Τα γελαστά παιδιά

Και ξαφνικά είδαμε χαμογελαστά πρόσωπα - είχαμε ξεχάσει πως είναι να γελάς. Μετά από ένα τουλάχιστον χρόνο εθνικής θλίψης και δυστυχίας, εμφανίστηκαν μπροστά μας άνθρωποι που γελούσαν. Βέβαια, δεν είναι Έλληνες αλλά γελάνε επειδή θα καταφέρουν να ζήσουν στην Ελλάδα. Μα γιατί είναι χαρούμενοι αυτοί οι ξένοι που θα ζήσουν στην Ελλάδα και είμαστε τόσο δυστυχισμένοι εμείς που ζούμε στη χώρα μας;

Οι μετανάστες-απεργοί πείνας της Υπατίας πέτυχαν ό,τι δεν πέτυχε καμία άλλη κοινωνική και επαγγελματική ομάδα στην Ελλάδα του Μνημονίου. Μας έβαλαν τα γυαλιά. Επίσης, μας έδειξαν τον τρόπο να φτάσουμε στη νίκη: αγώνας, αποφασιστικότητα, αλληλεγγύη.

«Ναι, αλλά έκαναν εκβιασμό στην κυβέρνηση και στην κοινωνία με την απεργία πείνας». Δεν είναι εκβιασμός να διεκδικείς ανθρώπινα δικαιώματα, βάζοντας σε κίνδυνο τη ζωή σου. Εκβιασμός είναι να λες «ψήφισέ με για να σου βρω δουλειά» ή «ψήφισέ με για να μη χάσεις τη δουλειά σου». Η απεργία πείνας είναι η έσχατη προσπάθεια ενός ανθρώπου να παραμείνει αξιοπρεπής. «Θέλει νεκροί χιλιάδες να ‘ναι στους τροχούς, θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους». Το θυμάσαι αυτό;

«Ναι, αλλά καταπατήθηκε η νομιμότητα».Τι μου λες; Σε μια χρεοκοπημένη χώρα η νομιμότητα καταπατήθηκε από μετανάστες εργάτες που έκαναν απεργία πείνας; Πώς έγιναν ξαφνικά όλοι τόσο νομιμόφρονες σε μια χώρα όπου ο καθένας επί δεκαετίες κάνει ό,τι του γουστάρει;

Για να μην κουράζομαι, παραθέτω ξανά ένα απόσπασμα από το κείμενο «Οι μετανάστες είναι πιο έξυπνοι» (27 Ιανουαρίου 2011): Το έγραψα, το ξαναέγραψα και το ξαναγράφω. Στη χρεοκοπημένη Ελλάδα –όπου κανείς δεν θεωρείται υπεύθυνος για τη χρεοκοπία και όλοι οι υπαίτιοι παραμένουν στις θέσεις τους- δεν μπορεί να καταδικαστεί κανείς. Ο Γιώργος Παπανδρέου και η κυβέρνησή του είναι υπεύθυνοι για την ανομία που κυριαρχεί στη χώρα, αφού κουρέλιασαν την έννοια της δικαιοσύνης. Από την στιγμή που η χρεοκοπία αντιμετωπίζεται ως κακό μάτι ή φυσικό φαινόμενο -και δεν τιμωρείται κανείς γι’ αυτήν-, ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και να παραμένει ατιμώρητος. Δεν μπορεί να παραμένουν ατιμώρητοι αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τη χρεοκοπία της χώρας και να τιμωρείται ο μαγαζάτορας που δεν κόβει απόδειξη. Μου κάνει εντύπωση ότι δεν έχει βρεθεί ούτε ένας “έγκριτος” αρθρογράφος να κάνει αυτήν την τόσο προφανή διαπίστωση».

Ποιοι είναι αυτοί που κόπτονται για τη νομιμότητα και για την εφαρμογή των νόμων; Είναι, κυρίως, οι τηλεδημοσιογράφοι – πάντα με τις εντολές των αφεντικών τους. Οι τηλεδημοσιογράφοι βγήκαν εκτός εαυτού επειδή στο θέμα των μεταναστών της Υπατίας δεν εφαρμόστηκε ο νόμος – δηλαδή, η απέλαση. Αυτό που ξεχνούν οι τηλεδημοσιογράφοι είναι πως οι ίδιοι εργάζονται σε παράνομα τηλεοπτικά κανάλια – εργάζονται σε κανάλια που δεν έχουν άδεια. Επίσης, εργάζονται σε κανάλια που χρωστάνε, δεν πληρώνουν φόρους, επιβίωναν με την κρατική διαφήμιση και παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία. Οπότε, την επόμενη φορά που οι τηλεδημοσιογράφοι-παπαγαλάκια θα μιλήσουν για την εφαρμογή των νόμων, ας ξεκινήσουν από το παράνομο κανάλι στο οποίο εργάζονται.

Ακούστηκαν και γράφτηκαν φοβερά πράγματα αυτές τις 44 ημέρες απεργίας πείνας των μεταναστών. Το πιο πετυχημένο ήταν πως οι μετανάστες έκαναν απεργία πείνας επειδή τους υποκίνησαν κάποιοι άλλοι. Είναι πολύ συνηθισμένο να κάνει κάποιος απεργία πείνας –με κίνδυνο να πεθάνει- επειδή τον έχει βάλει κάποιος άλλος. Ό,τι και να πεις για τη βλακεία είναι λίγο – και μάταιο.

Ένα ακόμα καταπληκτικό -που ειπώθηκε και γράφτηκε- ήταν πως οι αλληλέγγυοι δεν άφηναν τους μετανάστες να φάνε αλλά και πως οι μετανάστες δεν έκαναν απεργία πείνας αλλά έτρωγαν κανονικά. Δεν ξέρω πως γίνεται από τη μια να μη σε αφήνουν να φας και από την άλλη να τρως κανονικά, αλλά στα δελτία ειδήσεων και στις ελληνικές εφημερίδες αυτά τα δυο μπορούν να συμβαίνουν μαζί – ταυτόχρονα.

Νομίζω πως κάποιοι ήθελαν έστω έναν νεκρό στην Υπατία και δυσαρεστήθηκαν από την εξέλιξη της υπόθεσης των μεταναστών. Δεν ξέρω αν αυτοί οι άνθρωποι είναι αριστεροί, δεξιοί ή κεντρώοι, αλλά ξέρω σίγουρα πως πρέπει να πάνε στον ψυχίατρο. Αμέσως.

Καταλαβαίνω πως ο αγώνας των μεταναστών-απεργών πείνας πίκρανε πολλούς Έλληνες. Είναι σκληρό εσύ να έχεις παραιτηθεί εντελώς και να βλέπεις τον άλλον να παλεύει με τη ζωή του. Το παίρνεις προσωπικά και νομίζεις πως το κάνει για να σε μειώσει και να σε κάνεις να αισθανθείς χαλβάς.

Οι μετανάστες μας φοβίζουν γιατί βλέπουμε σε αυτούς την πιθανότητα να γίνουμε κι εμείς μετανάστες. Οι εργάτες-μετανάστες μας φοβίζουν διπλά, γιατί μας θυμίζουν πως είμαστε –ή υπάρχει το ενδεχόμενο να γίνουμε- προλετάριοι. Είναι ακριβώς ο ίδιος λόγος για τον οποίο πολλοί αντιπαθούν και αποφεύγουν τα αριστερά κόμματα: επειδή τους θυμίζουν την ταξική τους θέση.

Αγαπάω τους αγώνες όλων των ανθρώπων– Ελλήνων και μεταναστών. Δεν υπάρχει λόγος να αναλύσω το γιατί. Μου αρκεί που στο τέλος χαμογελάνε.

Αναδημοσίευση από "Πιτσιρίκο"