πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.
Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!
Αυτοί οι στίχοι του Κώστα Βάρναλη μας ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας την σημερινή στήλη του Στάθη στην "Ελευθεροτυπία": "Η ανασυγκρότηση της χώρας δεν γίνεται με πονηριές (πάλι) υπέρ των Δυνατών (που την τραυμάτισαν) αλλά με νέες πολιτικές υπέρ του λαού. Που θα τον ξαναφέρουν στα πράγματα. Οχι σαν ένα εκμαυλισμένο μόρφωμα διαμορφωμένο απ' το πελατειακό κράτος, αλλά σαν έναν δυναμικό παραγωγικό παράγοντα με λόγο στα πράγματα.
Ομως ο κ. Παπανδρέου κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Ενώ στα σαλόνια της Ευρώπης υπέκυψε και παραδέχθηκε την ήττα, αμέσως μόλις επέστρεψε οίκοι άρχισε να τα ρίχνει στους Ευρωπαίους και να τους εγκαλεί για «ατολμία μπροστά στις αγορές» κι άλλα φαιδρά!!
Καραγκιοζιλίκια! (όπως όταν ομιλεί κανείς προς τους εκμαυλισμένους πελάτες του κι όχι προς πολίτες).
Κότες που κάνουν λεονταρισμούς για εσωτερική κατανάλωση. Αυτό είναι το μέτρο της σοβαρότητάς τους μπροστά σε όντως σοβαρά προβλήματα".
Στον Γ. Παπανδρέου το ντόπιο και ξένο μεγάλο κεφάλαιο του ανέθεσε να παριστάνει τον πρωθυπουργό μιας χώρας έστω κι αν αυτή έχει "χάσει μέρος της εθνικής κυριαρχίας" της σύμφωνα με τις δηλώσεις του. Εμείς θα θέλαμε να ρωτήσουμε το αυτονόητο τον Παπανδρέου. Οταν παραδέχεσαι ότι κάποιοι έχουν πάρει μέρος της εθνικής κυριαρχίας στην χώρα που είσαι πρωθυπουργός το λογικό δεν θα ήταν να καλέσεις τον λαό να αγωνιστεί ενάντια στους κατακτητές και όχι να του ζητάς να σεβαστεί τις εντολές των επικυρίαρχων;
Ρητορικό το ερώτημα φυσικά γιατί η ξενοδουλεία και η υποτέλεια των πολιτικών εκπροσώπων της αστικής τάξης δεν αφήνει περιθώρια για τέτοιες σκέψεις.
Δημοσίευση σχολίου