Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιούνη του 1940 και έδωσε τέλος στην ζωή της σαν σήμερα το 1993. Στο σύντομο διάστημα της ζωής της εκδίδει τις ποιητικές συλλογές "Tρία κλίκ αριστερά "1978, "Ιδιώνυμο"1980, "Το Ξύλινο Πάλτο"1982, "Απόντες" 1986, "Ο μήνας των παγωμένων σταφυλιών" 1988, "Νόστος"1990.
Η οργή, το πάθος και παράλληλα η απέραντη ευαισθησία που εκπέμπει η φωνή της τα λένε όλα για την προσωπικότητα της.
"Έζησε τα τελευταία χρόνια της μέσα στην απομόνωση και στα ναρκωτικά. Γιατί κάποια ανοιχτά μυαλά δε βολεύονται με τις πλάνες των απλών ανθρώπων, χρειάζονται πιο δραστικές ουσίες για να νανουριστούν.Η Κατερίνα βάδισε στα χνάρια του Άσιμου,ακολούθησε κι ο Παυλάκης.
Η Γώγου όπως κι ο Σιδηρόπουλος δεν ήταν "μπροστά" από την εποχή τους όπως λέγεται πολλές φορές για να τους ξορκίσουν... Ήταν η συνείδηση της εποχής τους στην πιο καθαρή κι ανθρώπινη μορφή της ίσως.Λιγότερο πολιτικοποιημένοι από τον Άσιμο αλλά και πιο "μοντερνοι" από τους άλλους ιδανικούς αυτόχειρες ποιητές όπως ο Λαπαθιώτης, ο Καρυωτάκης, η Πολυδούρη επέλεξαν μια αργή αυτοκτονία παιδί της εποχής τους, μιας εποχής που οι κρατούντες ακόμα και στην αυτοκτονία έχουν πετύχει έναν καταναλωτικό δημοκρατικό πλουραλισμό. Όχι θηλιές που κρέμονται από τα ταβάνια, πτώματα που τα ξερνάει η θάλασσα... Μια αυτοκτονία, σήμερα, μπορεί να μοιάζει με ένα βεγγαλικό που σκάει μέσα στο σκοτάδι ή με ένα άστρο που σβήνει σιγά σιγά", έγραψε η φίλη μας "ιός" στην ιστοσελίδα "Οδός Ονείρων" απ' όπου απαλοτριώσαμε και τα λινκς.
Είναι συγκλονιστική η ερμηνία της Κατερίνας Γώγου στον δίσκο «Στο δρόμο» σε μουσική του Σφέτσα από το φιλμ «Παραγγελιά» του Τάσιου.
Κατεβάστε τον
Δημοσίευση σχολίου