«Καλή χρονιά στον Αλέξη» (Ευχή των ΜΑΤάδων σε διαδηλωτές στην Κερατέα)

Κυριακή βράδυ 16/1 λίγο μετά την πορεία που έγινε το απόγευμα μια διμοιρία των ΜΑΤ που ήταν κοντά στα μπλόκα προσεγγίστηκε από διαδηλωτές. Στις φραστικές φιλοφρονήσεις που ανταλλάχτηκαν, τα ανθρωποειδή καλυπτόμενα και από την ανωνυμία του σκοταδιού, έδωσαν ρεσιτάλ. «Τον φάγαμε τον Φούντα», «που είναι ο Δημητράκης», ήταν ορισμένες από τις ατάκες-ευχές που πέταξαν προς τους διαδηλωτές. Με αποκορύφωμα την ευχή που βάλαμε στον τίτλο. «Καλή χρονιά στον Αλέξη»…

Δεν είμαστε ψυχολόγοι και δεν έχουμε καμιά διάθεση να ασχοληθούμε με την ψυχολογία των γουρουνιών,  των Ματάδων. Για τη ψυχολογία άλλωστε των οργάνων καταστολής, των βασανιστών, των ρουφιάνων έχει δαπανηθεί άφθονο μελάνι. Τελευταία διάβασα ένα μυθιστόρημα του Gorky με τίτλο «Η ζωή ενός άχρηστου ανθρώπου». Αναφέρονταν στη ζωή ενός χαφιέ. Αδόκιμος τίτλος. Διότι ο ματάς, ο αντιτρομοκρατικάριος, ο ασφαλίτης, ο χαφιές, ο μπάτσος, μπορεί να είναι άχρηστος και επιζήμιος για τον κόσμο της δουλειάς, μπορεί να είναι βλαβερός και επιζήμιος για τον πολιτισμό και την κουλτούρα, είναι όμως χρησιμότατος για την εξουσία. Για την κάθε εξουσία που στηρίζεται σε μόνιμους και σταθερούς κατασταλτικούς μηχανισμούς.

 Προξενεί όμως – για να επανέλθουμε – κάτι παραπάνω να ακούς το «καλή χρονιά στον Αλέξη». Προσθέτει. Δημιουργεί χώρο για πολιτικούς προσδιορισμούς και για ανάλογες πράξεις. Ένας «καλοπροαίρετος» πολίτης, ίσως να μας θεωρούσε υπερβολικούς, ίσως να μας καταλόγιζε σκόπιμη ευαισθησία από την ανάδειξη τέτοιων φράσεων. Από την χρησιμοποίηση υπερβολών που λέγονται πάνω στα νεύρα της στιγμής. Τα παπαγαλάκια της αντιτρομοκρατικής, οι επιτετραμμένοι με το ρεπορτάζ στο υπουργείο του φασίστα Παπουτσή, πάντα λένε ότι τέτοια πράγματα είναι έξω από το πλαίσιο της αστυνομίας, εξαιρέσεις κακής λειτουργίας και κακών «λειτουργών», που δεν χαρακτηρίζουν – αλλοίμονο – το σύνολο του σώματος. Εξαιρέσεις κακής λειτουργίας, είναι - κατ’ αυτούς τους έμμισθους κονδηλοφόρους, που η μόνη διαφορά που έχουν με τους μπάτσους είναι ότι δεν έχουν στολή – τα νταβατζηλίκια των μπάτσων, τα κυκλώματα ναρκωτικών και πορνείας κλπ., κλπ.

Εξαίρεση κακής λειτουργίας ήταν η οργανωμένη παραπληροφόρηση από την αντιτρομοκρατική και τους δημοσιογράφους της ότι η νεαρή γερμανίδα που συνελήφθηκε είχε μητέρα τρομοκράτισσα. Υψηλού επιπέδου τρομοκράτισσα. Εξαίρεση κακής λειτουργίας ήταν η περιποίηση που εδέχθη από την αντιτρομοκρατική, κατά τη σύλληψή και την μεταφορά του στη ΓΑΔΑ, ο νεαρός στέλεχος του Συν. Τα περί μουνιού που του λέγανε συνεχώς είναι εξαίρεση. Αλλά είναι και απόδειξη ότι οι αντιτρομοκρατικάριοι και οι υπόλοιποι ματάδες και μπάτσοι είναι εξόχως αρσενικοί. Καμάρι αρρενωπότητας και αντρισμού της κοινωνίας.

Θα ήθελα να ήμουνα στην συνέντευξη τύπου που έδωσε ο Συνασπισμός για το θέμα και να ρώταγα τις προτάσεις έχει για τα σώματα ασφαλείας. Είναι γνωστές βέβαια οι θέσεις του ΣΥΝ. Όπως είναι γνωστές και των υπόλοιπων κομμάτων της νόμιμης αριστεράς (ΚΚΕ κ.ά.) για εκδημοκρατισμό των δυνάμεων καταστολής. Για δυνάμεις καταστολής που αν δεν είναι «φιλικές»  προς την κοινωνική αλλαγή θα είναι έστω «ουδέτερες»!!!. Παραμύθια της Χαλιμάς. Το ξέρουν άραγε οι ματάδες, οι αντιτρομοκρατικάριοι, οι μπάτσοι ότι είναι πιθανόν κάποτε να χρησιμέψουν – έστω με την ουδετερότητά τους – στην κοινωνική αλλαγή; Διδάσκεται αυτό στις μπατσοσχολές; (Ας μη τις ονομάσουμε αλλιώς, ας κρατήσουμε ένα επίπεδο) Ακόμα και στην πολύ πλάκα, καλό θα τους ακούγεται. Γιατί αν δεν γίνεται έτσι κοινωνική αλλαγή, αν η κοινωνική αλλαγή για να επιβιώσει, το ελάχιστο που πρέπει να κάνει είναι να καταστρέψει συθέμελα αυτούς τους μηχανισμούς, τότε τι θα γίνουν αυτοί οι «άνθρωποι»;                                     

Του Β.