Στα μουλωχτά, χωρίς ενστάσεις, εντάσεις και σοβαρές αντιδράσεις, πέρασε από την κατατονική Βουλή, της πλήρους υποταγής και της θερινής ραστώνης, και παντελώς απαρατήρητη από τα ΜΜΕ της επιλεκτικής ευαισθησίας, μια νομοθετική ρύθμιση που, σε άλλες συνθήκες και εποχές, θα προκαλούσε σάλο:
Μια απλή τροπολογία (!) σε νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών οπλίζει με απεριόριστες εξουσίες τη Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων να βγάζει κυριολεκτικά «στο σφυρί», με συνοπτικές διαδικασίες και ανέλεγκτα, όλα τα περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου - επιχειρήσεις και ακίνητα.
Για «αξιοποίηση» μιλάει, κατ' ευφημισμόν, η φοβερή τροπολογία και για να μην υπάρχουν περιθώρια παρερμηνείας επεξηγεί ότι περιλαμβάνει «κάθε είδους συναλλαγή, δικαιοπραξία και εν γένει ενέργεια ή πράξη, συμπεριλαμβανομένης και της μεταβίβασης του περιουσιακού στοιχείου, μέσω της οποίας το Δημόσιο θα μπορεί να αποκομίσει άμεση ή έμμεση ωφέλεια».
Και για να είναι γρήγορες και καθαρές οι δουλειές, χωρίς προσκόμματα στον εισπρακτικό αποκλειστικά στόχο και χωρίς χρονοβόρες διαδικασίες, ορίζεται ότι οι συμβάσεις «αξιοποίησης» των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου: Εξαιρούνται από τον προληπτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και απαλλάσσονται από κάθε φόρο ή επιβάρυνση!
Από τους ιστορικούς του μέλλοντος, που θα ασχοληθούν με τα πέτρινα χρόνια της χώρας υπό τη νεοαποικιακή κηδεμονία της Διεθνούς των Τοκογλύφων, ίσως βρεθεί κάποιος να επισημάνει ότι δεν υπήρξε ούτε ένας, για δείγμα, κυβερνητικός βουλευτής να καταψηφίσει ή, έστω, να ψελλίσει ότι ντρέπεται για την κατάντια του...
Να που, αλίμονο, δεν μιλούσε στο βρόντο η γερμανική κιτρινοφυλλάδα «Μπιλντ», όταν παρότρυνε χολερικά την ελληνική κυβέρνηση, αντί να επαιτεί προνομιακή δανειοδότηση, να πουλήσει την Κέρκυρα και τη Ρόδο για να ξελασπώσει! Και να που κάτι ήξερε ο σοβαρός βρετανικός «Γκάρντιαν», όταν έγραφε πρόσφατα (25-6-10) ότι από το υπουργείο Οικονομικών προωθείται η πώληση σε Ρώσους και Κινέζους (!) μεγιστάνες 12 ελληνικών νησιών.
Την εκποίηση σε ξένους κροίσους και κερδοσκόπους «επενδυτές» νησιών μας στο Αιγαίο και το Ιόνιο, για εισπρακτικούς και πάλι λόγους, επιχείρησε και προ εικοσαετίας η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με τις περίφημες «βραχονησίδες». Αλλά ξεσηκώθηκε τέτοια θύελλα αντιδράσεων και κατακραυγή, που αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει.
Ο,τι, λοιπόν, δεν κατάφερε η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη, με το γνωστό μένος κατά της δημόσιας κτήσης και κατά του τεκμηρίου κυριότητας του Δημοσίου στην ελληνική γη, το επιχειρούν τώρα, αδίστακτα και ανενδοίαστα, οι λογιστές της σοσιαλιστικής κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου - και δεν κουνιέται φύλλο, αλίμονο...
Δεν βγαίνουν, ωστόσο, «στο σφυρί» μόνο (;) τα νησιά μας. Ειδικά για την εκποίηση ακινήτων του Δημοσίου οι συναρμόδιοι υπουργοί (Γ. Παπακωνσταντίνου, Λούκα Κατσέλη, Δημ. Ρέππας, Τίνα Μπιρμπίλη και Π. Γερουλάνος) στη συνεδρίασή τους της 23ης-7-10 συνέστησαν μια δεύτερη Διυπουργική Επιτροπή Αποκρατικοποιήσεων, σε επίπεδο γενικών γραμματέων, στην οποία μετέχουν και εκπρόσωποι της αμαρτωλής Κτηματικής Εταιρείας του Δημοσίου και της ακόμη πιο κακόφημης ΕΤΑ (Εταιρεία Τουριστικής Ανάπτυξης). Ρόλος της, να ξεκαθαρίσει στο τσάκα τσάκα τους αναγκαίους αποχαρακτηρισμούς, τις αλλαγές χρήσης γης κ.τ.λ., ώστε ταχύτατα να αρχίσει το ξεπούλημα «φιλέτων» της δημόσιας γης, ακόμη και εκείνων που, από συστάσεως του νεοελληνικού κράτους, θεωρούνται (και κατοχυρώνονται συνταγματικά) ως μη εμπορεύσιμα και εκτός συναλλαγής βεβαίως, αγαθά «κοινά τοις πάσι»...
Διερωτώμαι, με βαθύτατη ανησυχία, αν στην υπουργική συνεδρίαση εκφράστηκαν και αντιρρήσεις σ' αυτό το γενικό ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου. Τουλάχιστον από την υπουργό Περιβάλλοντος Τίνα Μπιρμπίλη, με την αδιαμφισβήτητη οικολογική ευαισθησία και το εγνωσμένο σθένος, που δημιούργησαν στους πολίτες μεγάλες προσδοκίες.
Δεν έχει καν το άλλοθι της άγνοιας. Από τους πρώτους που συνάντησε ενημερωτικά όταν ανέλαβε τα καθήκοντά της ήταν, προς τιμήν της, ο σφοδρός πολέμιος όλων των προκατόχων της στο υπουργείο Περιβάλλοντος Μιχ. Δεκλερής, που προήδρευε στο Ε' Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, όταν, στη δεκαετία του '90, απέτρεπε τολμηρά τις αυθαιρεσίες κράτους και ιδιωτών εις βάρος του εθνικού μας πλούτου και έχτιζε λιθαράκι λιθαράκι μια προστατευτική για το περιβάλλον και το βιώσιμο κράτος νομολογία πρωτοποριακή σε παγκόσμια κλίμακα.
Είμαι σίγουρος ότι η εξοικειωμένη με αυτή τη νομολογία και τον διεθνή περιβαλλοντικό προβληματισμό Τίνα Μπιρμπίλη είναι και η μόνη από τους συναρμόδιους υπουργούς που ξεφύλλισε το καυτής επικαιρότητας και εξόχως σημαντικό βιβλίο της συμβούλου Επικρατείας Μαρίας Καραμανώφ «Βιώσιμο κράτος και δημόσια κτήση - τα όρια των ιδιωτικοποιήσεων» (εκδόσεις Αντ. Σάκκουλα), που θα 'πρεπε, αυτές τις χαλεπές ημέρες, να είναι το εγκόλπιο κάθε υπεύθυνου υπουργού που αποφασίζει, κάθε βουλευτή που ψηφίζει και κάθε ξερόλα τηλεοπτικού αστέρα που παπαγαλίζει.
Αντιπρόεδρος τώρα του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας (με πρόεδρο τον Μιχ. Δεκλερή), η Μαρία Καραμανώφ στο βιβλίο της:
* Αναπτύσσει το ιδιότυπο, στον ευρωπαϊκό χώρο, νομικό καθεστώς της δημόσιας κτήσης στην Ελλάδα: απλός διαχειριστής είναι το κράτος και όχι ιδιοκτήτης του φυσικού πλούτου και της πολιτιστικής κληρονομιάς, που αποτελούν «εθνική κοινοκτησία» και ανήκουν «σε όλους τους πολίτες και όλες τις γενεές».
* Καταγράφει τις νομικές αυθαιρεσίες και τις κυβερνητικές λαθροχειρίες των τελευταίων δεκαετιών, που μεθοδικά και εγκληματικά φαλκιδεύουν την κοινοκτημοσύνη της δημόσιας κτήσης (σταδιακά, από το Δημόσιο στον ΕΟΤ και από εκεί στην ΕΤΑ και τα «Ολυμπιακά Ακίνητα») ώστε να την καταστήσουν εκποιήσιμη και να την ξεπουλήσουν στο πλαίσιο μιας μυωπικής δημοσιονομικής πολιτικής. Και
* Διαπιστώνει, με διαφαινόμενη οργή, ότι σήμερα το πολύτιμο απόθεμα της δημόσιας γης, το οποίο είχαν διαφυλάξει με το αίμα τους όλες οι γενεές των Ελλήνων, απέκτησε ξαφνικά μια νέα, αμιγώς εμπορική διάσταση. Υπό το διαστρεβλωτικό πρίσμα της αγοραίας φιλοσοφίας, η οποία αποτιμά τα πάντα με κριτήριο την οικονομική τους απόδοση, η ελληνική δημόσια γη έλαμψε στα μάτια των απανταχού της γης κερδοσκόπων ως θησαυρός κρυμμένος, που βγήκε ξαφνικά στην επιφάνεια.
Αυτή η εθελότυφλη αλλοίωση στο νομικό καθεστώς της ελληνικής γης είναι και η κερκόπορτα για ακρωτηριασμούς στην εθνική επικράτεια, έτσι και πάνε όλα στραβά με το επαχθές δάνειο της «τρόικας»: μία, έστω, δόση αν αδυνατεί να καταβάλει το χάρβαλο κράτος μας, οι τοκογλύφοι δανειστές μας νομιμοποιούνται με το επαχθές Μνημόνιο να εκπλειστηριάσουν και τμήματα της ελληνικής δημόσιας κτήσης, που ώς χθες και επί σχεδόν δύο αιώνες ήταν εκτός συναλλαγής...
«Μη φοβάστε. Δεν κινδυνεύει ο Παρθενώνας», χαριτολόγησε ο Γ. Παπανδρέου στη Βουλή, για να απαντήσει στην εύλογη καταγγελία του «Μνημόνιου υποτέλειας» από τον Αλέξη Τσίπρα.
Πού, αλήθεια, βρίσκει το κουράγιο γι' αυτά τα κακόγουστα εξυπνακίστικα;
Δημοσίευση σχολίου