Το εξώφυλλο του περιοδικού «Focus» με το «κωλο-δάχτυλο» είναι μόνο ένα από τα δείγματα γραφής του γερμανικού Τύπου το τελευταίο διάστημα.Καθημερινά υπάρχουν δημοσιεύματα που μιλούν για τους «απατεώνες του Νότου», για «τεμπέληδες» και τα συναφή. Για παράδειγμα, το περιοδικό Stern δημοσίευσε στο τελευταίο τεύχος του ανοιχτή επιστολή προς τους Ελληνες, που υπογραφόταν από κάποιον Γερμανό (μπορεί να την κατασκεύασε το ίδιο το περιοδικό).
Η επιστολή αυτή είναι τυπικό δείγμα της ιδεολογίας που η ιμπεριαλιστική αστική τάξη προσπαθεί να περάσει στο γερμανικό προλεταριάτο. Ιδεολογίας που συγκροτεί το μοντέρνο ναζιστικό δόγμα.
Διαβάζεις σ΄ αυτή την... ευγενική επιστολή ότι «εμείς» (δηλαδή οι Γερμανοί, αδιακρίτως) «έχουμε συνεισφέρει όσο κανείς άλλος στο κοινό ταμείο, δηλαδή γύρω στα 200 δισ. ευρώ», ενώ «εσείς» (δηλαδή οι Ελληνες, αδιακρίτως) «έχετε, αντίθετα, εισπράξει κατά κεφαλήν όσα κανείς άλλος, δηλαδή σχεδόν 100 δισ. ευρώ». «Τελικά δεν εξαπατάτε μόνο τον εαυτό σας αλλά και εμάς», συνεχίζει η επιστολή.
«Στην ουσία ουδέποτε φανήκατε αντάξιοι του ευρώ μια και παρά την εισαγωγή του, δεν καταφέρατε μέχρι τώρα να εκπληρώσετε τα κριτήρια σταθερότητας. Στην EE είσαστε ο λαός που ξοδεύει τα μεγαλύτερα ποσά σε καταναλωτικά αγαθά».
Οπως επί ναζισμού ο γερμανός εργάτης έπρεπε να πειστεί ότι ανήκει σε μια φυλή ανώτερη από τις άλλες, σήμερα πρέπει να πειστεί ότι δουλεύει για να ταΐζει τους χαραμοφάηδες και σπάταλους έλληνες εργάτες. Να μη ψάξει δίπλα του, στην ιμπεριαλιστική αστική τάξη της Γερμανίας, τις ευθύνες για τα μέτρα που παίρνονται σε βάρος του, αλλά να τις αναζητήσει στους λαούς άλλων χωρών. Να αποκτήσει ένα αίσθημα ρατσισμού, που θα τον συσπειρώσει γύρω από το γερμανικό κεφάλαιο.
Αρκεί να μετρήσει κανείς τις μη καταβληθείσες γερμανικές αποζημιώσεις για ya διαπιστώσει πως αυτές ξεπερνούν το χρέος της Ελλάδας. 7,16 δισ. δολάρια που επεδίκασε στην Ελλάδα η Διεθνής Διάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού το 1946, για τις καταστροφές που προξένησαν τα γερμανικά στρατεύματα στην οικονομική υποδομή της Ελλάδας.
3,5 δισ. δολάρια από το δάνειο που οι κατοχικές δυνάμεις υποχρέωσαν να συνάψει η Ελλάδα και να τους το παραχωρήσει, πλέον τα έξοδα συντήρησης των κατοχικών στρατευμάτων (ας σημειωθεί ότι οι τιμές είναι του 1938, που σημαίνει ότι σε σημερινές τιμές ξεπερνούν τα 70 δισ. δολάρια).
Αγνώστου ύψους αποζημιώσεις προς τα θύματα της ναζιστικής θηριωδίας.
Αυτά τα ποσά ουδέποτε τα εισέπραξε η Ελλάδα. Το γερμανικό κράτος δεν τις πλήρωνε με το πρόσχημα ότι δεν είχε υπογραφεί η οριστική συνθήκη ειρήνης. Ομως, και όταν υπογράφηκε αυτή η συνθήκη, το 1990, οι Γερμανοί και πάλι δεν πλήρωσαν, ενώ στις off the record δηλώσεις τους οι γερμανοί πολιτικοί δηλώνουν ότι και ο Κ. Καραμανλής είχε συμφωνήσει με τη μη αποπληρωμή (ίσως γι' αυτό το γερμανικό κράτος τον τίμησε με το μέγιστο παράσημο του Καρλομάγνου) και ο Κ. Σημίτης (ο τελευταίος οργάνωσε ολόκληρο δικαστικό πραξικόπημα στον Αρειο Πάγο, προκειμένου να απορριφθεί σχετικό αίτημα θυμάτων των ναζί και αντιστασιακών οργανώσεων).
Ομως, δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά για να βρούμε ποιος εκμεταλλεύεται ποιον. Είναι κοινό μυστικό πως η λογιστική προσέγγιση (δηλαδή το δούναι και λαβείν στον κοινοτικό προϋπολογισμό) είναι σκέτη απάτη. Γιατί από τον κοινοτικό προϋπολογισμό περνάει ένα πάρα πολύ μικρό μέρος του εθνικού εισοδήματος που παράγεται στις χώρες-μέλη της EE. Το υπόλοιπο εθνικό εισόδημα αναδιανέμεται με βάση τις πολιτικές και οικονομικές συμφωνίες που έχουν υπογραφεί.
Ετσι, η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε κλειστή αγορά, ελεγχόμενη από τα μονοπώλια των ιμπεριαλιστικών χωρών της Ευρώπης, με πρώτη τη Γερμανία. Ακόμα και το ισοζύγιο αγροτικών προϊόντων της χώρας μας έγινε αρνητικό μετά την ένταξη στην ΕΟΚ. Για να μη μιλήσουμε για τις τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες στις οποίες έχει υποχρεωθεί η Ελλάδα, που αποτελεί τον καλύτερο πελάτη (και) των γερμανικών μονοπωλίων πολεμικού υλικού.
Ακόμη και σήμερα η Γερμανία βολεύεται από τη βαθμιαία υποτίμηση του ευρώ σε σχέση με το δολάριο, γιατί έτσι ενισχύονται οι εξαγωγές της, όπως σημείωνε πολύ πρόσφατα και το Spiegel. «Η ελληνική κρίση μπορεί να δώσει σοβαρές ανάσες στην Ευρώπη και κυρίως σε εκείνες τις χώρες της ευρωζώνης που εξάγουν προϊόντα», σημειώνουν οικονομικοί αναλυτές, σύμφωνα με το περιοδικό.
Αυτά, όμως, είναι για τους επαΐοντες, όχι για το γερμανικό προλεταριάτο που τρέφεται με ρατσιστικούς-ιμπεριαλιστικούς μύθους.
Οσο για πς απατεωνιές, αν δεν κάνουμε λάθος η Siemens είναι γερμανικό μονοπώλιο και όχι ελληνική βιοτεχνία. Οπως αποδεικνύεται από τα έγγραφα που κατατίθενται στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής, μια ψηφιακή παροχή πουλιόταν στον ΟΤΕ σχεδόν πέντε φορές πάνω από την τιμή που πουλιόταν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αυτά τα λεφτά τα πλήρωσε ο ελληνικός λαός, αλλά δεν τα βάζουν στους πονηρούς λογαριασμούς τους οι προπαγανδιστές του γερμανικού ιμπεριαλισμού, όπως δεν βάζουν στο λογαριασμό τα σκάρτα τανκς και τα υποβρύχια που γέρνουν. Είναι, όμως, βέβαιο πως με μια καλή παρτίδα Eurofighter πολλά θ' αλλάξουν.
Ούτε την τεράστια κερδοσκοπία της Deutsche Bank με τα ελληνικά CDS (credit default swaps) λογαριάζουν.
Σε 119 δισ. δολάρια υπολογίζεται η «έκθεση» των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών στην ελληνική οικονομία, με πρώτες τη Deutsche Bank και την ΒΝΡ Paribas.
Σε 9,1 δισ. ευρώ υπολογίζονται τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που βρίσκονται στα χέρια γερμανικών τραπεζών. Τα ποσά αυτά είναι αρκετά για να μας κάνουν να κατανοήσουμε την «προστασία» που προσφέρουν στο ελληνικό κράτος Σαρκοζί και Μέρκελ. Παρακολουθούν την κατάσταση, αφήνουν τις τράπεζες τους να βγάζουν υπερκέρδη με την εκτίναξη των spread και όταν τα πράγματα φτάσουν στο απροχώρητο, θα παρέμβουν, πάντα προς όφελος της χρηματιστικής τους ολιγαρχίας.
Στο μεταξύ, ενορχηστρώνουν τη ρατσιστική επίθεση σε βάρος του ελληνικού λαού, για να διευκολύνουν την κυβέρνηση Παπανδρέου να πάρει όσο περισσότερα αντεργατικά μέτρα γίνεται, ώστε να εξασφαλίσουν τα κέρδη του μέλλοντος από την υπερεκμετάλλευση του ελληνικού προλεταριάτου.
Εννοείται πως η απάντηση δεν πρέπει να είναι οι γνωστές κορόνες των Καρατζαφέρηδων περί «γερμαναράδων», αλλά η «επίθεση αλληλεγγύης» των προλετάριων, που τους χωρίζει το κεφάλαιο.
"Κόντρα"
Δημοσίευση σχολίου