Εκτός απ’ τις συλλήψεις αγροτών που έγιναν χτες γιατί οι ξωμάχοι της γης διεκδικούν το δικαίωμα στην επιβίωση τους, οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης προχωρούν σε ενέργειες που μόνο τα μαύρα χρόνια της χούντας θυμίζουν», γράφαμε σε περασμένη ανάρτησή μας.
Εύστοχο και το σχετικό σχόλιο του Γιώργου Κακουλίδη στον σημερινό «Ριζοσπάστη»:
Ηταν ... διαβασμένος
Ο αστυνομικός διευθυντής των Σερρών, υπέγραψε στις αρχές της βδομάδας απόφαση για την απαγόρευση της «κίνησης και στάθμευσης γεωργικών μηχανημάτων» και απαγόρευση «κάθε δημόσιας, υπαίθριας συνάθροισης ή πορείας», αγροτών επί της εθνικής οδού Λευκώνα- Προμαχώνα, για το τριήμερο 9-11 Φλεβάρη.
Εκπρόσωπος της ΕΛΑΣ είναι ο άνθρωπος, θα πει κάποιος, εντολές της κυβέρνησης εκτελεί, τους «νόμους» εφαρμόζει ως όργανο του κράτους και εκδίδει απαγορευτικές ντιρεκτίβες. Πάντα οι μηχανισμοί της καταστολής βρίσκονται στο πλευρό της κυρίαρχης τάξης και πάντα στέκονται απέναντι στα δίκαια λαϊκά αιτήματα.
Αυτό που προκαλεί όμως εντύπωση στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η επιχειρηματολογία που χρησιμοποιεί ο εν λόγω, στο κείμενο της απαγόρευσης, που δείχνει ότι ο κύριος διευθυντής δεν είναι μόνο μιλημένος. Είναι και καλομελετημένος.
Αντί, λοιπόν, να επικαλεστεί τα τετριμμένα περί διατάραξης της κοινής ειρήνης, διασάλευσης της τάξης και παρακώλυσης ....συγκοινωνιών, ο άνθρωπος πάει κατευθείαν στην καρδιά του ζητήματος και λέει ότι η απόφαση απαγόρευσης κάθε κίνησης των αγροτών, εδράζεται στη ...Συνθήκη της Λισαβόνας. Και, όπως εξηγεί, την επικαλείται στο σημείο εκείνο που αναφέρεται στην «ελεύθερη και απρόσκοπτη διακίνηση ανθρώπων, αγαθών, κεφαλαίων και υπηρεσιών μεταξύ των κρατών - μελών της ΕΕ».
Αυτός είναι ο μπούσουλας που καθορίζει τις επιλογές της άρχουσας τάξης και στη χώρα μας, αυτόν προβάλλει και ο διευθυντής. Οι «4 ελευθερίες» του κεφαλαίου, που μέσω της Συνθήκης του Μάαστριχτ, σηματοδότησαν το γκρέμισμα δικαιωμάτων και λαϊκών καταχτήσεων δεκαετιών, αποτελούν για την πλουτοκρατία και τους μηχανισμούς της τον καταστατικό χάρτη, για να εξασφαλιστεί το γονάτισμα των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στις σύγχρονες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος.
Νόμος για την αφεντιά τους, είναι η ελευθερία των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου να μεταφέρουν φτηνό εργατικό δυναμικό εκεί που οι επιχειρήσεις το έχουν ανάγκη, η ελευθερία να συρρικνώνουν την ντόπια παραγωγή και να γεμίζουν την αγορά με εμπορεύματα που προέρχονται από χώρες χαμηλού εργατικού κόστους, η ελευθερία τα ισχυρά κομμάτια της οικονομικής ολιγαρχίας στην ΕΕ να γίνονται ακόμα ισχυρότερα, αγοράζοντας, αποκτώντας και ενσωματώνοντας ολόκληρους παραγωγικούς κλάδους της οικονομίας. Νόμος δεν είναι είναι απλά η ελευθερία, αλλά η προστασία και θωράκιση του επιχειρηματικού κέρδους.
Στην αντίληψή τους νόμος είναι να προστατεύουν την ελευθερία των κεφαλαιοκρατών, να καταβροχθίζουν τον κοινωνικό πλούτο, την ελευθερία των εργοδοτών να απολύουν και να εξαθλιώνουν οικογένειες, την ελευθερία των μεγαλοαγροτών να ξεκληρίζουν τους φτωχούς αγρότες καταπίνοντας τη γη τους. Νόμος τους είναι η ελευθερία των μονοπωλίων να απολύουν, να μειώνουν μισθούς, να απαιτούν κατάργηση των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών, εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας. Νόμος τους είναι να θωρακίζουν το καθεστώς όπου μια χούφτα κεφαλαιοκράτες κουμαντάρει τις ζωές και το μέλλον των εκατομμυρίων.
Ε, αυτός ο νόμος είναι γεμάτος παρανομίες. Είναι ένας νόμος πολιτικά απαράδεκτος και κοινωνικά άδικος. Ενας νόμος που ναι μεν προσπαθεί να νομιμοποιήσει την επιβολή των αξιώσεων των εξουσιαστών επί των εξουσιαζομένων, σε καμιά περίπτωση όμως δεν ανταποκρίνεται στη θέληση και τις ανάγκες της μεγάλης - της πολύ μεγάλης - πλειοψηφίας του λαού.
Δημοσίευση σχολίου