του θέσει απαγορεύσεις. Φυσιολογικά, λοιπόν, τα χρηματιστήρια θα έπρεπε να είχαν κατακρημνιστεί στα Τάρταρα. Παρ΄ όλα αυτά, μόλις έγινε γνωστό το ανακοινωθέν της συνόδου, τα χρηματιστήρια ανέβηκαν στα ύψη. Όχι, αυτό δεν ήταν καλό σημάδι.

Την ώρα που οι δείκτες των χρηματιστηρίων ανέβαιναν, οι δείκτες των απολύσεων και της ανεργίας πετούσαν κι αυτοί στα ύψη. Οι ΗΠΑ ανακοίνωναν την απώλεια άλλων 742.000 θέσεων εργασίας τον περασμένο μήνα. Η Ισπανία παραδεχόταν επισήμως ότι το ποσοστό της ανεργίας έφτανε στο 15,5% (το υψηλότερο στην Ευρώπη) και η Βρετανία προειδοποιούσε για νέες απολύσεις, καθώς δύο επιχειρήσεις, η γιγάντια ασφαλιστική Νόργουιτς Γιούνιον και η αεροναυπηγική βιομηχανία Μπομπαρντίερ έβγαζαν στον δρόμο άλλους 2.500 εργαζομένους. Τι είδους σύστημα είναι όμως αυτό που, όσο περισσότεροι άνθρωποι χάνουν τη δουλειά τους, τόσο περισσότερο τρίβουν τα χέρια τους οι χρηματιστές για τα προσδοκώμενα κέρδη; Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας. «Έχουμε να δούμε τέτοιους αριθμούς από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο», δήλωσε στο ΒΒC ο Ρόμπερτ Ζέλικ. «Πιστεύουμε πως από τη μείωση της ανάπτυξης περίπου διακόσιες έως τετρακόσιες χιλιάδες μωρά θα πεθάνουν αυτή τη χρονιά. Οι συνέπειες είναι δραματικές».

Ένα σύστημα απάνθρωπο. Η παγκόσμια καταστροφή της ανθρώπινης εργασίας θα πάρει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις και θα απειλήσει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους με φτώχεια και με πείνα. Όπως ο Ρόμπερτ Ζέλικ, ούτε ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν μάσησε τα λόγια του όταν δήλωνε στην εφημερίδα «Γκάρντιαν»: «Η ταχύτητα με την οποία αλλάζει η κατάσταση είναι τρομακτική. Αυτό που άρχισε ως χρηματοπιστωτική κρίση έχει γίνει μια παγκόσμια οικονομική κρίση. Φοβάμαι για το χειρότερο: μια γενικευμένη πολιτική κρίση με ολοένα και πιο έντονη κοινωνική αναταραχή, εξασθενημένες κυβερνήσεις και οργισμένους λαούς που έχουν πια χάσει κάθε εμπιστοσύνη στους ηγέτες τους και στο μέλλον τους».

Ρ. Βρανάς - ΝΕΑ