Είτε τελεσίγραφο, είτε παράδοση, να φύγει μια ώρα νωρίτερα!

Ο νέος κυνικός εκβιασμός που τόλμησε να κάνει ο Παπανδρέου με τη διακαναλική και ολόκληρο το μηχανισμό που διαθέτει, μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους: Άμεση προσπάθεια να ελαττώσει όσο γίνεται τη ζημιά και τη χρεοκοπία της πολιτικής του μέσα στον λαϊκό κόσμο και άρα να ζωντανέψει εξαρτημένα αντανακλαστικά για την αντιμετώπιση μιας υποτιθέμενης «υπονόμευσης». Αδυναμία να κυβερνήσει και να εφαρμόσει την πολιτική και τις δόσεις του Μνημονίου, βρισκόμενος σε μια κραυγαλέα αναντιστοιχία με τη λαϊκή βούληση.
Συσπείρωση της βάσης του ΠΑΣΟΚ, του τμήματος που μπορεί να φοβάται γενικότερες εξελίξεις, εκμετάλλευση τυχόν αδυναμιών της Ν.Δ., διατήρηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων με εκβιαστικά διλήμματα. Να περισώσει επομένως ή ακόμα, και να παραδώσει σε ένα διάδοχο σχήμα.

Ο Καραμανλής όταν είδε το «τσουνάμι» της επερχόμενης χρεοκοπίας τι έκανε; Προκήρυξε εκλογές και στην ουσία παρέδωσε στον Γ. Παπανδρέου που είχε πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Τώρα που φαίνεται εντελώς καθαρά ότι τα μέτρα του Μνημονίου βουλιάζουν τη χώρα, την οικονομία και την κοινωνία, τώρα που μπορεί η αποδοκιμασία να πάρει μεγάλες διαστάσεις τιμωρίας του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου ίσως να ακούει προσεκτικότερα τον Κ. Μητσοτάκη που του προσφέρει απλόχερα στήριξη: ένα σχήμα τεχνοκρατών στην κυβέρνηση για ένα μικρό μεταβατικό διάστημα μπορεί να είναι επωφελές για ολόκληρο τον πολιτικό κόσμο που δεν θα χρεωθεί με τα όσα επαχθή πρέπει να γίνουν άμεσα για την εξυπηρέτηση των δανειστών.
Στρατευμένοι ψυχή τε και σώματι με τον κόσμο των δανειστών και του ΔΝΤ, Παπανδρέου-Μητσοτάκης (Ντόρα)-Καρατζαφέρης ψάχνουν να βρουν μια λύση για να ξεπεράσουν το «στίγμα» που έχουν ως δυνάμεις που στήριξαν και προώθησαν τη νέα «κατοχή» της χώρας.

Ποιον, όμως, εκβιάζει ο Παπανδρέου; Τους δανειστές; Όχι βέβαια, με αυτούς ούτε καν διαπραγματεύεται, όχι να εκβιάσει κιόλας... Κύρια την ίδια τη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ, τους βουλευτές και τον κομματικό μηχανισμό (οι πρόωρες εκλογές, αν γίνουν, θα πραγματοποιηθούν με λίστα και όχι με σταυρό) και εν μέρει τον υπόλοιπο πολιτικό κόσμο που δεν θα ήθελε ξανά τόσο γρήγορα εκλογές.
Ποια πρέπει να είναι η απάντηση σε αυτήν την κυβερνητική πρόκληση; Η κατάργηση του Μνημονίου συνοδεύεται από την απομάκρυνση του πολιτικού κόσμου που το έφερε και το υπηρετεί. Συνοδεύεται από την απαίτηση να φύγει τώρα και όσο πιο γρήγορα γίνεται η κυβέρνηση Παπανδρέου. Όχι για να έρθει ο Σαμαράς. Για να καταργηθεί το Μνημόνιο, να καταγγελθούν οι τοκογλύφοι δανειστές, να παραγραφεί το μεγαλύτερο μέρος του χρέους, να μην ξεπουληθεί και υποθηκευτεί η χώρα, να επιβεβαιωθεί η λαϊκή κυριαρχία, να πληρώσουν όσοι είναι μπλεγμένοι με σκάνδαλα, να υπάρξει σοβαρή πολιτική οικονομικής ανασυγκρότησης.

Το ότι σε 1 χρόνο η κυβέρνηση, που είχε 10 μονάδες διαφορά από την αντιπολίτευση και ευρεία πλειοψηφία στη Βουλή, σκέφτεται να διενεργήσει ξανά εκλογές, είναι περίοπτη απόδειξη της φθοράς που έχει στο εκλογικό σώμα και βεβαίως της παραδοχής πως κάθε μέρα που περνά, κάθε ώρα και στιγμή η θέση της χειροτερεύει. Άρα, η προσφυγή σε πρόωρες μπορεί να εκληφθεί και ως ύστατη γραμμή άμυνας μιας αντιλαϊκής επικίνδυνης, αδίστακτης, κυνικής και πολύ φοβισμένης κυβέρνησης. Τέτοιας, δηλαδή, που είναι τελείως ανίκανη για οποιαδήποτε πρόοδο σε οποιονδήποτε τομέα. Να φύγει, λοιπόν, γρήγορα. Όσο πιο γρήγορα, τόσο το καλύτερο!

Πηγή: "Δρόμος της Αριστεράς"