«Μείωση της ερωτικής επιθυμίας και της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών των Ελλήνων εξαιτίας της κρίσης διαπιστώνει έρευνα της Μελέτης Ανθρώπινης Σεξουαλικότητας και του Ανδρολογικού Ινστιτούτου Αθηνών», μας έλεγαν οι εφημερίδες πριν μερικές μέρες.
Τώρα η εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» μας λέει ότι κόβουμε … και το φαγητό αφού σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας: "«Μαχαίρι» στις δαπάνες για τρόφιμα βάζουν οι καταναλωτές. Σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, για πρώτη φορά στην ελληνική πραγματικότητα καταγράφεται μείωση της τάξης του 4% στον τζίρο των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο των τροφίμων. Η αρνητική αυτή διαπίστωση καταδεικνύει ότι οι Ελληνες αλλάζουν άρδην καταναλωτική συμπεριφορά και μειώνουν ακόμη και τα απαραίτητα για το καθημερινό τους τραπέζι".
Την διάθεση για … κρεβάτι μας την στέρησαν. Το τραπέζι με το ζόρι και μόνο με τα απαραίτητα το στρώνουμε ….
Αν δεν αποκτήσουμε διάθεση και δυναμικότητα να αναστρέψουμε την κατάσταση, είμαστε άξιοι της τύχης μας, αφού αναθέσαμε να την σχεδιάζουν άλλοι για μας … και εμείς παρακολουθούμε «δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα» που λέει ο Κ. Βάρναλης.
Τοιουτοτρόπως θέτει το ζήτημα το "Βαθύ Κόκκινο", ενώ σαν σκηνές από ταινία προσεχώς περνούν μπροστά στα μάτια μου τα δημοσιεύματα των εφημερίδων του προσεχούς Νοεμβρίου:
"Αυξάνεται ο αριθμός των Ελλήνων που αποφάσισαν να μένουν κάτω από γέφυρες",
"25χρονος μαχαίρωσε 28χρονο για να του κλέψει κρουασάν που βρέθηκε σε κάδο απορριμμάτων",
"Γκάλοπ: το 65% θεωρεί τον Γιωργάκη καταλληλότερο πρωθυπουργό".
Εν τω μεταξύ, κάθομαι και γρατζουνάω το μπαγλαμά μου, σκαρώνοντας άσμα μεγαλοφυές, οι στίχοι του οποίου πάνε κάπως έτσι:
Ξανακάψτε, ξανακάψτε
μια φωτιά καινούργια ανάψτε
μια φωτιά καινούργια ανάψτε
κι όλη τη σαπίλα κάψτε.
Και να με ρωτάτε πάψτε
την αιτία να τα κάψτε.
Σας καλούπωσαν στο κλάψτε
τις επιθυμίες να θάψτε.
Ήρθε η ώρα για να σκάψτε
χάϊντε βρε την κλάψα πάψτε.
Μια φωτιά καινούργια ανάψτε
κι όλη τη σαπίλα κάψτε.
Ξανακάψτε, ξανακάψτε,
μια φωτιά καινούργια ανάψτε,
μια φωτιά καινούργια ανάψτε
την ψυχή μου ν' αναπάψτε.
Κάπως έτσι θα πηγαίνουν τα λόγια, αλλά τα δουλεύω ακόμα.
Μέχρι να τα τελειοποιήσω, ας αρκεστούμε στην -όσο να 'ναι περισσότερο ολοκληρωμένη- "Προσευχή του καλού Ραγιά".
Άκης Πάνου - Γιώργος Νταλάρας, αρχές δεκαετίας του '80.
Λες και ήταν χτες, λες και είναι σήμερα, δηλαδή.
Δημοσίευση σχολίου