Δημόσια δήλωση μετάνοιας

Νίνα Γεωργιάδου - Κάλυμνος, Ιανουάριος Σωτηρίου Έτους 2010

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες εκπαιδευτικοί,

Με πραγματική απορία - αλλά δεν σας κρύβω και δυσαρέσκεια – παρακολουθώ το τελευταίο διάστημα τις διαμαρτυρίες σας κατά των νέων εθνοσωτήριων μέτρων που εξήγγειλε η σοσιαλιστική μας κυβέρνηση στα πλαίσια του νέου πατριωτισμού.

Δεν μπορώ να κατανοήσω πώς εσείς, μορφωμένοι άνθρωποι (ακόμη και οι παλιότεροι, όσοι διοριστήκατε με την επετηρίδα και άρα κατά τεκμήριο δεν διαθέτετε το αναγκαίο ISO) δεν κατανοείτε αυτές τις απλές και εύληπτες αλήθειες που με τόση υπομονή αναλύονται καθημερινά από τον υπουργό οικονομίας, τον υπουργό εργασίας, την υπουργό παιδείας και θρησκευμάτων και δια βίου μάθησης, τους τέως συναδέλφους τους, τους νυν συμβούλους τους, τον διευθυντή της κεντρικής τράπεζας, την κυρία Τρέμη, τον κύριο Πρετεντέρη και άλλους πολλούς αξιόλογους και ανιδιοτελείς ανθρώπους.

Απορώ και εξίσταμαι πραγματικά πώς είναι δυνατό να μην κατανοείται ότι :

· Το δημοσιονομικό έλλειμμα το προκάλεσε η δική μας απληστία για αλόγιστες αυξήσεις. Ευτυχώς που υπήρχαν οι συνετοί διαχειριστές του δημόσιου χρήματος που επίμονα δεν ενέδωσαν ποτέ στις αμαρτωλές ορέξεις των ανενδοίαστων διεκδικητών. Φανταστείτε αν είχαν υποκύψει, σε πόσο δυσχερέστερη θέση θα βρισκόταν σήμερα η εθνική μας οικονομία. Απεμπολήσαμε, δυστυχώς, πατρογονικές αξίες και αντί του «ουκ εν τω πολλώ το ευ», παρασυρθήκαμε στον ολισθηρό δρόμο του οικονομισμού, με το πρόσχημα ότι «δεν τα βγάζουμε πέρα». Και να που τελικά , ακόμη και η συνετή και φειδωλή– πλην όπως αποδείχτηκε, μοιραία – αύξηση του 2-2,5% όλα αυτά τα χρόνια, έφερε την οικονομία στο σημερινό αδιέξοδο.

·Το δημοσιονομικό έλλειμμα το προκάλεσε η δική μας τάση να καταναλώνουμε περισσότερα απ’ όσα παράγουμε. Βαθιά αλλοτριωμένοι από το σύγχρονο καταναλωτισμό, εθιστήκαμε σε είδη ελάχιστα απαραίτητα και γίναμε δούλοι των υλικών απολαύσεων. Διότι, πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς την αναγωγή ειδών πολυτελείας, σε είδη πρώτης ανάγκης; Πώς να δικαιολογηθεί, για παράδειγμα, η αλόγιστη χρήση χαρτιού υγείας, τη στιγμή που η αναγνωσμένη πλέον εφημερίδα μπορούσε :

- αφενός να ικανοποίησει αυτή την ανάγκη,

- αφετέρου να συμβάλει στην πανανθρώπινη οικολογική εξόρμηση για τη σωτηρία της μάνας γης (στην οποία συμμετέχει όλος ο καλός ο κόσμος, από τον Αλ Γκορ ως τους Ροκφέλλερ)

- αφετρία να κρατήσει ζωντανές την ευρηματικότητα και τις παραδόσεις της φυλής.

· Το δημοσιονομικό έλλειμμα το προκάλεσε η στενοκέφαλη, παρωχημένη, εγωιστική και πείσμων εμμονή μας υπέρ του δημόσιας περιουσίας. Διότι πώς αλλιώς να ερμηνευθεί η αντίθεση στην εκποίηση του δημόσιου πλούτου που και στους συνανθρώπους μας - αγοραστές έδωσε την ευκαιρία να προκόψουν και στο δημόσιο κορβανά προσκόμισε ζεστό χρήμα για να ικανοποιηθούν οι μοιραίες αυξήσεις του 2%; Ας ελπίσουμε ότι η εμπειρία κάνει τον άνθρωπο σοφότερο και πως ό,τι ακόμη απέμεινε ως δημόσια περιουσία ( δημόσια σχολεία, δημόσια νοσοκομεία, 1 στρέμμα δάσους στη Ζαχάρω και ο επαρχιακός δρόμος Μαγούλας – Κάτω Παναγιάς ) σύντομα θα αποτελέσουν νέα αφετηρία προκοπής και κάποιων συνανθρώπων μας και πρωτίστως της εθνικής μας οικονομίας.

· Το δημοσιονομικό έλλειμμα το προκάλεσε η μεταμοντέρνα διατροφική μας αλλοτρίωση που τα τελευταία χρόνια καθιέρωσε την κατανάλωση κρέατος κάθε δεύτερη Κυριακή, απομακρύνοντάς μας από τις πατροπαράδοτες διατροφικές μας αεροδιατομές (φασολάδα-φακή εναλλάξ) επιβαρύνοντας το οργανόγραμμα της δημοσιονομικής ευρωστίας λόγω αλόγιστων εισαγωγών, και ζημιώνοντας επιπλέον την αγροτική οικονομία λόγω έλλειψης φυσικών αζωτούχων λιπασμάτων.

Και αντί να συναισθανθούμε τις ευθύνες μας και με πνεύμα ομοψυχίας, εθελοντισμού και νέου πατριωτισμού να συμβάλουμε στην κάλυψη του δημοσιονομικού κρατήρα, αντί, λέγω, να σεμνυνόμεθα για την ως τώρα αλόγιστη απληστία μας, τολμάμε και πάλι να διεκδικούμε.

Και όχι μόνο να διεκδικούμε, αλλά και να πλήττουμε το διεθνές κύρος της χώρας, μιλώντας για εξωνημένους πολιτικούς, για λαμόγια μεγαλοστελέχη, για διατεταγμένους δημοσιογράφους, και για άδικες και αντιλαϊκές πολιτικές.

Και δεν έχουμε συναίσθηση τι ζημιά μπορούν να προκαλέσουν αυτές οι διαστρεβλώσεις, αυτά τα κατάφωρα ψέματα στην τουριστική οικονομία της χώρας, που για μας αποτελεί τη βαριά και ασήκωτη βιομηχανία.

Διπλή η ζημία. Και αγνώμονες, και συκοφάντες και (συγνώμη τριπλή) εν τέλει αντιπατριώτες.

Ή τι να πει κανείς για το βαρβαρισμό των αγροτών!

Αντί να εκδηλώσουν την ευγνωμοσύνη τους διαχρονικά στις κυβερνήσεις της χώρας, που φρόντισαν μεθοδικά και υπομονετικά να μειώσουν στο ελάχιστο την εγχώρια αγροτική παραγωγή, με πνεύμα αλληλεγγύης στον κρεμμυδοπαραγωγό της Ισπανίας και πνεύμα διεθνισμού στο μπροκολοπαραγωγό της Τυνησίας, τις κατηγορούν για αποδόμηση της παραγωγικής βάσης.

Αντί να ευχαριστήσουν διαχρονικά στις κυβερνήσεις της χώρας, που τους έδωσαν τη δυνατότητα να μεταπηδήσουν σε άλλη τάξη, γλιτώνοντας την υγρασία των χωραφιών και τις ολέθριες συνέπειες των τοξικών λιπασμάτων, τις επικρίνουν για διόγκωση της ανεργίας.

Αντί να χαρούν που οι κυβερνήσεις της χώρας, με πνεύμα σεβασμού στα προσωπικά δεδομένα, αρνούνται το μητρώο αγροτών και με γενναιοδωρία επιδοτούν τους γιατρούς-αγρότες, τους δικηγόρους-αγρότες κ.ο.κ, συμβάλλοντας έτσι στη μη περιθωριοποίηση της συμπαθούς, πλην στενοκέφαλης αυτής τάξης, τις κατηγορούν για διαπλοκή με τα μεγάλα τσιφλίκια.

Αντί να ευχαριστήσουν τους μεσάζοντες εμπόρους που αναλαμβάνουν, με τόση προθυμία, το marketing των προϊόντων τους, απαλλάσσοντας τους από επιπρόσθετο κόπο, τους αποκαλούν νταβατζήδες του μόχθου τους.

Και εν τέλει αντί να συναισθανθούν τη δύσκολη στιγμή που περνά η χώρα και με ομοψυχία και πνεύμα ανιδιοτέλειας να συνταχθούν στην εθνική σοσιαλιστική ανάταση, κλείνουν τους δρόμους. Τους δρόμους που δεν αποτελούν πλέον δημόσια περιουσία, προσβάλλοντας έτσι και το θεμέλιο λίθο του πολιτισμού μας, που ονομάζεται ατομική ιδιοκτησία. Λες και δεν μπορούν να τους κλείσουν μόνοι τους οι εργολήπτες δημόσιων έργων, όπως έγινε στα Τέμπη, και μάλιστα χωρίς την άσκοπη χρήση βαρέων αγροτικών μηχανημάτων και άρα κατανάλωσης καυσίμων και άρα ακόμη μίας αντιοικολογικής επιβάρυνσης του μέλλοντος της μάνας γης.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες εκπαιδευτικοί,

Ευτυχώς το νέο ΥΠΕΠΘΚΔΒΕ με υπεύθυνες κινήσεις, και απευθυνόμενο σε καταξιωμένους στην πιάτσα επαγγελματίες, θα ξεμπερδέψει από τα αντεθνικά στοιχεία που ρυπαίνουν τον αποστειρωμένο αέρα των σχολείων μας και θα βρει επιτέλους τη μαγική λύση στο πώς και ποιοι θα προσλαμβάνονται, ποιοι θα αποτελούν δηλαδή τους δασκάλους του μαύρου κι άραχνου μέλλοντός μας.

Ευτυχώς το νέο Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης και συγνώμη ξεχνάω τι άλλο περιλάμβάνει το νέο όνομά του, θα δώσει, μέσα από το σχέδιο Καλλικράτης, στους μικρομέγαλους τοπικούς αρχόντους τη δυνατότητα να υλοποιήσουν το πόνημα που θα εκδώσουν στο μεταξύ οι πιο πάνω επαγγελματίες της πιάτσας.

Ευτυχώς το νέο Υπουργείο Εργασίας, Απασχολησιμότητας και Ευελιξίας θα επεξεργαστεί – θέλω να ελπίζω – ένα σχέδιο πολυθεματικότητας και στα υπηρεσιακά καθήκοντα του εκπαιδευτικού, γιατί βαρέθηκα να κάνω μόνο τη δασκάλα, την πρωτοκολλάρχη, την πρακτικογράφο, την καθαρίστρια και το μπογιατζή στο σχολείο μου.

Ευτυχώς η νέα κυβέρνηση, μαζί με την αξιωματική συμπολίτευση θα υπερψηφίσουν το νέο αντιασφαλιστικό έκτρωμα, που θα μου δίνει τη δυνατότητα να αισθάνομαι νέα, δροσερή και παραγωγική ως τα βαθιά γεράματα, υλοποιώντας επιτέλους όσα δεν μπόρεσε ο Δόκτωρ Φρανκεστάϊν.

Ευτυχώς οι συνδικαλιστικοί μας αξιωματούχοι, θα συνταχθούν με όλα τα παραπάνω ευτυχώς, κάνοντας την ευτυχία μας αφόρητη.

Δυστυχώς μόνο που δεν βλέπω πολύ συχνά πια όνειρα.

Αισθάνομαι περήφανη που στο πρόσωπο μου η σοσιαλιστική μας κυβέρνηση ανακάλυψε επιτέλους ένα golden girl. Δηλαδή ένα κορίτσι με χρυσή καρδιά, που με υψηλό αίσθημα πατριωτισμού, με πάνω από υψηλή αίσθηση καθήκοντος και σίγουρα με αποψιλωμένο πορτοφόλι, θα συμβάλει στην αποκατάσταση της δημοσιονομικής τάξης .

Απαιτώ, για το καλό του τόπου μου την άμεση περικοπή του μισθού μου, την υφαρπαγή των εργασιακών και ασφαλιστικών μου δικαιωμάτων, την επιπλέον δραστική υποτίμηση της αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης μου. Είμαι σίγουρη πως η κυβέρνησή μου, όχι βέβαια οικονομικά, αλλά σίγουρα ηθικά θα με συνδράμει στην αποπληρωμή του στεγαστικού μου δανείου, στη στήριξη των δύο άνεργων γιων μου, που αφού υπηρέτησαν την πατρίδα στα παραμεθόρια φυλάκια, έκαναν το πτυχίο και το μεταπτυχιακό τους χωνί και βλέπουν τον κόσμο σαν από ραγισμένο καλειδοσκόπιο.

Ομολογώ πως ως τώρα, παρασυρμένη από την αντεθνική προπαγάνδα άθλιων λαϊκιστών, έσφαλα οικτρά.

Γράφω αυτή την ομολογία κάτω από την εκτυφλωτική λάμψη μιας λυχνίας Siemens που ρίχνει το φως της στα πιο αβυσσαλέα κι απαραβίαστα σκοτάδια.

Ομολογώ, ομολογώ και προσδοκώ ανάσταση νεκρών.

Νίνα Γεωργιάδου - Κάλυμνος, Ιανουάριος Σωτηρίου Έτους 2010