Καλωσήλθατε στην έρημο του πραγματικού

Σύντροφοι,

(ναι, είμαστε σύντροφοι ακόμα και αν δεν το ξέρετε ακόμα. Ξέρετε τι θα πει σύντροφος; Αυτός που τρέφεται μαζί με έναν άλλο. Εσείς τι λέτε; Δεν είμαστε σύντροφοι όσοι τρεφόμαστε με τη σταθερή δίαιτα του τίποτα, της φούσκας, των απατηλών φαινομένων, εδώ και δεκαετίες; Δεν ήπιαμε από το ίδιο γάλα);

Χθες το απόγευμα σας έγραψα, ανάμεσα σε άλλα, το εξής:

τα χρόνια της υποτιθέμενης παγκόσμιας ευημερίας του φιλελεύθερου καπιταλισμού ήταν, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία, χρόνια εντονότατης παρακμής και κάμψης της οικονομίας, που όμως φτιασιδώθηκε για όσο άντεξαν οι κυβερνήσεις με μια σειρά επίπλαστων και επισφαλών μεθόδων εξασφάλισης της περίφημης "κίνησης της αγοράς." Με απλά λόγια: Η περίοδος 1990-2008 ήταν περίοδος συλλογικής υποβολής σε ένα χωρίς τέλος Matrix, το οποίο έφτασε η ώρα να αναγκαστούν οι κυβερνήσεις να βγάλουν απ' την πρίζα.

Χθες το βράδυ κυκλοφόρησε η "ομολογία-βόμβα" του επικεφαλής των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης, του Jean-Claude Juncker. Τα βασικά στοιχεία της ομολογίας:

1. Ναι, ξέραμε ότι η Ελλάδα θα αντιμετώπιζε σοβαρό ενδεχόμενο χρεοκωπίας εδώ και χρόνια αλλά συνεχίσαμε να της δανείζουμε.

2. Το κάναμε επειδή με αυτό τον τρόπο στηρίζαμε τις Γαλλο-Γερμανικές εξαγωγές στη χώρα.

3. Ο χρόνος να γίνει κάτι με το πρόβλημα του χρέους παρήλθε εδώ και μια τριακονταετία (γύρω στο 1980 δηλαδή).

Τα βασικά στοιχεία αυτού που δεν ομολογήθηκε και δεν μπορεί ακόμα να ομολογηθεί από κανένα κύριο Juncker:

1. Η συντριπτική πλειοψηφία των οικονομιών του κόσμου στηρίζεται σε εξίσου σαθρές βάσεις.

2. Απτή απόδειξη τούτου το γεγονός ότι γίνεται παραδεκτό ότι Γαλλία και Γερμανία δάνειζαν ποσά σε δανειολήπτη που ήξεραν ότι δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει μόνο και μόνο για να έχουν αγοραστές τα προϊόντα τους (και φυσικά να αντλήσουν όσο κέρδος γινόταν από τα επιτόκια των δανείων).

3. Είναι ήδη αργά για όλους εδώ και μια τριακονταετία· όχι μόνο για την Ελλάδα.

Σύντροφοι, το Μάτριξ που μας έτρεφε με ψευδαισθήσεις, που μας έκανε να φανταστούμε τον εαυτό μας ως φερέλπιδες επιχειρηματίες, στελέχη επιχειρήσεων, τραγουδιστές-μοντέλους και μοντέλα, γενικούς εξυπνάκηδες της μηντιοκρατίας, σνομπαρία της δεκάρας μεγαλωμένη με ΚΛΙΚ και free-press, αποστειρωμένους και ανέραστους καταναλωτές μιας άδειας και ανέφικτης εικόνας του εγώ μας, ψευδο-συνειδητοποιημένους πολίτες με οικολογικές και αισθητικές ανησυχίες, ανθρώπινες ενσαρκώσεις προκάτ, "πολιτικά ορθών" επιλογών--το σύμπαν όλο του ψευδούς μας, αυτάρεσκου, επηρμένου, αδιέξοδου κόσμου--καταρρέει.

Ανοίξτε τα μάτια, ατενίστε την έρημο του πραγματικού. Καλωσήλθατε. Κάποιοι από μας, που κόψαμε τη διαίτα, σας περιμένουμε χρόνια πολλά, άλλοι λιγότερα. Δεν μας γνωρίζατε. Μιλούσαμε με λίγους, για να μην μας πάρετε για τρελούς και μας κλείσετε μέσα. Τώρα μιλάμε μαζί σας. Καλωσήλθατε λοιπόν, κοιτάξτε γύρω σας, τι όμορφα που καίγεται ο κόσμος που σας (και μας) έφτιαξε. Μα μη φοβάστε. Εδώ θα ζήσουμε, εδώ θα κατοικήσουμε, εδώ θα ξαναχτίσουμε τον κόσμο απ' την αρχή.

Μη φοβάστε. Όταν ο ήλιος πέφτει πάνω στα αποτρόπαια συντρίμμια, στο ρήμαγμα του κόσμου, θα ανάβουμε φωτιές για να μη φοβόμαστε στο σκοτάδι. Θα τραγουδάμε για να διώχνουμε τους εφιάλτες. Θα ξαναγίνουμε, σιγά-σιγά, επίπονα, με μόχθο, αντάξιοι όσων ξεχάσαμε. Θα συνηθίσουμε ξανά στο ανηλεές φως, στην εξαφάνιση των σκιών, στην προφάνεια των πραγμάτων. Θα ξαναφτιάξουμε πολιτισμό. Θα μάθουμε να συν-τρεφόμαστε με άλλο γάλα, άλλο αέρα, άλλο νερό.

Σύντροφοι, ήρθε η ώρα να αποσυνδεθείτε. Ακούστε ξανά τον κύριο Bob Zimmerman: "let's overturn these tables/Disconnect these cables/This place don't make sense to me no more/Can you tell me what we're waiting for, senor?"

Αναδημοσίευση από "Radical Desire"