- Πράγματι, άνοιξε ένας νέος κύκλος πραγματικής νέας τρομοκρατίας. Ενας κύκλος δουλείας και υποτέλειας, εξαθλίωσης και κοινωνικής απόγνωσης. Και οι υπεύθυνοι γι' αυτήν δεν θα συλληφθούν ποτέ. Στα θηριώδη μαύρα τζιπ της Αστυνομίας δεν θα μπουν ποτέ τα λαμόγια που λεηλάτησαν τη χώρα. Στα κελιά των φυλακών δεν θα μπει κανένας από τους κολλητούς του Εφραίμ και του Χριστοφοράκου.
Ο «Επαναστατικός Αγώνας», η «ΣΕΧΤΑ», η «ΟΠΛΑ» και άλλες οργανώσεις που έκαναν την εμφάνιση τους μετά το 2003, πιστεύετε ότι είναι η συνέχεια της «17Ν»;
- Πέρυσι τον Φεβρουάριο, μιλώντας με τους Ανζελίκ Κουρουνί και Ντελφίν Σουμπαμπέρ στο γαλλικό L' Express, είχα πει ότι οι νέες ένοπλες οργανώσεις προσπαθούν να καλύψουν ένα επαναστατικό κενό κι αναζητούν τον δικό τους δρόμο. Με αυτήν την έννοια, είναι και ταυτόχρονα δεν είναι συνέχεια της«17Ν». Δεν μπορεί να υπάρξει μια απλή επανάληψη του παρελθόντος όταν γύρω όλα αλλάζουν ορμητικά.
- Υπήρχαν διαρροές από τις αρχές για επικοινωνία των φερόμενων ως μελών του «Επαναστατικού Αγώνα» με έγκλειστους καταδικασμένους ως μέλη της «17Ν». Εσείς τι λέτε;
- Γνωστός «ανατροπέας» της δημοσιογραφίας μίλησε τηλεοπτικά για τον «περιβόητο Κουφοντίνα» που καθοδηγείτον «Επαναστατικό Αγώνα». Η εφημερίδα του, μάλιστα, ανακάλυψε και τηλεφωνήματα του «Επαναστατικού Αγώνα» με τον Κορυδαλλό. Αν όμως αυτή η «διαρροή» από τα υψηλά πατώματα του υπουργείου ΠΡΟΠΟ ήταν διασκεδαστική για μένα, κάποιες άλλες«διαρροές» από το ίδιο λούκι δεν είναι.
Συγκεκριμένοι συντάκτες γίνονται γρανάζια της Αστυνομίας, «φωτογραφίζουν» και σπιλώνουν ανθρώπους, στοχοποιούν πολιτικούς χώρους, καταρρακώνοντας κάθε έννοια δεοντολογίας και δημοσιογραφικής έρευνας.
Ο νυν υπουργός Δημόσιας Τάξης έχει κατ' επανάληψη δηλώσει πως τρομοκρατία και κοινό έγκλημα συνδέονται άμεσα. Θεωρείτε ότι με αυτές τις δηλώσεις επιχειρείται απαξίωση του αντάρτικου πόλης ή έχουν αλλάξει τα δεδομένα στις οργανώσεις, σε σχέση με το παρελθόν;
- Ο υπουργός ΠΡΟΠΟ επαναλαμβάνει χιλιοειπωμένες συκοφαντίες δεκαετιών. Συμμορίτες, εγκληματίες κ.ο.κ. Καμία φαντασία δεν έχει η εξουσία.
Τι θα έγραφε σήμερα μια προκήρυξη της «17Ν»;
- Εχουν γεμίσει οι οθόνες τηςτηλεόρασης θλιμμένους μεγαλοδημοσιογράφους, στενοχωρημένους τραπεζίτες απαρηγόρητους πολιτικούς που εκφράζουν σπαρακτικά τη λύπη τους επειδή θα ματώσει ο λαός.Σαν να πρόκειται για μια αναπόφευκτη φυσική καταστροφή, μια θεϊκή κατάρα. Σαν να μην είναι αυτοί, η πολιτική και οικονομική ελίτ, που βύθισαν τη χώρα στο χάος. Αυτοί που θησαύρισαν ατιμώρητα σε βάρος της, που την κατάντησαν μια σάπια και διεφθαρμένη μπανανία.
Και τώρα, καλοθρεμμένοι και «πρόθυμοι», με την «άψογη» στάση του καλού παιδιού, παραδίδουν δέσμιο τον ελληνικό λαό στο κεφάλαιο, με τους ταπεινωτικούς όρους του ηττημένου, σ' ένα παιχνίδι που ποτέ δεν συμμετείχε, χλεύη των ισχυρών, «μπαίγνιο ξένων και ντόπιων, αφεντάδων» όπως θα 'λεγε κι ο Βάρναλης.
Σήμερα, στη δίνη της συστημικής κρίσης, την κορύφωση της γενικής κρίσης-παρακμής της Δύσης, που μας οδηγεί σε μια νέα ιστορική εποχή βαρβαρότητας, έναν νέο Μεσαίωνα, ο ελληνικός λαός καλείται να λάβει ιστορικές αποφάσεις που θα καθορίσουν αποφασιστικά το μέλλον του.
Μόνο οι εργαζόμενοι και η νεολαία για τον εαυτό τους μπορούν να οδηγήσουν σε μια επαναστατική έξοδο από την κρίση.
Φαίνεται μακρινό το 2008. Τότε ο νεοφιλελευθερισμός ήταν που επιτάχυνε το ξέσπασμα της κρίσης. Τότε ήταν που οι νεοφιλελεύθεροι είχαν λουφάξει, έψαχνες να τους βρεις με το φανάρι. Τώρα έρχονται ως βρικόλακες να επιβάλουν τα ίδια νεοφιλελεύθερα μέτρα για να βγούμε από την κρίση. Είναι ένας σκέτος παραλογισμός.
Απέναντι στον ζόφο που μας ετοιμάζουν -τη φτώχεια, την ανεργία, την κατάργηση του κοινωνικού κράτους, την επιβολή ενός ωμού αστυνομικού κράτους, την εθνική και κοινωνική υποτέλεια, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, τη δολοφονία του ονείρου- καλείται να αντισταθεί, να συνθέσει τον κοινωνικό ιστό μέσα από την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση σε όλα τα δυνατά πεδία και να προχωρήσει στη μόνη θετική κοινωνική λύση: μια ανθρωποκεντρική κοινωνία.
Υπάρχει εναλλακτική πρόταση και ορθολογική κοινωνική λύση που είναι στην έξοδο από την ευρωζώνη, που θα δώσει αμέσως ώθηση στην παραγωγή, στην έξοδο απότην Ε.Ε. που αποδιάρθρωσε την παραγωγική δομή της χώρας και κατάστρεψε σχεδόν ολοκληρωτικά την αγροτική παραγωγή.
Στον δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού τομέα, της ενέργειας, των μεταφορών, των νέων τεχνολογιών και άλλων κρίσιμων τομέων. Στην κατεύθυνση, τέλος του «συνεταιρισμένου παραγωγού» που θα δρα συλλογικά σε αρμονία με τη φύση. Μπορεί όλα αυτά να σημαίνουν μια επανεκκίνηση από ένα άλλο σημείο. Αν όχι, όμως η συνταγή του ΔΝΤ θα μας βυθίσει ακόμη περισσότερο σε ένα χάος δίχως καμία προοπτική.
«Οταν ένα μέρος του πληθυσμού βρίσκεται σε υπερβολικά χαμηλό βιοτικό επίπεδο, ενώ ένα άλλο ευημερεί πολύ, γίνονται εξεγέρσεις». Αυτή τη διαχρονική αλήθεια δεν την είπε ο γερο-Μαρξ ο Αριστοτέλης στα «Πολιτικά» του την είπε.
Σήμερα, η κρίση έχει σωρεύσει έναν τεράστιο όγκο λαϊκής οργής, έχει συγκεντρωθεί πολύ εύφλεκτο κοινωνικό υλικό. Ο εργαζόμενος, ο αγρότης, ο μικρομεσαίος έχει πιεστεί πολύ, έχει αγανακτήσει πολύ. Ταυτόχρονα, διαμορφώνεται ολοένα και πιο μαζικά ένα ρεύμα άγριας νεολαίας σε όλη την Ελλάδα, με έντονη εξεγερτική διάθεση, το οποίο διεκδικεί τον ρόλο του κινητήρα για μια ευρύτερη κοινωνική έκρηξη. Κάποιοι αυτό το βλέπουν ως κίνδυνο, εγώ ως ελπίδα.
Δημοσίευση σχολίου