Τα αισθήµατα που προκαλεί η οικονοµική κρίση - και τα µέτρα που λαµβάνονται µε το πρόσχηµα της κρίσης - δεν είναι σε όλους ίδια. Οσο σφαγιάζεται το εισόδηµα των λαών τόσο ανεβαίνουν τα χρηµατιστήρια. Κι όσο αδειάζουν οι τσέπες των ανθρώπων τόσο γεµίζουν οι τσέπες του τραπεζίτη. Αλλοι βυθίζονται στον ζόφο κι άλλοι βλέπουν την κρίση σαν ευκαιρία. Θα µπορού σαµε να το πούµε αυτό σαδισµό; Είναι φανερό πως έχουµε πια περάσει από τον νόµο των ανθρώπων στον νόµο της ζούγκλας. Αν και ο σαδισµός είναι κάτι άγνωστο ακόµη και στα πιο άγρια ζώα. Η ιδεολογία που πίσω της κρύβονταν εδώ και δεκαετίες οι οικονοµικές και πολιτικές ελίτ αποδείχτηκε από τα γεγονότα πως δεν λειτουργεί. Είναι µια ιδεολογία που επινοήθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες των µεγάλων υπερεθνικών επιχειρήσεων και που κατόπιν συσκευάστηκε και «πουλήθηκε» στους λαούς από τα πολιτικά συστήµατα. Τώρα αυτή η ιδεολογία έχει σωριαστεί σε συντρίµµια.
«Ο κόσµος είδε τους καρπούς της στην παγκόσµια οικονοµική κατάρρευση, στη µαζική ανεργία και στις αποκαλύψεις για τις σκοτεινές συναλλαγές ακόµη και των πιο σεβαστών χρηµατοπιστωτικών θεσµών» γράφει ο οικονοµικός αναλυτής Ρίτσαρντ Εσκο στο «Χάφινγκτον Ποστ». «Οι προνοµιούχοι ανταµείβουν τους δικούς τους. Οι ίδιες ελίτ επιστρατεύονται κάθε φορά, όπως και τώρα που επιβάλλουν την περικοπή των εισοδηµάτων των φτωχότε ρων για να ζήσουν ακόµη καλύτερα οι πλουσιότεροι. Ζούµε τη µεγάλη οικονοµική νύχτα των ζωντανών νεκρών».
Η οργή των λαών έχει ανέβει σε πρωτοφανή ύψη και κα νείς από τους ιδεολόγους της ελευθερίας των αγο ρών δεν είναι πια βέβαιος για το ιδεολόγηµά τους. Τι έλεγαν αυτοί οι ιδεολόγοι προτού η κρίση φανε ρώσει τη γύµνια τους; Ο Ρίτσαρντ Εσκο µας υπενθυµίζει πως: 1) Οι ελεύθερες αγορές δίνουν ευκαιρί ες σε όλους. Οµως, οι υπεσχηµένες ευκαιρίες για τους πολλούς συντρίφτηκαν από την ισχύ των λίγων.
2) Η διαφάνεια είναι αρετή. Οµως οι κυβερνήσεις τιµωρούν µονάχα τους ενάρετους, ενώ οι φαύλοι φυγαδεύουν ατιµωρητί τα κεφάλαιά τους στους φορο λογικούς παραδείσους.
3) Σε µια ελεύθερη αγορά υπάρχει µερτικό για όλους. Οµως άλλοι αγοράζουν σε µια τιµή, άλλοι σε άλλη και στους πολλούς δεν περισσεύει για να αγοράσουν τίποτα. 4) Ολοι ανταµείβονται επειδή παράγουν και όχι επειδή µαζεύουν χρήµατα. Οµως ολόκληρος ο πλούτος των χωρών έχει πέσει στα χέρια ανθρώπων που δεν παρά γουν τίποτα και που απλώς µετακινούν τα χρήµατά τους στα χρηµατιστήρια.
Οσο οι χώρες θα ζουν ακόµη σε αυτό το σύστηµα, οι λαοί δεν έχουν να περιµένουν τίποτα καλύτερο από αυτό που επιφύλαξε στην Ελλάδα η Ευρωπαϊκή Ενωση, αυτός ο ναός των ελεύθερων αγορών. Οπως γράφει η Μαρία Μαργαρώνη στο αµερικανικό περιοδικό «Νέισον», «η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν έδρασε σαν µια πολιτική ένωση ισότιµων κρατών, αλλά σαν µια πολυεθνική επιχείρηση που έπρεπε να αποφασίσει αν θα κλείσει ή όχι ένα ζηµιογόνο παράρτηµά της».
Δημοσίευση σχολίου