Πολλοί θα με πουν τυχοδιώκτη και είμαι, μόνο που είμαι άλλου είδους τυχοδιώκτης, ένας από εκείνους που προβάλλουν τα στήθη τους για να αποδείξουν τις αλήθειες τους.
Ερνέστο Τσε Γκεβάρα
Σαν σήμερα πριν από 43 χρόνια, στις 8 προς 9 Οκτώβρη του 1967, ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα περνούσε στο πάνθεον των «αθανάτων» της Ιστορίας του παγκόσμιου προλεταριάτου, χτυπημένος από δυο σφαίρες στο σβέρκο, πισώπλατα, αφού οι δολοφόνοι του, αν και αιχμάλωτος, δεν είχαν το κουράγιο να τον κοιτούν στα μάτια ούτε καν τη στιγμή που τον εκτελούσαν.
Οι δολοφόνοι του πίστεψαν ότι η φωτογραφία του νεκρού Τσε θα έστελνε σε όλη την υφήλιο το μήνυμα σε «όσους είναι εναντίον τους».
Διαψεύστηκαν. Η θυσία του Τσε δεν ήταν παρά ένα ιδιαίτερα βαρύ, αλλά αναγκαίο, όπως αποδείχτηκε, τίμημα, ώστε η επαναστατική λάβα, η φλόγα του κομμουνιστή ηγέτη, η ανιδιοτέλεια του αντάρτη Τσε, να μετουσιωθεί σε έμβλημα για γενιές και γενιές, να μετατραπεί σε σύμβολο της ανθρωπιάς, να γίνει η παγκόσμια πυξίδα με τη σταθερή ένδειξη: «Μέχρι τη νίκη και για πάντα»!
Ο Τσε Γκεβάρα που γεννήθηκε το 1928 στο Ροζάριο της Αργεντινής, επέλεξε να σπουδάσει Ιατρική, γιατί ήθελε να βοηθήσει τους λαούς της Λατινικής Αμερικής πoυ μαστίζονται από τη φτώχεια και τις αρρώστιες της υπανάπτυξης. Σημαντικό σταθμό στη ζωή του αποτέλεσε η γνωριμία του με τον Κουβανό ηγέτη Φιντέλ Κάστρο στο Μεξικό, με τον οποίο ξεκίνησαν την οργάνωση της ανατροπής του δικτάτορα Φ. Μπατίστα στην Κούβα.
Συμμετείχε ενεργά στην επαναστατική κουβανική κυβέρνηση, ενώ από τον Απρίλη του 1965 είχε πάρει μέρος στον επαναστατικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του λαού του Κογκό και επέστρεψε αργότερα στη Λατινική Αμερική. Ο φλογερός επαναστάτης, ο κομμουνιστής, έγινε και παραμένει σύμβολο για τα επαναστατικά και προοδευτικά κινήματα σε όλο τον κόσμο.
Ο σκηνοθέτης Walter Salles παρουσιάζει την ιστορία μιας μακράς διαδρομής που γέννησε ιδέες. Οι Άνδεις γίνονται γλυκές, βατές, σχεδόν φιλόξενες με τον ίδιο τρόπο που οι λεπροί της απέναντι όχθης παραμένουν φυσιολογικοί άνθρωποι παρά το μεταδοτικό της βαριάς ασθένειάς τους.
Η μοτοσικλέτα πρώτα κι έπειτα τα ποταμόπλοια εξισώνονται με το χειρουργικό νυστέρι όταν πια προορισμός του ταξιδιού είναι ο ίδιος ο άνθρωπος. Ο Gael Garcia Bernal γοητεύει στο ρόλο του επαναστάτη που έγινε σύμβολο κι η μουσική του Gustavo Santaolalla ντύνει την ταινία με τον πιο ατμοσφαιρικό τρόπο.
http://rapidshare.com/files/41102344/Diariosdemotocicleta.part01.rar
http://rapidshare.com/files/41113851/Diariosdemotocicleta.part02.rar
http://rapidshare.com/files/41165340/Diariosdemotocicleta.part03.rar
http://rapidshare.com/files/41140897/Diariosdemotocicleta.part04.rar
http://rapidshare.com/files/41190940/Diariosdemotocicleta.part05.rar
http://rapidshare.com/files/41202714/Diariosdemotocicleta.part06.rar
http://rapidshare.com/files/41214363/Diariosdemotocicleta.part07.rar
http://rapidshare.com/files/41226762/Diariosdemotocicleta.part08.rar
http://rapidshare.com/files/41238692/Diariosdemotocicleta.part09.rar
http://rapidshare.com/files/41250182/Diariosdemotocicleta.part10.rar
http://rapidshare.com/files/41259816/Diariosdemotocicleta.part11.rar
http://rapidshare.com/files/41268470/Diariosdemotocicleta.part12.rar
http://rapidshare.com/files/41275868/Diariosdemotocicleta.part13.rar
http://rapidshare.com/files/41281034/Diariosdemotocicleta.part14.rar
+ σχόλια + 6 σχόλια
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΤΣΕ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ
«Αγαπημένα μου Ιλδίτα,
Αλεϊδίτα, Καμίλο, Σέλια και Ερνέστο,
Αν μια μέρα χρειαστεί να διαβάσετε τούτο το γράμμα, θα πει πως πια δεν είμαι ανάμεσά σας.
Σχεδόν δε θα με θυμάστε πια και τα πιο μικρά θα μ' έχουν ξεχάσει. Ο πατέρας σας ήταν ένας άνθρωπος που έπραττε όπως σκεφτόταν, και που σίγουρα ήταν πιστός στις πεποιθήσεις του.
Να μεγαλώσετε σαν καλοί επαναστάτες.
Να μελετάτε πολύ, για να μπορέσετε να κυριαρχήσετε στην τεχνική, που θα σας επιτρέψει να κυριαρχήσετε στη φύση. Να θυμάστε πως είναι η Επανάσταση που είναι σημαντική και ότι ο καθένας μας, από μόνος του, δεν αξίζει τίποτα.
Να 'στε κυρίως ικανά να αισθάνεστε, όσο πιο βαθιά μπορείτε, κάθε αδικία που γίνεται απέναντι σ' οποιονδήποτε, σ' οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Είναι το πιο ωραίο χάρισμα ενός επαναστάτη.
Πάντα, παιδιά μου, θα ελπίζω να σας ξαναδώ.
Ενα μεγάλο και δυνατό φιλί απ' τον Μπαμπά».
Η ανάκριση
Στις 7.30', ο Σέλιχ επικοινώνησε στον ασύρματο με τη Βαγεγκράντε για να ρωτήσει τι να κάνει με τον Τσε και πήρε την απάντηση να τον κρατήσει μέχρι νεωτέρας. Στη συνέχεια, μαζί με τον Πράντο και τον Αγιορόα, πήγαν στο σχολείο για να μιλήσουν με τον Τσε. Από το διάλογό τους που διήρκεσε 45 λεπτά, ο Σέλιχ κράτησε μερικές σύντομες προσωπικές σημειώσεις.
"Κομαντάντε, σε βλέπω κάπως πεσμένο", είπε ο Σέλιχ στον Τσε, σύμφωνα με τις σημειώσεις του. "Μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί έχω αυτή την εντύπωση;"
"Απέτυχα", απάντησε ο Τσε. "Όλα τέλειωσαν, κι αυτός είναι ο λόγος που με βλέπεις σ' αυτή την κατάσταση".
Ύστερα ο Σέλιχ ρώτησε τον Τσε γιατί επέλεξε να αγωνιστεί στη Βολιβία και όχι στην "πατρίδα του". Ο Τσε απέφυγε την ερώτηση, αλλά παραδέχτηκε ότι "ίσως να ήταν καλύτερα έτσι". Όταν άρχισε να εκθειάζει το σοσιαλισμό ως το καλύτερο σύστημα για τις λατινοαμερικανικές χώρες, ο Σέλιχ τον διέκοψε.
"Θα προτιμούσα να μην αναφερθώ στο θέμα αυτό", είπε ο αξιωματικός, και ισχυρίστηκε ότι σε κάθε περίπτωση η Βολιβία ήταν "εμβολιασμένη κατά του κομμουνισμού". Κατηγόρησε τον Τσε ότι είχε "εισβάλει" στη Βολιβία και υπογράμμισε ότι η πλειονότητα των ανταρτών ήταν "ξένοι". Πάντα κατά τον Σέλιχ, ο Τσε έστρεψε το βλέμμα προς τους νεκρούς Αντόνιο και Αρτούρο.
"Συνταγματάρχη, κοίταξέ τους. Τα παλικάρια αυτά είχαν ό,τι μπορούσαν να επιθυμήσουν στην Κούβα, αλλά ήρθαν εδώ για να πεθάνουν σαν σκυλιά".
Ο Σέλιχ προσπάθησε να αποσπάσει κάποιες πληροφορίες από τον Τσε για τους αντάρτες που διώκονταν ακόμη. "Γνωρίζω ότι ο Μπενίνιο είναι βαριά τραυματισμένος από τη μάχη στη Λα Ιγκέρα (26 Σεπτεμβρίου), όπου πέθαναν ο Κόκο και οι άλλοι. Μπορείς να μου πεις, κομαντάντε, αν είναι ακόμη ζωντανός;"
"Συνταγματάρχη, η μνήμη μου είναι πολύ αδύναμη, δεν θυμάμαι και ούτε ξέρω πώς να απαντήσω στην ερώτησή σου".
"Είσαι Κουβανός ή Αργεντινός;", ρώτησε ο Σέλιχ.
"Είμαι Κουβανός, Αργεντινός, Βολιβιανός, Περουβιανός, Εκουαδοριανός κ.ο. κ. Με αντιλαμβάνεσαι".
"Και τι σε έκανε να αποφασίσεις να δράσεις στη χώρα μας;"
"Μα δεν βλέπετε τις συνθήκες ζωή των χωρικών;, ρώτησε ο Τσε. "Ζουν σχεδόν σαν άγριοι, σε συνθήκες φτώχειας που ραγίζουν την καρδιά, έχουν ένα μόνο δωμάτιο όπου κοιμούνται και μαγειρεύουν, δεν έχουν ρούχα να φορέσουν, κι είναι εγκαταλειμμένοι σαν ζώα..."
"Τα ίδια συμβαίνουν και στην Κούβα", αντέτεινε ο Σέλιχ.
"Αυτό δεν ισχύει", απάντησε ο Τσε. "Δεν αρνούμαι ότι στην Κούβα υπάρχει ακόμη φτώχεια, αλλά εκεί οι αγρότες ζουν τουλάχιστον με την αυταπάτη της προόδου, ενώ ο Βολιβιανός ζει δίχως ελπίδα. Οπως γεννιέται, έτσι πεθαίνει, χωρίς ποτέ να δει την κατάστασή του να βελτιώνεται στο παραμικρό".
(από το βιβλίο του Jon Lee Anderson "Che Guevara. A revolutionary life", Ν. Υόρκη 1997, εκδ. Bantam Press, σ.734-5).
http://www.youtube.com/watch?v=K1sw1O_89d4
Οχι λίγες φορές, επανέρχεται το ερώτημα: Τι ήταν εκείνο που παρότρυνε έναν από τους ηγέτες μιας από τις σημαντικότερες επαναστάσεις του 20ού αιώνα να προσφέρει τόσο αφειδώλευτα και κατά άλλους τόσο «απερίσκεπτα» την ίδια του τη ζωή στο πεδίο των μαχών του προλεταριακού διεθνισμού;
Στη στάση του Τσε απέναντι στη ζωή και την επανάσταση (όπως περιέγραψε ο Φιντέλ Κάστρο στον επικήδειο στη μνήμη του Τσε, που εκφωνήθηκε στην Πλατεία της Επανάστασης στην Αβάνα, στις 18 Οκτώβρη 1967) επέδρασε σημαντικά
«η αντίληψη ότι οι άνθρωποι έχουν μια σχετική αξία στην Ιστορία, η ιδέα ότι δεν ηττάται η υπόθεση όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, και ότι η ακατάσχετη πορεία της Ιστορίας δε σταματά ούτε θα σταματήσει με το χαμό των αρχηγών (...)».
«Ανθρωποι σαν κι αυτόν - συνέχισε ο Φιντέλ - είναι ικανοί, με το παράδειγμά τους, να συμβάλουν στην εμφάνιση άλλων που να τους μοιάζουν (...)» γιατί ο Τσε «υπήρξε από τους πιο οικείους, από τους πιο θαυμαστούς, από τους πιο αγαπητούς, και δίχως αμφιβολία, ο πιο εξαίρετος από τους επαναστάτες συντρόφους μας (...)».
ΗΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΤΣΕ
Ο Αλμπερτο Κορντα ηταν ο φωτογραφος της διασημης φωτο του Τσε, κουμουνιστής και υποστηριχτής της Κουβανικής Επανάστασης μέχρι το θάνατό του, ο Αλμπέρτο Κόρδα πότε δεν ζήτησε να πληρωθεί για την φωτογραφία του. Διαφοροποιημένες εκδοχές της αρχικής φωτογραφίας έχουν γίνει πολλές φορές αντικείμενο αναπαραγωγής σε διάφορα μέσα, χωρίς ο Κόρντα να αντιδράσει ενάντια στην ευρεία χρήση της εικόνας. Ο Κόδρα αιτιολόγησε ότι η εικόνα του Τσέ αντιπροσωπεύει τα ιδεώδη της επανάστασης, έτσι όσο η φωτογραφία αυτή διαδίδεται τα ιδανικά-ιδέες του Τσέ επίσης θα διαδίδονται. Το ότι ο Κόρντα δεν ζήτησε ποτέ δικαιώματα χρήσης της φωτογραφίας "βοήθησε να γίνει το απόλυτο σύμβολο της Μαρξιστικής επανάστασης και της αντι-ιμπεριαλιστικής πάλης." [3]
Η μοναδική φορά που αντέδρασε στην αναπαραγωγή της, επικαλούμενος τα πνευματικά δικαιώματα που κατείχε επί του πρωτότυπου αρνητικού, αφορούσε τη χρήση της για τη διαφήμιση μίας βότκας το 2000 από την εταιρία Smirnoff. Θεώρησε ότι η εμπορική χρήση, ιδιαίτερα σε χρήση αλκοολούχων ποτών αμαυρώνει την μνήμη του Τσέ. Μετά από δικαστική διαμάχη με την εταιρεία οινοπνευματωδων ποτών και την διαφημιστική εταιρία Lowe Lintas and Rex Features, δήλωσε ότι ο ίδιος επέτρεπε την ελεύθερη αναπαραγωγή της φωτογραφίας μόνον εφόσον γίνεται για την διάδοση της μνήμης του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, αποκλείoντας όμως κάθε χρήση που θα αμαυρώνει τη μνήμη του. [4] Η εταιρία Lintas and Rex ισχυρίστηκε ότι η εικόνα ήταν με άδεια ελεύθερης χρήστης. Η τελική απόφαση του δικαστηρίου ήταν να αποζημιωθεί ο Κόρντα με το ποσό των 50.000 αμερικάνικων δολαρίων, τα οποία τα έκανε χορηγία στο Κουβανικό Σύστημα Υγείας
Οι δολοφόνοι του πίστεψαν ότι η φωτογραφία του νεκρού Τσε θα έστελνε σε όλη την υφήλιο το μήνυμα σε «όσους είναι εναντίον τους».
Διαψεύστηκαν. Η θυσία του Τσε δεν ήταν παρά ένα ιδιαίτερα βαρύ, αλλά αναγκαίο, όπως αποδείχτηκε, τίμημα, ώστε η επαναστατική λάβα, η φλόγα του κομμουνιστή ηγέτη, η ανιδιοτέλεια του αντάρτη Τσε, να μετουσιωθεί σε έμβλημα για γενιές και γενιές, να μετατραπεί σε σύμβολο της ανθρωπιάς, να γίνει η παγκόσμια πυξίδα με τη σταθερή ένδειξη:
«Μέχρι τη νίκη και για πάντα»!
Δημοσίευση σχολίου