Κοινός παρανομαστής στην ιδεολογική εκστρατεία των φερέφωνων του ΔΝΤ και της κυβέρνησης Παπανδρέου είναι οι ζημιές και τα χρέη των ΔΕΚΟ του
ευρύτερου δημόσιου τομέα. Την ίδια που ο Γιώργος Παπανδρέου χωρίς ίχνος ντροπής ισχυρίζεται πως απαιτείται σύγκρουση με τα συμφέροντα των Media.
Ποια Media εννοεί ακριβώς; Αυτά που είναι χρεωμένα στις τράπεζες; Αυτά που συνεχίζουν να λειτουργούν σχεδόν υπό κρατική κηδεμονία, περιμένοντας την κρατική διαφήμιση, την απευθείας χρηματοδότηση εκατομμυρίων ευρώ για τη διακίνηση των εφημερίδων των εκδοτών ανά την Ελλάδα; Αυτά που πήραν το πράσινο φως να απολύσουν μαζικά, ενώ την ίδια στιγμή αιτούνται οικονομικής ενίσχυσης από τα προγράμματα του υπουργείου Οικονομίας και λαμβάνουν εκατομμύρια ευρώ για υποτιθέμενες ψηφιακές επεκτάσεις;
Τα ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά, ανήκουν στις υπ'αριθμόν ένα προβληματικές επιχειρηθείς. Είναι καταχρεωμένα, χαρακτηρίζονται από υπερδανεισμό, η λειτουργία τους μπορεί να συνεχιστεί μόνο με την ενίσχυση του κράτους.
Το αντεπιχείρημα φυσικά είναι ότι διαπραγματεύονται την ενημέρωση του λαού. Δεν πρόκειται, όμως, πια για «ενημέρωση», αλλά για τι χείριστη επιχείρηση προώθησης σκληρών μέτρων του νεοφιλελευθερισμού. Και προφανώς για την κυβέρνηση Παπανδρέου η εκστρατεία αυτή έχει το τίμημα της: Τον ολοένα και σφιχτότερο εναγκαλισμό με τις απαιτήσεις των «διάπλεκόμενων» -για να θυμηθούμε και την ορολογία επί διαπραγμάτευσης κυβέρνησης Ν.Δ
Η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι φανερό πως είναι ήδη δέσμια των συμφερόντων των Media. Η οποιαδήποτε απόπειρα να εμφανιστεί κάποιο χαλινάρι, κυρίως οικονομικής φύσεως, κατέληξε στον κάδο απορριμμάτων έγκυρων αρθρογράφων και δημοσιολόγων - δημοσιογράφων. Οι τηλεοπτικοί σταθμοί, παρά τις διακηρύξεις Παπανδρέου από το Βήμα της Βουλής ότι επιστρέφει το 2% για τις συχνότητες, δεν πληρώνουν ακόμη ούτε μισό ευρώ γιa την κατοχή τους, επειδή τα υπουργεία Οικονομικών και Εσωτερικών φρόντισαν γι' αυτό, μη εκδίδοντας την αναγκαία υπουργική πράξη. Η διάταξη του νόμου για «εισφορά» 20% επί των τηλεοπτικών διαφημίσεων πετάχτηκε στα σκουπίδια μόλις οι εκδότες έδειξαν για λίγο τα δόντια τους. Η διάταξη για ασφάλιση των εργαζομένων στα site αποσύρθηκε από έντρομους υπουργούς στις απειλές που εκτόξευσαν καταχρεωμένες εταιρίες του Διαδικτύου.
Εφημερίδες της περιφέρειας δεν πληρώνουν, απολύουν εργαζόμενους, αλλά την ίδια στιγμή συνομιλούν ως «συνέταιροι» της πολιτικής πραγματικότητας με τους βουλευτές των δυο πολιτικών κομμάτων, απαιτώντας οικονομική ασυλία και απευθείας κρατική ενίσχυση.
Η κυβέρνηση δεν τολμά νο εφαρμόσει την τόσο... αγαπητή της ευρωπαϊκή νομοθεσία για την κατάργηση δημοσίευσης των ισολογισμών στα έντυπα, επειδή έτσι θα δημιουργήσει προβλήματα στους εκλεκτούς φίλους της στον Τύπο. Έστω και αν αυτοί είναι που «απειλούν» ή «εκβιάζουν» τους πολιτικούς.
Και ενώ είναι εξαιρετικά υπάκουη σε όποια απαίτηση των media, κάνει τα στραβά μάτια στην εφαρμογή και των πιο απλών κανόνων εξορθολογισμού στη λειτουργία των Μέσων.
Το τελευταίο διάστημα τα ίδια τα Μέσα που ξιφουλκούν υπέρ των απολύσεων στις ΔΕΚΟ και της μείωσης του κρατικού τομέα, κραυγάζουν άναρθρα για τις αδικίες του φορολογικού συστήματος, όταν τολμά να βάλει φόρο στις υπηρεσίες του ιδιωτικού κεφαλαίου ή στις δραστηριότητες των δικών τους εταιριών.
Είναι απλό: Ο σφικτός αυτός εναγκαλισμός παράγει τα φαινόμενα διαπλοκής. Και μόλις η κυβέρνηση Παπανδρέου επιχειρεί(;) να τιθασεύσει κάποιες φωνές στον Τύπο ή τα ηλεκτρονικά Μέσα, έχει η διαπλοκή τον τρόπο της. Τα συνεργεία των εφοριακών, τις κρυφές λίστες οικονομικών ενισχύσεων εκδοτών, τα ευρωπαϊκά προγράμματα και πάει λέγοντας.
Το σύστημα δουλεύει άψογα και δεν απειλείται μέχρι στιγμής από κάποιον άγνωστο παράγοντα.
Το παραπάνω είναι άρθρο της Ματίνας Παπαχριστούδη και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς". Το ανασύραμε από το αρχείο μας διαβάζοντας ένα σχόλιο στο σημερινό "Ποντίκι" σύμφωνα με το οποίο «Στη μεγάλη του λιβανίσματος σχολή εξελίσσεται το Mega... Με το στόμα ορθάνοικτο έμειναν όσοι είχαν συντονιστεί στο πρωινό του Mega την περασμένη Παρασκευή, βλέποντας τον Δημήτρη Τάκη να ... σφυροκοπάει ανελέητα τον υπουργό Γ. Ραγκούση με ερωτήσεις σκληρές του τύπου "πόσο σας χρειάζεται ο πρωθυπουργός", "πάντα εσάς φωνάζει στα δύσκολα" και άλλα σκληρά δημοσιογραφικά συμπεράσματα...».
Εδώ να διευκρινήσουμε ότι όντως το Mega (και τα υπόλοιπα ΜΜΕ που ελέγχουν οι ιδιοκτήτες του, Μπόμπολας, Ψυχάρης, Βαρδινογιάννης)έχει μετατραπεί σε φερέφωνο της κυβέρνησης και του ΔΝΤ.
Η κριτική που του ασκεί ο Δελλατόλας όμως απ' το "Ποντίκι", περισσότερο πηγάζει από δικές του σκοπιμότητες -ο ίδιος διατηρούσε, διατηρεί (;)επαγγελματικές σχέσεις με τον όμιλο του Κυριακού του Αντένα- παρά το ότι ενδιαφέρεται για την "αντικειμενική δημοσιογραφία". Αλλωστε και το "Ποντίκι" δεν είναι λίγες οι φορές που έχει συλληφθεί σε φάουλ, δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας.
Δημοσίευση σχολίου