Εχει κάθε λόγο ο Παπανδρέου να λέει ότι «έτσι όπως χειριστήκαμε τα οικονομικά μας, αφαιρείται και ένα κομμάτι της κυριαρχίας μας». Ετσι πετυχαίνει (ή προσπαθεί να πετύχει) μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγώνια. Πρώτο, φορτώνει την ευθύνη στην κυβέρνηση της ΝΔ και δεύτερο φορτώνει τα πάντα στα κοινοτικά όργανα, κρατώντας για τον εαυτό του (και τον επί των Οικονομικών υπουργό του) τους ρόλους των ανθρώπων που (δήθεν) αγωνίζονται για να περιορίσουν τις δυσμενείς συνέπειες της απώλειας μέρους της εθνικής κυριαρχίας. Το λέει και το ξαναλέει ο ίδιος, το επαναλαμβάνουν οι υπουργοί και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, το κάνουν «νιανιά» τα παπαγαλάκια που εκλαϊκεύουν την κυβερνητική προπαγάνδα. Ετσι, ο εκβιασμός λειτουργεί αποτελεσματικά, ενώ το ΠΑΣΟΚ κρατάει τη ΝΔ στη γωνία (γι’ αυτό άλλωστε άνοιξε και την ιστορία της εξεταστικής επιτροπής για την παραποίηση στατιστικών δεδομένων).Η ιταμή γλώσσα όχι μόνο των ηγετών των ιμπεριαλιστικών χωρών της ΕΕ και των διάφορων παραγόντων των κοινοτικών οργάνων, αλλά ακόμη και υπαλλήλων της Κομισιόν είναι σίγουρα ενοχλητική. Αποκαλύπτει τον κυνισμό των ιμπεριαλιστών και των διαχειριστών τους, που αφού έγδυσαν τον ελληνικό λαό επί τόσα χρόνια, ρουφώντας το μεγαλύτερο μέρος του πλούτου που παράγεται (το υπόλοιπο το ρούφηξαν οι ντόπιοι συνεταίροι τους), προσπαθούν τώρα να μετατρέψουν την Ελλάδα σ’ ένα πειραματόζωο, στο οποίο θα δοκιμαστούν οι πιο βάρβαρες συνταγές εκμετάλλευσης, για να απλωθούν στη συνέχεια σε όλη την Ευρώπη. Ας αφήσουμε, όμως, στην άκρη την ιταμή γλώσσα των ιμπεριαλιστών, για να εστιάσουμε στο περιεχόμενο του «πειράματος Ελλάδα».
Στη γλώσσα των ημερών, μια λέξη κυριαρχεί: μέτρα. Μέτρα αντεργατικά και αντιλαϊκά. Αμεσης απόδοσης, που ενδιαφέρουν για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, και μεσομακροπρόθεσμης απόδοσης, που ενδιαφέρουν για την αύξηση της εκμετάλλευσης και την εξασφάλιση της μέγιστης κερδοφορίας του κεφάλαιου. Τέτοια μέτρα έχουν ήδη ληφθεί. Σύμφωνα με τις αποφάσεις του Eurogroup και του Ecofin, την περασμένη Δευτέρα και Τρίτη, προβλέπονται νέα «επείγοντα μέτρα» μέχρι τις 15 Μάρτη, «υποστηρικτικά μέτρα» μέχρι το Μάη, «μέτρα απόκλισης» μέχρι το τέλος του 2010 και «πρόσθετα μέτρα» μέχρι το 2012.
Συζήτηση γίνεται μόνο για τα «επείγοντα μέτρα», που είτε θα τα ανακοινώσει η κυβέρνηση πριν τις 16 Μάρτη είτε θα συμφωνηθούν στο Ecofin αυτής της ημερομηνίας. Σ’ αυτά κυριαρχούν η γενική αύξηση του ΦΠΑ (ναι, αυτή που μέχρι προ δεκαπενθημέρου διέψευδε η κυβέρνηση, με τα στελέχη του οικονομικού επιτελείου να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους) και το κόψιμο του «14ου μισθού» (είτε δώρου Πάσχα + επιδόματος άδειας, που θα αποδώσει άμεσα, είτε δώρου Χριστουγέννων, που θα αποδώσει στα τέλη του χρόνου). Εννοείται πως κανένας δεν πρέπει να παίρνει στα σοβαρά τον υπουργό-κωλοτούμπα Α. Λοβέρδο, που δήλωσε ότι δεν εξετάζεται κόψιμο του 14ου μισθού. Οχι μόνο γιατί ο Λοβέρδος δεν είναι καθ’ ύλην αρμόδιος (και να ήταν, κανένας δεν θα τον ρωτούσε, όπως έγινε με την αύξηση των ορίων ηλικίας ή παλιότερα με τα stage), αλλά και γιατί ο μεν Παπακωνσταντίνου αρνήθηκε επίμονα να αναλάβει οποιαδήποτε δέσμευση, στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε την Τρίτη, μετά τη λήξη του Ecofin, ενώ ανοιχτό άφησε το θέμα και ο Πεταλωτής, σε ραδιοφωνική του συνέντευξη την Τετάρτη («όλα είναι ανοιχτά», είπε).
Ομως, για να μη μένουμε σε μια μόνο επιλογή, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι δεν έχει καμιά σημασία αν κοπεί ο 14ος μισθός ή αν κοπούν κατά ένα ακόμη 10% τα επιδόματα. Σημασία έχει η κατεύθυνση, που είναι «κόψτε κι άλλο τους μισθούς στο δημόσιο», γιατί αυτό είναι μέτρο που αποδίδει σίγουρα. Δεδομένη είναι η αύξηση του ΦΠΑ (μάλλον κατά 2 μονάδες), προκειμένου να αντισταθμιστεί η μείωση των εσόδων από την πτώση της κατανάλωσης (ατομικής και παραγωγικής). Οι εργαζόμενοι έχουν περιορίσει την κατανάλωσή τους στα άκρως απαραίτητα και το κράτος θέλει να εισπράξει φόρους επιβαρύνοντας αυτό το σκληρό πυρήνα της κατανάλωσης των νοικοκυριών. Τα υπόλοιπα, όπως η πάταξη της φοροδιαφυγής και η φορολόγηση των «εχόντων και κατεχόντων», είναι σκέτα προπαγανδιστικά παραμύθια.
Είναι βέβαιο, λοιπόν, ότι στις 16 Μάρτη θα έχουμε νέα μέτρα περικοπών των μισθών σε δημόσιο και ΔΕΚΟ και νέους έμμεσους φόρους (ΦΠΑ). Το μόνο ερώτημα είναι αν τα μέτρα θα τα ανακοινώσει από πριν η κυβέρνηση ή αν θα πάει στο E-cofin και θα τα συμφωνήσει εκεί. Το πιθανότερο είναι να γίνει το πρώτο (ο Σαμαράς ήδη το πρότεινε στον Παπανδρέου, για να δείξει πως κάνει… πρωτοπόρα πολιτική), αλλά για τους εργαζόμενους δεν έχει καμιά σημασία ποιος θα αποφασίσει τα μέτρα, αλλά τα ίδια τα μέτρα.Το Ecofin έδωσε και τους βασικούς άξονες των μέτρων που θ’ ακολουθήσουν (το Μάη, στα τέλη του χρόνου, μέχρι το 2012). Ο Παπακωνσταντίνου το επιβεβαίωσε: «Το κείμενο (σ.σ. του Ecofin) παραθέτει έναν κατάλογο πιθανών παρεμβάσεων από την πλευρά της περικοπής δαπανών, όσο και από την πλευρά της αύξησης των εσόδων. Στο πλαίσιο αυτό θα κινηθούμε και θα αναγγείλουμε τυχόν αποφάσεις μετά από παρόμοιες συζητήσεις και με τους Ευρωπαίους εταίρους». Διαβάζεις αυτούς τους άξονες και σου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο.
Το πρώτο κεφάλαιο αφορά τους μισθούς (γενικά, όχι μόνο στο Δημόσιο) και απαιτεί: Μείωση μισθών στον δημόσιο τομέα – Θέσπιση κοινών κανόνων για τους μισθούς δημοσίων υπάλληλων και ΔΕΚΟ – Ενίσχυση ευελιξίας στο σύστημα συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Αλήθεια, έχουν καμιά δημοσιονομική επίπτωση οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα; Οχι βέβαια, και γι’ αυτό είναι προφανώς πως το δημοσιονομικό δεν είναι το μόνο που ενδιαφέρει την ΕΕ. Την ενδιαφέρει να εξασφαλίσει όρους για την αύξηση της εκμετάλλευσης.
Το δεύτερο κεφάλαιο αφορά τις συντάξεις και απαιτεί: Ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος – Εξίσωση ορίων συνταξιοδότησης μεταξύ γυναικών και ανδρών στον δημόσιο τομέα και εισαγωγή επιπλέον παραμέτρων, που να προσαρμόζουν το ύψος της σύνταξης και του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης στις αλλαγές των δημογραφικών και οικονομικών παραγόντων – Αλλαγή του συστήματος καθορισμού ύψους σύνταξης, με ενίσχυση της σχέσης μεταξύ πληρωμένων συνταξιοδοτικών εισφορών και συντάξεων – Αύξηση του μέσου όρου ηλικίας εξόδου από την εργασία – Απλούστευση του κατακερματισμένου συνταξιοδοτικού συστήματος. Υιοθέτηση εντός τους 2010 των απαραίτητων νομοθετικών πράξεων.
Στη συνέχεια έχουμε ένα κεφάλαιο με τίτλο «Αγορά προϊόντων και επιχειρηματικό περιβάλλον» και ένα κεφάλαιο με τίτλο «Δημόσια Διοίκηση», ακολουθεί το κεφάλαιο «Περίθαλψη» που απαιτεί «αναδιάρθρωση της υπάρχουσας κατακερματισμένης δομής του συστήματος υγείας και της διοικητικής δομής του» και «εκσυγχρονισμό του τρόπου διοί-κησης νοσοκομείων», για να φτάσουμε στο κεφάλαιο «Ενίσχυση παραγωγικότητας και απασχόλησης», στο οποίο απαιτούνται μέτρα όπως «επανεξέταση των κανονισμών για την αγορά εργασίας, περιλαμβανομένης της νομοθεσίας που προστατεύει την αγορά εργασίας» (ελευθερία απολύσεων) και «υποστήριξη της ζήτησης στην απασχόληση μέσω στοχευμένων μειώσεων στο κόστος εργασίας».
Εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ"
Δημοσίευση σχολίου