Συγκεκριμένα, η Ελληνική Eνωση Τραπεζών εξέδωσε μελέτη όπου αναφέρει το πόσο πολύ οι τράπεζες βοηθούν την ανάπτυξη, ξεχνώντας βέβαια να αναφέρει μερικές λεπτομεριούλες, όπως για παράδειγμα ότι η τοκογλυφία ουδέποτε βοήθησε κανέναν εκτός βέβαια από τον τοκογλύφο καιτ υος συνεργάτες του.
Ένα άλλο πράγμα που δεν αναφέρθηκε στη μελέτη αυτή είναι και η είδηση της περαιτέρω ενίσχυσης των τραπεζών με μερικά ακόμα δισεκατομμύρια, εκτός από το πακέτο των 28 δις που είχε αρχικά ανακοινωθεί. Έτσι, όπως διαβάζουμε, πλέον οι τράπεζες έχουν αρπάξει με τη βοήθεια του κράτους συνολικά 43 δις ("και έχει ο Θεός").
Τα ακόμα σπουδαιότερα νέα έρχονται όμως από το εξωτερικό, και συγκεκριμένα από την τράπεζα της Αγγλίας, η οποία έκανε μια μελέτη για το πόσα λεφτά χρειάζονται οι τράπεζες σε παγκόσμια κλίμακα.
Όπως λοιπόν διαβάζουμε, οι τράπεζες θα χρειαστεί να αναχρηματοδοτήσουν χρέος συνολικού ύψους 5 ΤΡΙΣ ευρώ μέχρι το 2012, ενώ παλιότερη μελέτη έδειχνε ότι χρειάζονται 15 ΤΡΙΣ μέχρι το 2015.
Ο Buiter της Citigroup δήλωσε πως το πακέτο 800 περίπου δις προς τις τράπεζες που εδωσε πριν λίγους μήνες η ΕΚΤ δεν αρκεί, καθώς υπολόγισε ότι οι τράπεζες θα χρειαστούν συνολικά στην ΕΕ περίπου 2 ΤΡΙΣ ευρώ.
Η τράπεζα των τραπεζών, η BIS (Bank for International Settlements) ανακοίνωσε πως οι τράπεζες θέλουν κι άλλα λεφτά, και δύσκολα θα τα βγάλουν πέρα, κυρίως λόγω της φούσκας στο στεγαστικό: Έδωσαν δάνεια για πολλά σπίτια που τώρα έχουν χάσει τη μισή αξία τους (λόγω του σκασίματος της φούσκας), και τώρα που τα κατάσχουν ουσιαστικά παίρνουν πχ ένα σπίτι 50000 ευρώ, για το οποίο όμως είχαν εκδόσει ένα δάνειο 100000 ευρώ, δηλαδή έχουν 50000 ευρώ χασούρα. Όσες τράπεζε αντέξουν θα βρεθούν να κατέχουν όλα τα σπίτια, αλλά για να το καταφέρουν αυτό, πρέπει να αρπάξουν λεφτά από το λαό, αλλιώς οι απώλειες τους τώρα, λόγω της φούσκας, θα τις οδηγήσουν σε χρεωκοπία. Γιατί όμως να δεχτούν να χρεωκοπήσουν, όταν μπορούν να τα φορτώσουν όλα σε εμάς?
Είναι σαφές πως για να βρεθούν αυτά τα λεφτά, και να μη χρεωκοπήσουν αυτοί, είναι φανερό πως θα πρέπει να χρεωκοπήσουν κάποιοι άλλοι.
Ο κόσμος καλείται να πάρει μεγάλες αποφάσεις για το μέλλον του -και θα κληθεί να πάρει και άλλες, βαρύτερες. Τα χρέη αυτά δεν ξεπληρώνονται με χρήμα, αλλά με αίμα, διότι απλούστατα είναι τεράστια.
Αντιλαμβάνομαι βέβαια πως ο κόσμος είναι απροετοίμαστος για τέτοιες αποφάσεις - ουδέποτε είναι φανταστεί ότι θα βρισκόταν σε μια τέτοια κατάσταση και τώρα δε ξέρει τι να κάνει, δείγμα και αυτό της μεγάλης του άγνοιας, που τον έχει καταδικάσει η άρχουσα τάξη, και δεν την έχει αντιμετωπίσει όπως θα έπρεπε η αριστερά.
Όσο δύσκολο και αν είναι όμως, οι αποφάσεις αυτές θα πρέπει να παρθούν. Αλλιώς, ας γίνουμε όλοι σαν την Κίνα ή τη Λετονία, κτλ, για να καλοπερνούν μια χούφτα ολιγάρχες.
Αυτά με αφορμή και τη συμμετοχή στις κινητοποιήσεις χθες, που ναι μεν ήταν σημαντική, αλλά όχι στο βαθμό που θα άρμοζε σε μια τέτοια περίσταση.
Όμως, για να υπάρξει συμμετοχή του κόσμου στους αγώνες, πρέπει οι αγώνες να έχουν οργάνωση, βάθος, πρόταση και όραμα. Αυτά δυστυχώς λείπουν. Τα συνδικάτα θεωρήθηκαν "ξεπερασμένα" - "τι να τα κάνουμε?"
Και πώς θα οργανωθούν οι εργάτες? Πώς θα μιλήσουν μεταξύ τους για το τι να κάνουν, αν όχι μέσω σωματείων στη δουλειά τους?
Η οργάνωση σε κόμμα είναι "απολίθωμα του παρελθόντος" μας είπαν. Μα αν δε στηρίξεις κάποιο κόμμα, τότε την εξουσία θα την πάρουν αυτοί που στηρίζουν κάποιο άλλο κόμμα, αφήνοντας σε "στην απέξω".
Θέλεις να είσαι "στην απέξω"? ΟΚ, απλά μην εκπλαγείς αν οι πολιτικές αποφάσεις που λαμβάνονται είναι εις βάρος σου, και υπέρ κάποιων άλλων, που μπορεί να βρίζουν τα κόμματα, αλλά τα στηρίζουν (κάποια από αυτά, αυτά που τους συμφέρουν). Γιατί τα στηρίζουν οι διάφοροι βιομήχανοι και τραπεζίτες με χορηγίες, νόμιμες ή και παράνομες (και μετά καταγγέλουν και το "κομματικό κράτος")?
Τώρα αυτοί ζητούν ολοένα και περισσότερα. Και αν δε σταματηθούν, θα τα πάρουν. Απλό είναι.
Όταν σου επιτίθονται, πρέπει να απαντήσεις. Θα τους πολεμήσουμε, ή θα τους κοιτάμε σε μια κατάσταση παραζάλης?
Η παραγωγή μπορεί να λειτουργήσει και χωρίς τα παράσιτα, και μάλιστα καλύτερα: Οι εργάτες θα παράγουν χωρίς κάποιον να τους εκμεταλλεύεται. Όταν η άρχουσα τάξη έχει φτάσει σε τέτοιο παροξυσμό ώστε να ζητάει μεσαιωνα , πρέπει να απαντήσουμε με τη γκιλοτίνα της επανάστασης.
Ο κόσμος θα πρέπει να το συνειδητοποιήσει αυτό. Η επίθεση είναι πλέον πολύ ορατή, αλλά ο κόσμος, μην έχοντας έτοιμη μια εναλλακτική λύση από την αριστερά, στρέφεται προς τον "επιβιωτισμό", να βρει μια δουλίτσα, να κουτσοζήσει και "ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα θα φτιάξουν".
Τα πράγματα όμως δε θα "φτιάξουν" για το λαό, τουλάχιστον όχι από μόνα τους, και σίγουρα όχι με το να ασκούν την εξουσία μια χούφτα ολιγάρχες. Μέχρι το 2012, οι τράπεζες στον κόσμο χρειάζονται τουλάχιστον 5 ΤΡΙΣ - και μιλάμε μόνο για τις τράπεζες. Που θα τα βρουν, αν όχι από εμάς?
Πώς θα υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη, αν οι τράπεζες αρπάξουν όλα τα κεφάλαια για πάρτυ τους?
Όσο δύσκολο και αν είναι ίσως να το συνειδητοποιήσει κανείς, η υποστήριξη στον καπιταλισμό ισοδυναμεί με υποστήριξη του μεσαίωνα. Αυτό ίσως να αντιβαίνει σε όλα όσα είχαν διδαχθεί οι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια. Και η μετάβαση δε θα είναι εύκολη, αλλά πρέπει να γίνει.
Για το τέλος, μια ενδιαφέρουσα είδηση από τη Eurobank, η οποία ξεκίνησε προπαγανδιστική εκστρατεία εναντίον της στάσης πληρωμών, όπως μας λέει η "Ημερησία".
Στο άρθρο της, με τίτλο "Τι θα σήμαινε στάση πληρωμών του χρέους της Ελλάδας", διαβάζουμε ότι:
Εκστρατεία ενημέρωσης στο εξωτερικό και το εσωτερικό για την παρουσίαση των αναπτυξιακών προοπτικών της ελληνικής οικονομίας, του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και των δυνατοτήτων εξόδου από την τρέχουσα δημοσιονομική κρίση ανέλαβε πρόσφατα η Eurobank EFG, με τη διοργάνωση κύκλου παρουσιάσεων προς μεγάλες ξένες τράπεζες, διεθνείς θεσμικούς επενδυτές και μεγάλους ιδιώτες και εταιρικούς πελάτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
...
Με δεδομένο ότι μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους διακρατείται από την ΕΚΤ και τις ευρωπαϊκές τράπεζες, οι τελευταίες δεν έχουν κανένα κίνητρο να αποδεχθούν πολιτική διαγραφής χρέους από την οποία θα υφίσταντο μεγάλες απώλειες, ενώ ελλοχεύει ο κίνδυνος της μεταφοράς της κρίσης στις υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης με ανυπολόγιστες συνέπειες )
Με απλά λόγια, μας λέει αυτό που ήδη ξέρουμε, ότι η στάση πληρωμών θα βλάψει τις τράπεζες, και γι' αυτό η άρχουσα τάξη την απορρίπτει.
Για εμάς όμως, είναι μια αναγκαιότητα, και έχει σημασία που η Eurobank νοιώθει αναγκασμένη να κάνει μια τέτοια καμπάνια, διότι δείχνει ότι έχει αρχίσει να φοβάται το λαό και το αίτημα που "πλανάται στην ατμόσφαιρα" για στάση πληρωμών
Δημοσίευση σχολίου