Πρέπει να θυμηθούμε, αν τυχόν μας έχει διαφύγει, πως ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» είναι εκείνος που έχει υπογράψει, επί προηγούμενης θητείας του ως υπουργός «Δημόσιας Τάξης» στην κυβέρνηση Σημίτη, τη συμφωνία με τους Αμερικανούς για την εγκατάσταση του FBI στην Ελληνική Αστυνομία. Να μην ξεχάσουμε επίσης τον τρόπο που χειρίστηκε την ιστορία της «17 Νοέμβρη». Κι αν τότε ο ορυμαγδός των μέσων ενημέρωσης εμπόδισε πολλούς να δουν τις παραβιάσεις των δικαιωμάτων αλλά και την τεχνητή κατασκευή πολλών στοιχείων, η σημερινή κατάσταση μας βοηθάει να καταλάβουμε πως εκκολάπτονται τα επικίνδυνα αυγά της πολιτικής ζωής.
Οι πρόσφατες αυτοκρατορικές εμφανίσεις Χρναοχοΐδη, σε επικίνδυνα όρια θα έλεγα, που θυμίζουν τα ανάλογα του Βύρωνα Πολύδωρα, δεν είναι προσωπική κακοπάθεια.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν πως η νέα κατάσταση δεν αλλάζει από την παλιά. Οι εξαγγελίες για την προστασία από την αστυνομική αυθαιρεσία, αποδεικνύονται φληναφήματα που σκοπό έχουν να δώσουν «σοσιαλιστικό» χαρακτήρα στην ουσία, που είναι η ανάπτυξη των δυνάμεων της καταστολής σε ευρεία κλίμακα.
Τα γεγονότα είναι πειστικοί μάρτυρες. Επιθέσεις αστυνομικών της ομάδας «Δ» με μηχανές εναντίον διαδηλωτών που δεν ασκούσαν την παραμικρή βία, σακίδια με μολότοφ έτοιμα να φορτωθούν σε οποιοδήποτε άτυχο διαδηλωτή συλλαμβανόταν, κουκουλοφόροι αστυνομικοί με πολιτικά που κάνουν τους αναρχικούς, σύλληψη φοιτητή με τις πυτζάμες μόνο και μόνο γιατί διαμαρτυρήθηκε που οι αστυνομικοί χτυπούσαν αναίτια μια κοπέλα.
Και πριν απ' όλα αυτά, έφοδος σε στέκια, όπως στο Κερατσίνι, τα οποία λειτουργούν κανονικά, αλλά που ο Βύρων Χρυσοχοΐδης ονομάζει ορμητήρια παρανόμων.
Και πολλά ακόμη περιστατικά. Άλλα καταγεγραμμένα σε κάμερες και άλλα όχι, διότι οι αστυνομία συλλαμβάνει πλέον και όσους βγάζουν φωτογραφίες ή βιντεοσκοπούν, ούτως έστω να μην υπάρχουν αποδείξεις που να μαρτυρούν αδιάψευστα πως δεν έπεσε ο φοιτητής στη ζαρντινιέρα.
Και εν τω μεταξύ η Αθήνα είναι κατεχόμενη πόλη, επί πολλές ημέρες τώρα, οι σιδερόφρακτοι τρομοκράτες καταλαμβάνουν τα πεζοδρόμια, κλείνουν τους δρόμους, μαρσάρουν με μηχανές, επιδεικνύοντες το δόγμα εμείς είμαστε το κράτος.
Όσο για τα μέσα μαζικής ενημέρωσης στη συντριπτική τους πλειοψηφία και με μια περίεργη ταυτότητα ακόμα και διατυπώσεων, υμνούν την επιτυχία της κυβέρνησης με τον παράλογο συλλογισμό πως φέτος τα όσα έγιναν ήταν λιγότερα από όσα έγιναν πέρσι.
Φαίνεται πως το όλο σύστημα, με τις εσωτερικές και εξωτερικές εξαρτήσεις του, προετοιμάζει το αστυνομικό κράτος που θα κληθεί να αντιμετωπίσει τη λαϊκή οργή, την οποία φοβάται πως θα ξεσπάσει υπό την πίεση της κρίσης και των ασφυκτικών οικονομικών μέτρων.
Τα χειρότερα ακολουθούν. Μπορεί όμως και να είναι τα καλύτερα.
Ποιος ξέρει;
Θ. Σκαμνάκης - "Πριν"
Δημοσίευση σχολίου