Οι ίδιοι οι υπεύθυνοι του ξεριζωμού των μεταναστών στήνουν κάποιες «παγκόσμιες μέρες» και κάποιες «μετανευστικές οργανώσεις» δήθεν για να αναδείξουν τα προβλήματα των μεταναστών.
Οι εκπρόσωποι των κυβερνήσεων, που είναι συνένοχες στα εγκλήματα κατά των μεταναστών και προσφύγων αναλαμβάνουν να προβάλλουν τέτοιες «παγκόσμιες μέρες» γ’ αυτό και σήμερα ακούσαμε ανάλογες δηλώσεις από κυβερνητικά στελέχη.
Αυτοί που σήμερα δήθεν «τιμούν την παγκόσμια μέρα των μεταναστών» είναι οι ίδιοι που επιτίθενται με αγριότητα σε βάρος των δικαιωμάτων τους με μαζικές απελάσεις και επιχειρήσεις-σκούπα της μπασκηναρίας, κάνοντας τα στραβά μάτια στον εργασιακό μεσαίωνα, στο δουλεμπόριο και στην ανασφάλιστη εργασία που είναι καθεστώς στους μετανάστες.
Με την ευκαιρία ας ξαναθυμηθούμε έναν υπέροχο δίσκο του Γιάννη Μαρκόπουλου. Την «Ιθαγένεια».
"Όπως και όλα σχεδόν τα έργα του συνθέτη, η ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ βασίζεται στην αρχή που ο ίδιος διατύπωσε με τον όρο "επιστροφή στις ρίζες", που δεν σημαίνει παραδοσιολαγνεία, συντήρηση ή, πολύ περισσότερο, οπισθοδρόμηση, αλλά δυναμική πορεία προς το μέλλον, με αφετηρία την εμπειρία από το επεξεργασμένο με πολλή ευαισθησία παλιό και δοκιμασμένο παραδοσιακό υλικό.
Από το υλικό αυτό, το οποίο ο συνθέτης έχει βιώσει από την τρυφερή ηλικία του και συντηρεί μέσα του ως πολύτιμο θησαυρό, εμπνέεται για να συνθέσει νέες πρωτότυπες δημιουργίες, που συνδέουν άρρηκτα το παρόν με το παρελθόν και ανοίγουν νέες προοπτικές για το μέλλον. Από μορφολογική άποψη, η ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ αποτελείται από μικρές ψηφίδες, επιλεγμένες με πολλή προσοχή και ευαισθησία, ώστε να παραπέμπουν σαφώς σε τόπους, γεγονότα και αξίες του Ελληνισμού στη διαχρονική του πορεία. Οι ψηφίδες αυτές, ενώ, από το ένα μέρος, συνδέονται μεταξύ τους με στέρεους αρμούς, ώστε να σχηματίζουν ένα έξοχο μωσαϊκό, όπως το φαντάσθηκε ο συνθέτης, από το άλλο, μπορούν να ανασυντεθούν και να ακουστούν κατά ποικίλους τρόπους, χωρίς αυτό να μειώνει την αξία του έργου.
Η λιτή και απέριττη ενορχήστρωση με όργανα όπως βιολί, κανονάκι, σαντούρι, λαούτο, βιόλα, κιθάρα, κρουστά, λύρα νησιώτικη, λύρα ποντιακή, κλαρίνο, ούτι και βιολοντσέλο, χωρίς κραυγαλέες αρμονικές συνηχήσεις και δυτικότροπες τεχνικές επεξεργασίες, υποστηρίζει διακριτικά το μέλος και συντελεί, με τη βοήθεια και της ερμηνείας του αξέχαστου Νίκου Ξυλούρη, στην ανάδειξη των νοημάτων του ποιητικού κειμένου που έγραψε ο Κ.Χ.Μύρης.
Με την ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ του ο Γιάννης Μαρκόπουλος εμπλουτίζει το ελληνικό ρεπερτόριο με ένα έργο, που γίνεται αμέσως ευμενέστατα αποδεκτό και, ταυτόχρονα, καταθέτει μια πρόταση διαλόγου και πορείας για το μέλλον".
Καθηγητής-Εθνομουσικολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Τα τραγούδια του δίσκου
02. ΧΙΛΙΑ ΜΥΡΙΑ ΚΥΜΑΤΑ ΜΑΚΡΥΑ Τ' ΑΪΒΑΛΙ Νίκος Ξυλούρης, Μέμη Σπυράτου
03. ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΠΑΠΟΥΛΗ ΜΟΥ Νίκος Ξυλούρης, Μέμη Σπυράτου
04. ΜΑΝΝΑ Νίκος Ξυλούρης, Μέμη Σπυράτου
05. ΕΡΩΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ (Παλικαρού-παλικαρού) Νίκος Ξυλούρης
06. ΑΚΟΥΣ ΝΑ ΛΕΝΕ ΣΤΑ ΧΩΡΙΑ Νίκος Ξυλούρης
07. ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΤΡΟΧΟ Νίκος Ξυλούρης, Μέμη Σπυράτου
08. Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ Νίκος Ξυλούρης
09. ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ Νίκος Ξυλούρης
10. ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ Ορχηστρικό
Καλή σας ακρόαση
Υ.Γ Πληροφορίες για τον δίσκο πήραμε απ’ το καλό φόρουμ «Οδός Ονείρων»
+ σχόλια + 1 σχόλια
Nα'σαι καλά φίλε που μού θύμισες τη μαγική μουσική του Μαρκόπουλου.
Άκουσα ξανά την Ιθαγένεια και συνειδητοποίησα ξαφνικά πόσο ανάγκη είχα λίγη καλή μουσική.
Μετά την Ιθαγένεια, άκουσα και τα Ριζίτικα και το Χρονικό και τη Θητεία μέχρι που ξεδίψασα... κάπως.
Βάλσαμο οι ήχοι και οι φωνές του Ψαρονίκου και του Γαργανουράκη.
Δεν βγαίνουν πια τέτοια αθάνατα αριστουργήματα κι αν βγουν θα τα πνίξουν οι Ναταλίες-Μουρατίδηδες και τ'άλλα ενεργούμενα των πολυεθνικών δισκογραφικών.
Μας έπνιξαν με τα εφήμερα σκουπίδια τους, μας ξεκούφαναν στο σκυλάδικο και στην αμερικανοβύζιον.
Μας κατάντησαν "λαθρομετανάστες" στον κόσμο της καλής μουσικής, στους αληθινούς ήχους του λαού μας.
Εξαθλίωση για τους μετανάστες, εξαχρείωση για τους "γηγενείς", έχει μόνο να επιδείξει ο βρωμοκόσμος τους...
Δημοσίευση σχολίου