εξαχρειωμένοι διανοούμενοι
Παραένας 50 συγγραφείς, μεταφραστές και επιμελητές κειμένων, οι περισσότεροι από τους οποίους μοστράρονται σαν αριστεροί διανοούμενοι (γι' αυτό άλλωστε βρήκαν φιλόξενο έδαφος και στις στήλες της «Αυγής»), υπέγραψαν κείμενο με το οποίο στέκονται στο πλευρό του ιδιοκτήτη των εκδόσεων «Αγρα», στη σύγκρουση του με τους εργαζόμενους στην επιχείρηση του και το σωματείο των βιβλιοϋπάλληλων, επειδή απέλυσε τον συνδικαλιστή Ντίνο Παλαιστίδη.Και μόνο το γεγονός ότι όλοι αυτοί παίρνουν θέση υπέρ του δυνατού και ενάντια στον αδύνατο δείχνει την απόλυτη εξαχρείωσή τους και τη λογική της κλίκας με την οποία λειτουργούν. Είναι τόσο φανατισμένοι που δεν διστάζουν να γίνουν ακόμη και ρόμπες, όταν δηλώνουν πως ξέρουν πως από την ίδρυση του ο εν λόγω εκδοτικός οίκος ήταν περίπου προστάτης των εργαζόμενων, ενώ κάποιοι από τους υπογράφοντες τότε ήταν παιδάκια, κάποιοι άλλοι άρχισαν πριν ένα δυο-χρόνια τη συνεργασία τους με τον εν λόγω εκδοτικό οίκο και κάποιοι άλλοι κατοικούν εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά κι ανάθεμα αν έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους στους χώρους που εργάζονται οι υπάλληλοι της «Αγρας».
Οι εργαζόμενοι στον εκδοτικό οίκο απάντησαν με μεγάλη κοσμιότητα (στη θέση τους άλλη γλώσσα θα είχαμε χρησιμοποιήσει): «Εμείς οι εργαζόμενοι στις εκδόσεις ΑΓΡΑ νιώθουμε την ανάγκη να τοποθετηθούμε δημόσια, σχετικά με την απόλυση του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη. Επειδή ακούγονται διάφορα και κάποιοι προτρέχουν να μιλήσουν για μας χωρίς εμάς, θέλουμε να τονίσουμε πως οι πλέον αρμόδιοι να μιλήσουν για τις εργασιακές μας σχέσεις είμαστε εμείς! Θέλουμε λοιπόν να πούμε ότι, οι συνθήκες εργασίας στην ΑΓΡΑ σαφώς και δεν μοιάζουν με συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα, όπως δυστυχώς συμβαίνει σε πολλές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, αλλά ούτε και βρισκόμαστε σε κάποιο εργασιακό παράδεισο, χωρίς προβλήματα! Υπάρχουν προβλήματα, που λόγω της έλλειψης διάθεσης για διάλογο και λύση τους εκ μέρους της εργοδοσίας, οδήγησε στο σημερινό αδιέξοδο.
Η απόλυση του συναδέλφου Ντίνου Παλαιστίδη μας αιφνιδίασε όλους. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε επακριβώς το μεγάλο εργασιακό φόρτο που αναλάβαμε όλοι μας (και ο συνάδελφος Ντίνος) τα τελευταία χρόνια. Ενας εργασιακός φόρτος που προέκυψε εξαιτίας της μεγέθυνσης της ΑΓΡΑΣ στην οποία είχαμε συμβολή όλοι μας! Η πίεση λοιπόν που ασκείται εξαιτίας του μεγάλου φόρτου δουλειάς οδήγησε το συνάδελφο τα τελευταία δύο χρόνια, στο να ζητήσει επανειλημμένα συνάντηση με τον εργοδότη με στόχο την αποσαφήνιση-επαναδιατύπωση των καθηκόντων του, πράγμα που δεν έγινε. Αντίθετα, μετά τη συνάντηση με την επιθεώρηση εργασίας, η απάντηση της εργοδοσίας ήταν η απόλυση του. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και για αυτό το λέμε δημόσια, πως ο συνάδελφος μέχρι και την στιγμή της απόλυσης του, εκτελούσε με συνέπεια όλα τα καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί. Πιστεύουμε ότι, μια εργασιακή διαφορά δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με αυτό τον τρόπο».
Η υπόθεση «Αγρα-Παλαιστίδης» είναι χαρακτηριστική για το ξεσάλωμα των αφεντικών, που στην εποχή της κρίσης προσπαθούν να στύψουν τους εργαζόμενους. Είναι χαρακτηριστική, επίσης, του ότι δεν υπάρχουν καλά και κακά αφεντικά, ανεξάρτητα από την προσωπική συμπεριφορά τους και το βαθμό συμμόρφωσης τους προς τις συλλογικές συμβάσεις και την εργατική νομοθεσία.
Ο οριακός «ρεφορμισμός» που επιδεικνύουν ορισμένοι καπιταλιστές, κυρίως σε χώρους με μικρή συγκέντρωση εργαζόμενων, δεν είναι παρά το δόλωμα για να πετυχαίνουν την αύξηση της εκμετάλλευσης. Το προσωπείο του προοδευτικού εργοδότη ξεσκίζεται όταν -με τον ένα ή τον άλλο τρόπο- εμφανίζεται η ταξική πάλη στις σχέσεις του με τους εργαζόμενους. Οταν οι εργαζόμενοι διεκδικούν και πάνε να του «χαλάσουν το μαγαζί».
Τι ζήτησε ο Παλαιστίδης; Να του πει ο ιδιοκτήτης της «Αγρας» ποια είναι η ειδικότητα του και όχι να τον αντιμετωπίζει σαν... Τιραμόλα, σαν «το παιδί για όλες τις δουλειές».
Ο καπιταλιστής έκανε το κορόιδο και όταν ο εργαζόμενος προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας, όπως έχει δικαίωμα, τον απέλυσε εν ψυχρώ και έκοψε κάθε κουβέντα για επαναπρόσληψή του, με το πρόστυχο επιχείρημα ότι χάθηκε η... ψυχική επαφή.
Αν ο εργαζόμενος εξακολουθούσε να κάνει το «παιδί για όλες τις δουλειές», ενδεχομένως να του έδινε και καμιά μικροαύξηση. Γιατί μια μικροαύξηση «κοστίζει» σαφώς λιγότερο από την πρόσληψη μερικών ακόμη εργαζόμενων, ώστε επιτέλους να ισχύσουν οι ειδικότητες και να μη χρησιμοποιούνται όλοι για όλα.
Ας επιστρέψουμε, όμως, στους διανοούμενους που ενήργησαν σαν τρομοκράτες των εργαζόμενων. Εγιναν αυτοί το βαρύ πυροβολικό του Πετσόπουλου, για να σπάσει τον τσαμπουκά των εργαζόμενων που απεργούν ζητώντας την επαναπρόσληψη του συναδέλφου τους. Γιατί πλέον η υπόθεση έχει ξεφύγει από τα όρια μιας αντεκδίκησης σε βάρος ενός «ζωηρού» εργαζόμενου και έχει μετατραπεί σε επίδειξη τσαμπουκά ενάντια σε έναν κλάδο. Σ' αυτό ρίχνουν το βάρος τους εκείνοι που υπέγραψαν την αισχρή δήλωση, αλλά και άλλοι που σιωπούν.
Από την άλλη, η συγκεκριμένη υπόθεση ανοίγει και ένα πεδίο συζήτησης για τις μορφές που πρέπει πλέον να πάρει ο ταξικός συνδικαλισμός και τα μέτωπα που πρέπει να διαμορφώνει σε κάθε δράση του.
"Κόντρα"
Ευρύτερες διαστάσεις στη διαμάχη που έχει ξεσπάσει με αφορμή την εκδικητική απόλυση του Ντίνου Παλαιστίδη από τις εκδόσεις Αγρα προσέδωσε κείμενο υπογραφών διανοουμένων - συνεργατών του εκδοτικού οίκου που είδε το φως της δημοσιότητας από το τέλος ήδη της προηγουμένης εβδομάδας. Με το κείμενό τους οι 45 συνεργάτες της Άγρας δεν θέτουν καν το αίτημα επαναπρόσληψης του απολυμένου όπως με σαφήνεια κάνουν 18 άλλοι διανοούμενοι με κείμενο που εξέδωσαν παρεμβαίνοντας στη διαμάχη-ανεξαρτήτως της άποψης που έχει ο καθένας για το συνολικό του περιεχόμενο.
Οι 45 αντίθετα, υποστηρίζουν τον εκδοτικό οίκο και τον ιδιοκτήτη του, επικαλούμενοι: Πρώτο, «τη σπουδαία συμμετοχή τους στα γράμματα» και, δεύτερο «τις εργασιακές συνθήκες απολύτου σεβασμού του προσώπου των εργαζομένων και των εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων τους».
Οι 45 στην καλύτερη περίπτωση εθελοτυφλούν...
Γιατί, όταν μπροστά στα μάτια τους απολύεται ένας εργαζόμενος επειδή προσέφυγε στην Επιθεώρηση Εργασίας κι η Επιθεώρηοη Εργασίας μάλιστα τον δικαίωσε, τότε, η επίκληση του «πρότερου έντιμου βίου» τι εξυπηρετεί; Στην καλύτερη περίπτωση αποτελεί ελαφρυντικό.
Όμως ο πρότερος έντιμος βίος δεν δικαιολογεί την αντεργατική συμπεριφορά! Το ένα ούτε αναιρεί ούτε δικαιολογεί το άλλο! Το εντελώς αντίθετο συμβαίνει. Το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι εκδόσεις Άγρα εξέδωσαν μια σειρά από σημαντικά βιβλία για τον πολιτισμό ή την Αριστερά δίνει άλλο βάρος στην απόλυση ενός συνδικαλιστή, ενός γνωστού και πρωτοπόρου αγωνιστή που διεκδικεί τα δικαιώματα του.
Μάλιστα η ευθύνη για «τη συκοφάντηση και το διασυρμό» δεν βαραίνει τον Ντ. Παλαιστίδη, ούτε τον Σύλλογο Βιβλίου και Χάρτου, ούτε φυσικά το Πριν και την Εποχή
που στάθηκαν δίπλα στον απολυμένο και τώρα στοχοποιούνται. Βαραίνει τις ίδιες τις εκδόσεις, που επέλεξαν να σπιλώσουν με μία τους κίνηση τη φήμη της επιχείρησης και τώρα αναζητούν άλλοθι στην πολιτική τους προσφορά, την οποία ουδείς αμφιβήτησε.
Τη φήμη μάλιστα της επιχείρησης την οποία ακόμη μπορεί να προστατεύσει ο εκδότης τερματίζοντας την αντιπαράθεση και επαναπροσλαμβάνοντας τον Ντ. Παλαιστίδη την πιστώνονται επίσης κι οι εργαζόμενοι! Κάτι που ξεχνούν όλοι.
Εναλλακτικά τι έπρεπε να γίνει; Να αποδεχθεί ο Ντ. Παλαιστίδης την απόλυση του και να το κρατήσει μυστικό για να μην εκτεθεί η Άγρα; Αυτό το ρόλο θέλουν για την κοινωνία οι παραπάνω διανοούμενοι;
Καρτερική αποδοχή, παθητικότητα και συμβιβασμό; Αλλωστε, πότε και που θα δοκιμαστεί η αγωνιστική στάση ζωής και η αλληλεγγύη αν όχι στην περίπτωση μιας εκδικητικής απόλυσης που συμβαίνει μάλιστα σε μια εποχή έκρηξης της ανεργίας και απογείωσης της εργοδοτικής τρομοκρατίας;
Κάθε προοδευτικός άνθρωπος οφείλει να σεβαστεί τις αποφάσεις του Συλλόγου Βιβλίου και Χάρτου, εκφράζοντας έτσι με πρακτικό τρόπο τηναλληλεγγύη του σε ένα μαχητικό μη ενσωματωμένο σωαματείο -από τα ελάχιστα που υπάρχουν. Οσο για το Πριν που επικρίθηκε εντελώες αναίτια θα συνεζίζει να τπερασπίζεται κάθε απολυμένο απέναντι σε τέτοιες εκδικητικές πρακτικές.
"Πριν"
Δημοσίευση σχολίου