Είμαι αριστερός. Έχω άποψη. Έχω πολλές απόψεις. Τις εκφράζω, υπό μορφή σχολίων, σε μπλογκς και στο τουίτερ. Στη δουλειά δεν πολυμιλάω, δεν είναι το κατάλληλο περιβάλλον. Στη γυναίκα μου δεν τα λέω, δεν έχει υπομονή. Βιβλία δεν γράφω, δεν χρειάζεται, τα ξέρω ήδη απ' έξω αυτά που θα γραφα.
Δεν πολυδιαβάζω με την έννοια της μελέτης. Κανα τσιτάτο από δω, καμμιά ωραία ατάκα από κει. Βασικά, δεν μου πολυχρειάζεται κιόλας το διάβασμα. Είμαι αριστερός. Το χω απ' του φυσικού μου το μυαλό ξουράφι.
Είμαι αριστερός. Όλη μέρα ξεροσταλιάζω με Αίγυπτο και Τυνησία στην τηλεόραση. Βέβαια, δεν ξέρω τίποτε για Αίγυπτο και Τυνησία. Και δεν με πολυενδιαφέρουν κιόλα, γιατί είμαι και λίγο Χριστιανός, κι όλες αυτές οι μαντίλες και τα τουρμπάνια με απωθούν. Αλλά δεν χρειάζεται να με ενδιαφέρουν για να τα παρακολουθώ. Είμαι αριστερός.
Είμαι αριστερός, για αυτό μου τη σπάει πάρα πολύ ο εθνικισμός, ο σωβινισμός και ο ρατσισμός. Των άλλων. Εμένα δεν με πιάνουν, γιατί είμαι αριστερός.
Είμαι αριστερός. Τον Μαρξ και τον Έγκελς τους παίζω στα δάχτυλα. Ξέρω τέσσερις φράσεις του ενός και δύο του άλλου. Αλλά έχω ο άτιμος τρομερό ένστικτο για το πότε να τις πετάω στην κουβέντα.
Είμαι αριστερός. Για μένα η ζωή είναι ένα καφενείο όπου ρητορεύω για να εντυπωσιάζω τους φίλους μου και να τη σπάω στους εχθρούς μου. Έχω καλλιεργήσει την εξυπνάδα σε βαθμό βλακείας. Όταν ανοίγω το στόμα μου λέω τέτοιες εξυπνάδες που ανατριχιάζω.
Είμαι αριστερός και έχω επιλύσει όλα τα θέματα ιστορικού υλισμού, διαλεκτικού υλισμού, αντιανθρωπισμού και μεταμαρξισμού στη βάση πρωτότυπων συγκολλήσεων από φράσεις που άκουσα σε μια συγκέντρωση, κάτι που μου είπε ο θείος μου, και αυτό που μου ρθε στο μυαλό προχτές εκεί που έτρωγα μακαρόνια.
Είμαι αριστερός, για αυτό είμαι ενάντιος στην εξουσία οποιουδήποτε δεν είναι εγώ και προστατεύω τα δικαιώματά μου, εφόσον τα δικά μου δικαιώματα είναι φύσει αριστερά.
Είμαι αριστερός και τις νύχτες φαντασιώνομαι ότι μιλάω από μπαλκόνια ή εποπτεύω στρατεύματα από το ύψωμα ενός λόφου. Το πρωί που ξυπνάω ανακαλύπτω ότι δεν έχω ούτε ακροατήριο ούτε στρατιώτες γιατί είναι και οι άλλοι αριστεροί οπότε λείπανε γιατί είχανε τις δικές τους φαντασιώσεις να παρακολουθήσουν.
Για μένα, σκοπός του να είσαι αριστερός είναι το να είσαι αριστερός. Γιατί κάτι πρέπει να είσαι σ' αυτή τη ζωή. Άλλους σκοπούς δεν πολυεμπιστεύομαι γιατί ως αριστερός είμαι και σκεπτικιστής.
Είμαι αριστερός γιατί μ' αρέσει να "τη λέω", να κάνω κριτική σ'αυτούς που με κυβερνάνε. "Ου ρε", "κάτω!", τέτοια. Όταν με ρωτήσει κανείς σε τι κοινωνία θα ήθελα να ζω, απαντώ αμέσως "σε μια κοινωνία όπου θα μπορώ για πάντα να είμαι αριστερός." Και μετά συνειδητοποιώ ότι εννοώ αυτήν εδώ.
Καλά είναι.
Αναδημοσίευση από Radical Desire
Η ανταρσία της ανακωχής τα Χριστούγεννα του 1914
-
“Η ανακωχή των φιλαράκων με τα χακί”: Τα Χριστούγεννα που οι στρατιώτες
άφησαν τα όπλα κάτω για να παίξουν μπάλα
Πριν από 13 δευτερόλεπτα
+ σχόλια + 3 σχόλια
Είμαι αναρχικός. Έχω άποψη. Έχω πολλές απόψεις. Τις εκφράζω, υπό μορφή σχολίων, σε μπλογκς και στο τουίτερ. Στη δουλειά δεν πολυμιλάω, δεν είναι το κατάλληλο περιβάλλον. Στη γυναίκα μου δεν τα λέω, δεν έχει υπομονή. Βιβλία δεν γράφω, δεν χρειάζεται, τα ξέρω ήδη απ' έξω αυτά που θα γραφα.
Δεν πολυδιαβάζω με την έννοια της μελέτης. Κανα τσιτάτο από δω, καμμιά ωραία ατάκα από κει. Βασικά, δεν μου πολυχρειάζεται κιόλας το διάβασμα. Είμαι αναρχικός. Το χω απ' του φυσικού μου το μυαλό ξουράφι.
Είμαι αναρχικός. Όλη μέρα ξεροσταλιάζω με Αίγυπτο και Τυνησία στην τηλεόραση. Βέβαια, δεν ξέρω τίποτε για Αίγυπτο και Τυνησία. Και δεν με πολυενδιαφέρουν κιόλα, γιατί είμαι και λίγο Άθεος, κι όλες αυτές οι μαντίλες και τα τουρμπάνια με απωθούν. Αλλά δεν χρειάζεται να με ενδιαφέρουν για να τα παρακολουθώ. Είμαι αναρχικός.
Είμαι αναρχικός, για αυτό μου τη σπάει πάρα πολύ ο εθνικισμός, ο σωβινισμός και ο ρατσισμός. Των άλλων. Εμένα δεν με πιάνουν, γιατί είμαι αναρχικός.
Είμαι αναρχικός. Τον Μπακούνιν και τον Κροπότκιν τους παίζω στα δάχτυλα. Ξέρω τέσσερις φράσεις του ενός και δύο του άλλου. Αλλά έχω ο άτιμος τρομερό ένστικτο για το πότε να τις πετάω στην κουβέντα.
Είμαι αναρχικός. Για μένα η ζωή είναι ένα καφενείο όπου ρητορεύω για να εντυπωσιάζω τους φίλους μου και να τη σπάω στους εχθρούς μου. Έχω καλλιεργήσει την εξυπνάδα σε βαθμό βλακείας. Όταν ανοίγω το στόμα μου λέω τέτοιες εξυπνάδες που ανατριχιάζω.
Είμαι αναρχικός και έχω επιλύσει όλα τα θέματα για την ταξική πάλη, την κολεκτιβοποίηση, τον κοινωνικό αναρχισμό και τον ελευθεριακό κομμουνισμό μέχρι και το ένοπλο, στη βάση πρωτότυπων συγκολλήσεων από φράσεις που άκουσα σε μια συγκέντρωση, κάτι που μου είπε ο θείος μου, και αυτό που μου ρθε στο μυαλό προχτές εκεί που έτρωγα μακαρόνια.
Είμαι αναρχικός, για αυτό είμαι ενάντιος στην εξουσία οποιουδήποτε δεν είναι εγώ και προστατεύω τα δικαιώματά μου, εφόσον τα δικά μου δικαιώματα είναι φύσει αναρχικά.
Είμαι αναρχικός και τις νύχτες φαντασιώνομαι ότι μιλάω από σε κατάμεστα αμφιθέατρα με άπειρο κόσμο στις συνελέυσεις και είμαι στον δρόμο με συντρόφους έτοιμους για όλα. Το πρωί που ξυπνάω ανακαλύπτω ότι δεν έχω ούτε ακροατήριο ούτε συντρόφους έτοιμους για όλα γιατί είναι και οι άλλοι αναρχικοί οπότε λείπανε γιατί είχανε τις δικές τους φαντασιώσεις να παρακολουθήσουν.
Για μένα, σκοπός του να είσαι αναρχικός είναι το να είσαι αναρχικός. Γιατί κάτι πρέπει να είσαι σ' αυτή τη ζωή. Άλλους σκοπούς δεν πολυεμπιστεύομαι γιατί ως αναρχικός είμαι και καχύποπτος και σκεπτικιστής.
Είμαι αναρχικός γιατί μ' αρέσει να "τη λέω", να κάνω κριτική σ'αυτούς που με κυβερνάνε. "Ου ρε", "κάτω!", τέτοια. Όταν με ρωτήσει κανείς σε τι κοινωνία θα ήθελα να ζω, απαντώ αμέσως "σε μια κοινωνία όπου θα μπορώ για πάντα να είμαι αναρχικός." Και μετά συνειδητοποιώ ότι εννοώ αυτήν εδώ.
Καλά είναι.
μια παραλαγή του κειμένου για σκέψεις και αυτοκριτική...
http://www.youtube.com/watch?v=aag361YYL6w&feature=player_embedded
Εύστοχο άρθρο για αυτοκριτική για τις μέρες που έρχονται. Κυρίως όμως για τα καθήκοντα μας σήμερα.
Δημοσίευση σχολίου