H κυβέρνηση Παπανδρέου προχωρά χωρίς ταλαντεύσεις στην επιβολή της πλέον ταξικής, αντιλαϊκής και αντιδημοκρατικής αναδιάρθρωσης που γνώρισε μεταπολεμικά ο τόπος. Προχωρά κάθε βδομάδα, με ραγδαίους ρυθμούς, στην νομοθετική αλλαγή, στην κατεδάφιση δικαιωμάτων και κοινωνικών κατακτήσεων. Ενώ παζαρεύει το ύψος των δανείων και των τόκων (Βρυξέλλες – ΔΝΤ) επιβάλλει νόμους και αποφάσεις για το φορολογικό, το ασφαλιστικό, την εκπαίδευση, τις ιδιωτικοποιήσεις.Παράλληλα ενεργοποιεί το γνωστό παιχνίδι «κλέφτες κι αστυνόμοι» στην πιο σύγχρονη μορφή του, «τρομοκράτες – αντιτρομοκράτες», για να επιβάλλει μια σιδερόφρακτη «δημοκρατία», αδειασμένη από κάθε δικαίωμα και νόημα. Είναι η «δημοκρατία» του κράτους έκτακτης ανάγκης μέσα στην κρίση, είναι η «δημοκρατία» που επιστρατεύει όλα τα μέσα για την επιβολή μιας αντιδραστικής πολιτικής. Και αυτό, διότι όρος για την επιβολή της οικονομικής τρομοκρατίας της Ευρωζώνης και του ΔΝΤ, όρος για να περάσουν οι συνταγές, είναι ο ανοικτός τρόμος της κοινωνίας, ο φόβος των πολλών.
Η ανοικτή τρομοκρατία των αγορών περνά μέσα από το άδειασμα της δημοκρατίας από κάθε ουσιαστικό της περιεχόμενο. Καταπατείται με συστηματικό τρόπο η θέληση της πλειοψηφίας που εκφράστηκε μόλις πριν από λίγους μήνες με την εκλογή του ΠΑΣΟΚ, με πρόγραμμα την αύξηση των μισθών πάνω από τον πληθωρισμό.
Καταπατείται συστηματικά, όταν τα κόμματα έχουν πάψει να λειτουργούν και έχουν υποταχθεί πλήρως στις εταιρίες και τις μίζες. Καταπατείται, όταν ο πολίτης αισθάνεται με αηδία πως τον κοροϊδεύουν συστηματικά, πως λένε ψέματα και όλοι είναι ίδιοι. Καταπατείται, όταν σε κάθε εκδήλωση λαϊκής αντίθεσης, στέλνονται τα ΜΑΤ και οι ασφαλίτες, όταν ο υπόκοσμος έχει μετατραπεί σε κράτος εν κράτει, όταν το δουλεμπόριο επισημοποιείται πανηγυρικά.
Το σχολείο, οι εργαζόμενοι σε αυτό, οι μαθητές και οι οικογένειές τους πρέπει να πληρώσουν το πρόσταγμα των Βρυξελλών και του ΔΝΤ για «περικοπές» στις κοινωνικές δαπάνες. Θα κλείσουν σχολεία, θα στοιβαχτούν μαθητές, θα διωχθούν δάσκαλοι και καθηγητές. Το εκφώνησαν σε κομψά αγγλογαλλικά το δίδυμο Διαμαντοπούλου – Πανάρετος.
Ο ψεκασμός με χημικά του Μανώλη Γλέζου ήταν μια συμβολική ενέργεια της μεγάλης τρομοκρατικής οργάνωσης που δρα σε βάρος της κοινωνίας. Ο συμβολισμός ήταν καίριος: «Δεν θα διστάσουμε να χτυπήσουμε όλα τα σύμβολα της αντίστασης και του αγώνα. Θα σας αλλάξουμε τα φώτα!». «Ράμπο» αλωνίζουν συνεχώς στους δρόμους της πρωτεύουσας και της περιφέρειας, κάνοντας επίδειξη δύναμης και τσαμπουκά.
Με στολές, κουκούλες, όπλα, πανοπλίες, σύνεργα, μηχανές, ζωστήρες, κράνη, ασπίδες, σπρέι, μάσκες, ρόπαλα, πιστόλια, θέλουν να φοβίσουν, να τρομοκρατήσουν. Γιατί τους βγάζουν επιδεικτικά στη γύρα; Για να κυνηγήσουν το κοινό έγκλημα; Αν θέλανε να περιορίσουν το κοινό έγκλημα έπρεπε πρώτ’ απ’ όλα να αναρωτηθούν γιατί αυτό φουντώνει καθημερινά.
Στο άδειασμα της δημοκρατίας, πρωτοποριακό ρόλο παίζουν τα ΜΜΕ. Πώς μπορείς να ξεχωρίσεις τα ΜΜΕ από την ασφάλεια, τις διωκτικές αρχές, τα κόμματα, το κράτος; Δεν μπορείς.
Είναι όλα μαζί συμφύσεις του ίδιου μηχανισμού, υπηρετούν την ίδια αρχή, το ίδιο σύστημα. Συμφύσεις που περικυκλώνουν κάθε ζωντανό ιστό μέχρι να τον απονεκρώσουν, που για να αναπτυχθούν πρέπει να νεκρώσουν ό,τι υπάρχει γύρω τους.
Ένα ολόκληρο σύστημα γεμάτο νοσηρές συμφύσεις. Ο σάπιος καπιταλισμός, οι εκπρόσωποί του, οι προσωποποιήσεις του, ζητούν θυσίες για να συνεχίσουν να υπάρχουν.
Η εκτέλεση του αντιεξιουσιαστή Λάμπρου Φούντα και ο εντελώς άδικος χαμός του 15χρονου Αφγανού από μια «ορφανή» βόμβα στα Πατήσια, υπήρξανη «νομιμοποιητική» βάση για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη να εξαπολύσει μια καλά ενορχηστρωμένη επίθεση καταστολής και τρόμου. Για όποιον έχει ακόμη σώας τας φρένας, οι σκοπιμότητες αυτής της επίθεσης υπερβαίνουν κατά πολύ την εξάρθρωση της οργάνωσης «Επαναστατικός Αγώνας», όσο κι αν η κυβέρνηση και ο πολιορκητικός της κριός, τα κανιβαλικά Μέσα Μαζικής «Ενημέρωσης», δηλαδή, επιμένουν για το αντίθετο.
Κακά τα ψέματα: Θύμα της όλης επιχείρησης δεν είναι (μόνο) οι όποιοι τρομοκράτες, δεν είναι ο «ανήσυχος» αντιεξιουσιαστικός χώρος, είναι η δημοκρατία με τη μορφή που τη γνωρίσαμε από τη μεταπολίτευση και μετά, είναι, εν τέλει, ολόκληρη η κοινωνία. Η κοινωνία είναι ο πραγματικός στόχος και ταυτόχρονα φόβος της κυβέρνησης. Φοβάται η κυβέρνηση το ενδεχόμενο να ξυπνήσει η κοινωνία ξαφνικά από το μουδιασμένο λήθαργο.
Φοβάται η κυβέρνηση ένα ξέσπασμα οργής ενάντια στην κρίση και τα μέτρα που παραγγέλλουν η Ε. Ε. και ΔΝΤ και εκτελούν με προθυμία ο Γ. Παπανδρέου και ο Γ. Παπακωνσταντίνου.
Η νέα, λοιπόν, πλατφόρμα ιδεολογικής αστυνόμευσης, ενώ στοχοπροσηλώνεται -προς το παρόν- στο αντιεξουσιαστικό κίνημα, εστιάζεται επί της ουσίας σε οτιδήποτε αντιστέκεται και αγωνίζεται: στην Αριστερά, στη νεολαία, σε όλες τις πολύπλοκες εκφάνσεις και δράσεις που δεν πειθαναγκάζονται, ούτε υπακούν στη φωνή της... λογικής της «σύνεσης» και της συναίνεσης.
Αν κάτι αποκαλύπτεται αυτές τις μέρες στις μεγάλες οθόνες της ζωής, είναι η πειθάρχηση και ο εκφοβισμός. Ζούμε ίσως πρωτόγνωρες μέρες, με εφόδους της αντιτρομοκρατικής, της ασφάλειας, της ΕΥΠ και της νεοσύστατης ομάδας «Δίας», κρατικών και παρακρατικών να εφορμούν ενάντια σε όποιον θεωρείται ύποπτος, ποινικοποιώντας από την κατοχή βιβλίων αριστερού, κομμουνιστικού ή και αναρχικού περιεχομένου μέχρι και φυλλάδια που μπορεί να έχει μαζέψει κανείς από μια πορεία.
Έτσι, η αστυνομία πλέον θεωρεί ύποπτο -και με βάση αυτό δρα- είτε το αποτύπωμα που μπορεί να βρεθεί σε ένα πλακάκι μπάνιου (βλέπε σύλληψη 22χρονου στο Βόλο), είτε την ανάγνωση συγκεκριμένων βιβλίων, είτε το αν ανήκεις στον χώρο των αντιρρησιών συνείδησης.
Ενοχοποιούνται ακόμη και οι πρώην ερωτικές σχέσεις που είχε κάποιος από τους συλληφθέντες! Αυτό όμως που έχει ξεπεράσει τα όρια του ανεκτού, ποδοπατώντας κάθε δικαίωμα ελευθερίας και δημοκρατίας, είναι οι έρευνες που αυξάνονται καθημερινά, απλώνοντας τα δίχτυα τους από την Αττική μέχρι την Ικαρία! Η επίφαση της τρομοκρατίας περνά σαν οδοστρωτήρας πάνω από τα ανθρώπινα δικαιώματα, ισοπεδώνοντας βασικές ελευθερίες μας. Ουσιαστικά,ανοίγει τις πόρτες για να μπουν στα σπίτια μας.
"Δρόμος"
Δημοσίευση σχολίου