Η Μέρκελ εκβιάζει με διάλυση της Ευρωζώνης αν δεν ικανοποιηθούν οι νεοφιλελεύθεροι όροι. Πόσο μπλοφάρει;Μια εύκολη απάντηση θα ήταν ότι οι Γερμανοί πάντα διακρίνονταν από αυτοκαταστροφικές τάσεις. Προτού, όμως, προχωρήσουμε στα χωράφια του συλλογικού ασυνείδητου, ας αναζητήσουμε τα αίτια της άκαμπτης στάσης του Βερολίνου στις τρέχουσες πολιτικο-οικονομικές συνθήκες.
Η καγκελάριος Μέρκελ δείχνει διατεθειμένη να προκαλέσει την διάλυση της Ευρωζώνης (και άρα της ΕΕ;) αν δεν ικανοποιηθούν οι σκληροί νεοφιλελεύθεροι όροι που θέτει. Δείχνει αλλά δεν είναι.
Γνωρίζει καλά ότι η Γερμανία ωφελείται τόσο από την ύπαρξη του κοινού νομίσματος (δεν ακριβαίνουν οι εξαγωγές της παρά το εμπορικό πλεόνασμα) όσο και από την απουσία δασμών στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.
Η Καγκελάριος μπλοφάρει και το πράττει εκ του ασφαλούς, γνωρίζοντας ότι οι υπόλοιποι ηγέτες έχουν το... ανάστημα του Σαρκοζί και του Μπερλουσκόνι και, κυρίως, ότι είναι με το μέρος της!
Μπορεί το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να γεννήθηκε από τα ερείπια του Παγκοσμίου Πολέμου, το κοινωνικό όμως κράτος ήταν προϊόν της ταξικής σύγκρουσης κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα.
Στο δεύτερο μισό που ακολούθησε, κατέρρευσε ο Σταλινισμός, μετατοπίστηκε η Σοσιαλδημοκρατία προς τα δεξιά και κυριάρχησαν οι γραφειοκρατικές δομές σε συνδικάτα και αριστερά κόμματα.
Η αλλαγή στους ταξικούς συσχετισμούς λογικό είναι τελικά να αποκρυσταλλωθεί σε νέους θεσμούς.
Καλός και κακός μπάτσος
Κάτι τέτοιο ήταν βέβαια δύσκολο να συμβεί σε μια ήπειρο με ισχυρή δημοκρατική παράδοση και υψηλά επίπεδα ενημέρωσης και μόρφωσης των πολιτών.
Για να επιβληθεί η ανατροπή του κοινωνικού κράτους ήταν απαραίτητο ένα σοκ... ακριβώς αυτό που περιγράφει η Ναόμι Κλάιν στο τελευταίο της βιβλίο «Το δόγμα του σοκ».
Αναλύοντας την τακτική βασανισμού της CIA, αναδεικνύει τις ομοιότητες με τον τρόπο επιβολής του νεοφιλελευθερισμού: Αφού ναρκωθούν οι αισθήσεις του με ένα ακραίο σοκ, το θύμα είναι έτοιμο να αποδεχθεί οτιδήποτε...
Σε αυτή την κατάσταση βρίσκονται σήμερα οι Ευρωπαίοι πολίτες. Η Καγκελάριος Μέρκελ ενορχηστρώνει την επίθεση, υποδυόμενη τον «κακό μπάτσο».
Στον ρόλο του «καλού μπάτσου» είναι οι υπόλοιποι ηγέτες, που προσποιούνται ότι υποκύπτουν στην Γερμανική μπλόφα. Συνεργάζονται, γιατί στην πραγματικότητα όλοι τους έχουν... κοινή κάβα.
Του Χάρη Σαββίδη στην "Ημερησία" - εμείς να συμπληρώσουμε πάντως από την πλευρά μας πως όλη αυτή η κατάσταση με την διάλυση του "κοινωνικού κράτους" που σωστά περιγράφει ο αρθρογράφος ναι μεν βρίσκει σύμφωνους τους ηγέτες των κρατών-μελών της ευρωζώνης, ωστόσο δε βρίσκει σύμφωνους τους λαούς, και "ξυπνά" τάσης διάλυσης της ευρωζώνης, και γενικότερα πάλης ενάντια στην άρχουσα τάξη. Βέβαια, η πτώση του λαικού κινήματος που σωστά αναφέρει ο συντάκτης είναι αυτό στο οποίο υπολογίζουν οι κυβερνώντες, προκειμένου τελικά να επιβληθούν. Ωστόσο, θα είναι ένας σκληρός αγώνας, με πολλούς γύρους, όπως η ιστορία δείχνει ότι συμβαίνει σε παρόμοιες περιπτώσεις...
Δημοσίευση σχολίου