Οι «θεσμοί» του συστήματος είναι δεσμά για την εργατική τάξη

Η χλευασμός που γνωρίζει ο «ναός της Δημοκρατίας» τους, το Κοινοβούλιο, ακόμα και από άτομα «υπεράνω υποψίας» δεν νομίζουμε ότι έχει ξανασυμβεί σ’ όλα αυτά τα χρόνια μετά την μεταπολίτευση.

Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από κείμενο που υπογράφει ο καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Ν. Αλιβιζάτος στην σημερινή «Καθημερινή»: «Η απαξίωση της Βουλής την περασμένη εβδομάδα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Δεν αναφέρομαι τόσο στις λαθροχειρίες που έγιναν για να παραβιαστεί η μυστικότητα της ψηφοφορίας. Ούτε στη μοναδική στα παγκόσμια κοινοβουλευτικά χρονικά αποχή των βουλευτών της συμπολίτευσης (!) από μια συνεδρίαση, για να αποτραπούν δυσάρεστες εκπλήξεις. Αναφέρομαι κυρίως στο θλιβερά χαμηλό επίπεδο των περισσότερων αγορεύσεων, που θύμιζαν λόγους δικολάβων άλλων εποχών σε επαρχιακά πρωτοδικεία».

Οι λεγόμενοι «θεσμοί» του συστήματος είναι δεσμά για την εργατική τάξη που υφίσταται την αστική δικτατορία που ζούμε.
Όταν όμως φτάνουμε στο σημείο ακόμα και αστοί διανοούμενοι να εκφράζονται με τέτοιο τρόπο για τους «εκπροσώπους του λαού» και για τον ρόλο του «ναού της δημοκρατίας» τους χρειάζεται άλλη απόδειξη στον εργαζόμενο λαό να φτύσει τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό που έχουν σαν ευαγγέλιο τους κάποια κόμματα που αυτοαποκαλούνται «αριστερά»;