Του askordoulakos
Άρχισε η προλείανση του εδάφους για την επιδρομή των χρηματιστηριακών απατεώνων, τώρα κατά της Ισπανίας και της Πορτογαλίας…
Η Μεσόγειος (μολονότι η Πορτογαλία δεν βρέχεται απ’ τη Μεσόγειο, αλλά απ’ τον Ατλαντικό) αρχίζει να περικυκλώνεται ανησυχητικά. Σε κλοιό λοιπόν οι λαοί της μεσογείου, οι λαοί των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου δηλαδή, τους οποίους η Ε.Ε. είχε -από ιδρύσεώς της -τάξει σε ρόλο δανειζόμενων καταναλωτών των προϊόντων του Βορρά.
Πως; Πολύ απλά: Άρχισαν να τους μειώνουν σταδιακά τις εργασιακές τους αποδοχές, τους
αύξαναν τεχνητά τις ανάγκες (συνυπολογιζόμενων βέβαια και των πραγματικών αναγκών) κι έτσι τους έσπρωξαν προς το δανεισμό ακριβού χρήματος από τράπεζες, οι οποίες το αγόραζαν πάμφθηνα από την ΕΚΤ. Κάπως έτσι λειτουργούσε η φάμπρικα, την οποία εφάρμοσαν στα καθ’ ημάς οι…κατά καιρούς καταλληλότεροι, πλην όμως και ηλιθιότεροι (αν πιστέψουμε ότι δεν είχαν αντιληφθεί -όπως ισχυρίζονται-το πλιάτσικο του κοινωνικού πλούτου).
Και τώρα, οι ίδιοι αυτοί τύποι έρχονται να θέσουν και να σφίξουν τη θηλιά-κατ’ αρχάς- γύρω από το σβέρκο των λαών της Μεσογείου, προκειμένου ν’ αρχίσουν από αυτούς την πιο βίαιη και πιο ξετσίπωτη ανακατανομή πλούτου εις βάρος των εργαζομένων τα τελευταία 100 χρόνια. Τι μένει; Μόνο ένα! Η συνάντηση των αγωνιστικών παραδόσεων και λαϊκών κινημάτων του ευρωπαϊκού Νότου σ’ ένα κοινό μέτωπο, ΟΧΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΠΙΑ, ΑΛΛΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ! Σ’ ένα μέτωπο, αφενός πολιτικών και θεωρητικών επεξεργασιών, αφετέρου δυναμικών μορφών πάλης παντού στην Ευρώπη, παρά τις όποιες ιδιαιτερότητες κι αντιφάσεις…
Απ’ την Αγγλία των παραδόσεων της εργατικής τάξης του 16ου αιώνα και του κινήματος κατά του POLL TAX και της Θάτσερ, έως τη Γαλλία της Παρισινής Κομμούνας και του Μάη του 68…Απ’ τη Γερμανία της Λούξενμπουργκ, του Τέλμαν, της RAF και των εναλλακτικών κινημάτων, έως την Ισπανία της CNT-FAI και των ανυπότακτων Βάσκων (όσες ενστάσεις κι αν υπάρχουν για κάποια τυφλά χτυπήματα της ΕΤΑ), έως την Ιταλία των εργατικών κινημάτων, των Ερυθρών Ταξιαρχιών και του τιμημένου νεκρού ΜΑΣ Carlo Julliani κι ως την Ελλάδα των καπεταναίων, του 114 και του Πολυτεχνείου!
Έτσι κι αλλιώς έχουμε τη δύναμη, τη γνώση, την πείρα αλλά και τις αδυναμίες μας. Άλλωστε, νομίζω ότι τους έχουμε υπερτιμήσει κάπως… Αν, σύντροφοι, η αστική τάξη και οι αποτελούντες το διεθνή τοκογλυφικό (πλέον) καπιταλισμό είναι επιπέδου…κυρίας Μαριγούς Λαιμού- Πατίστα, η οποία-ως άλλη νεόπλουτη κι αγράμματη επαρχιώτισσα και με αφορμή τα ξευτυλίκια του μπούλη της στο «ΑΒΕΡΩΦ» δήλωσε ότι «εμείς καλέ βοηθάμε τους φτωχούς…Έχουμε δώσει λεφτά και για το θωρηκτό ΑΦΕΡΩΦ!», τότε σύντροφοι η κυριαρχία τους δεν είναι και τόσο ακλόνητη.
Οι νέες Γένοβες είναι εδώ και μας περιμένουν να συναντηθούμε: Η Αθήνα, η Μανδρίτη, η Ρώμη, το Παρίσι, το Βερολίνο, το Λονδίνο!
Στο χέρι μας είναι…Ή μάλλον, στο μυαλό μας
Διαβάστε περισσότερα...
«ΑΠΟΥ ΑΓΑΠΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΧΕΙ, ΦΟΒΟ ΕΙΣ ΤΣΗ ΜΑΧΗΣ ΤΗ ΦΩΘΙΑΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ»…
Ανωγειανή μαντινάδα
Η Μεσόγειος (μολονότι η Πορτογαλία δεν βρέχεται απ’ τη Μεσόγειο, αλλά απ’ τον Ατλαντικό) αρχίζει να περικυκλώνεται ανησυχητικά. Σε κλοιό λοιπόν οι λαοί της μεσογείου, οι λαοί των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου δηλαδή, τους οποίους η Ε.Ε. είχε -από ιδρύσεώς της -τάξει σε ρόλο δανειζόμενων καταναλωτών των προϊόντων του Βορρά.
Πως; Πολύ απλά: Άρχισαν να τους μειώνουν σταδιακά τις εργασιακές τους αποδοχές, τους
αύξαναν τεχνητά τις ανάγκες (συνυπολογιζόμενων βέβαια και των πραγματικών αναγκών) κι έτσι τους έσπρωξαν προς το δανεισμό ακριβού χρήματος από τράπεζες, οι οποίες το αγόραζαν πάμφθηνα από την ΕΚΤ. Κάπως έτσι λειτουργούσε η φάμπρικα, την οποία εφάρμοσαν στα καθ’ ημάς οι…κατά καιρούς καταλληλότεροι, πλην όμως και ηλιθιότεροι (αν πιστέψουμε ότι δεν είχαν αντιληφθεί -όπως ισχυρίζονται-το πλιάτσικο του κοινωνικού πλούτου).
Και τώρα, οι ίδιοι αυτοί τύποι έρχονται να θέσουν και να σφίξουν τη θηλιά-κατ’ αρχάς- γύρω από το σβέρκο των λαών της Μεσογείου, προκειμένου ν’ αρχίσουν από αυτούς την πιο βίαιη και πιο ξετσίπωτη ανακατανομή πλούτου εις βάρος των εργαζομένων τα τελευταία 100 χρόνια. Τι μένει; Μόνο ένα! Η συνάντηση των αγωνιστικών παραδόσεων και λαϊκών κινημάτων του ευρωπαϊκού Νότου σ’ ένα κοινό μέτωπο, ΟΧΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΠΙΑ, ΑΛΛΑ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ! Σ’ ένα μέτωπο, αφενός πολιτικών και θεωρητικών επεξεργασιών, αφετέρου δυναμικών μορφών πάλης παντού στην Ευρώπη, παρά τις όποιες ιδιαιτερότητες κι αντιφάσεις…
Απ’ την Αγγλία των παραδόσεων της εργατικής τάξης του 16ου αιώνα και του κινήματος κατά του POLL TAX και της Θάτσερ, έως τη Γαλλία της Παρισινής Κομμούνας και του Μάη του 68…Απ’ τη Γερμανία της Λούξενμπουργκ, του Τέλμαν, της RAF και των εναλλακτικών κινημάτων, έως την Ισπανία της CNT-FAI και των ανυπότακτων Βάσκων (όσες ενστάσεις κι αν υπάρχουν για κάποια τυφλά χτυπήματα της ΕΤΑ), έως την Ιταλία των εργατικών κινημάτων, των Ερυθρών Ταξιαρχιών και του τιμημένου νεκρού ΜΑΣ Carlo Julliani κι ως την Ελλάδα των καπεταναίων, του 114 και του Πολυτεχνείου!
Έτσι κι αλλιώς έχουμε τη δύναμη, τη γνώση, την πείρα αλλά και τις αδυναμίες μας. Άλλωστε, νομίζω ότι τους έχουμε υπερτιμήσει κάπως… Αν, σύντροφοι, η αστική τάξη και οι αποτελούντες το διεθνή τοκογλυφικό (πλέον) καπιταλισμό είναι επιπέδου…κυρίας Μαριγούς Λαιμού- Πατίστα, η οποία-ως άλλη νεόπλουτη κι αγράμματη επαρχιώτισσα και με αφορμή τα ξευτυλίκια του μπούλη της στο «ΑΒΕΡΩΦ» δήλωσε ότι «εμείς καλέ βοηθάμε τους φτωχούς…Έχουμε δώσει λεφτά και για το θωρηκτό ΑΦΕΡΩΦ!», τότε σύντροφοι η κυριαρχία τους δεν είναι και τόσο ακλόνητη.
Οι νέες Γένοβες είναι εδώ και μας περιμένουν να συναντηθούμε: Η Αθήνα, η Μανδρίτη, η Ρώμη, το Παρίσι, το Βερολίνο, το Λονδίνο!
Στο χέρι μας είναι…Ή μάλλον, στο μυαλό μας
Διαβάστε περισσότερα...
Δημοσίευση σχολίου