Μάθε παιδί μου γράμματα-αρκεί βέβαια να είναι τα γράμματα που σου λέμε εμείς

Ας δούμε ένα άρθρο του Βήματος, με δικά μας σχόλια σε κάθε σημείο του:

Δωροδοκούν μαθητές Δημοτικού
Βρετανικά κίνητρα για βελτίωση στις εξετάσεις

Δημοτικό σχολείο στο Λέστερ της Βρετανίας «δωροδοκεί» μικρούς μαθητές προκειμένου αυτοί να παρακολουθούν μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας και το σχολείο να βελτιώσει τις συνολικές του επιδόσεις στις γενικές εξετάσεις! Η διεύθυνση του σχολείου δίνει σε κάθε μαθητή που θα επιλέξει να κάνει ένα επιπλέον μάθημα διάρκειας 45 λεπτών, μία λίρα ημέρα - δηλαδή κάτι περισσότερο από ένα ευρώ. Τα επιπλέον μαθήματα αφορούν στην ανάγνωση, στην έκθεση και στα μαθηματικά και διεξάγονται κάθε ημέρα από τις οκτώ μέχρι τις εννέα παρά τέταρτο το πρωί, πριν ξεκινήσουν τα κανονικά μαθήματα. Η τακτική του σχολείου προκαλεί ωστόσο τη δυσαρέσκεια ειδικών αλλά και γονέων, που θεωρούν ότι τα παιδιά δέχονται υπερβολική πίεση. «Είναι απελπιστικά, απελπιστικά λυπηρό που τα σχολεία ποντάρουν τόσα πολλά σε αυτά τα τεστ. Τα παιδιά σε τόσο μικρή ηλικία χρειάζονται ελεύθερο χρόνο μακριά από το σχολείο. Χρόνο για να είναι παιδιά. Χρόνο για να βρίσκονται με την οικογένειά τους και για να παίζουν. Δεν θα έπρεπε να παρακολουθούν επιπλέον μαθήματα εκτός των κανονικών ωρών του σχολείου. Αυτή η πίεση μπορεί να οδηγήσει σε χειρότερες επιδόσεις» σχολίασε εκπρόσωπος μίας βρετανικής ένωσης δασκάλων.

Η τάση του καπιταλισμού για "χρηματοποίηση" των πάντων είναι πλέον εντελώς ωμή:

Θέλει τα παιδιά να μάθουν συγκεκριμένα πράγματα (είτε μιλάμε για την "τυπική ύλη" που περιέχεται στα βιβλία, κτλ, είτε μιλάμε για για την άτυπη εκπαίδευση που επίσης μαθαίνεις στο σχολείο - πχ στη συγκεκριμένη περίπτωση τα παιδιά θα εκπαιδευτούν σε ακόμα πιο εντατικοποιημένα ωράρια), και προκειμένου να τα εκπαιδεύσει όπως αυτός θέλει, πληρώνει κιόλας, διότι απλούστατα αντιλαμβάνεται πως τα μελλοντικά οφέλη του θα είναι μεγαλύτερα: Μπορεί τώρα να πληρώνουν το μικροποσό της μιας λίρας/μέρα, αλλά αργότερα τα παιδιά αυτά θα είναι πιο δεκτικά στα εντατικοποιημένα ωράρια, άρα θα μπορούν οι εργοδότες τους να τους ξεζουμίσουν περισσότερο. Άρα, μακροπρόθεσμα, κέρδος έχουν, όχι χασούρα.

Την ίδια ώρα, η φτώχεια εξωθεί εκβιαστικά σχεδόν τα φτωχότερα παιδιά να δεχτούν, ενώ αξίζει να προσέξουμε και το επιχείρημα της βρετανικής ένωσης δασκάλων, που ναι μεν σωστά μιλά για την εντατικοποίηση, αλλά στο τέλος μας τα χαλάει λίγο και αυτή, λέγοντας το συμπληρωματικό επιχείρημα ότι "λόγω της εντατικοποίησης θα πέσουν ακόμα περισσότερο οι επιδόσεις των μαθητών στα μαθήματα".

Αυτό βέβαια ισχύει, ωστόσο είναι "λάθος" επιχείρημα, με την έννοια ότι αποδέχεται πλήρως ότι "οι βαθμοί στα μαθήματα είναι το πιο σημαντικό", χωρίς να κριτικάρει καθόλου το περιεχόμενο των μαθημάτων.

Τέλος πάντων, το ξεπερνάμε, και πάμε στη συνέχεια του άρθρου, όπου επίσης βλέπουμε μερικά ενδιαφέροντα πράγματα:

Μέχρι στιγμής η «δωροδοκία της μίας λίρας» ανά μάθημα έχει γίνει πράξη για 25 παιδιά ηλικίας μέχρι δέκα χρόνων. Συνολικά το σχολείο φιλοξενεί 228 μαθητές. Τον περασμένο χρόνο οι συνολικές επιδόσεις του συγκεκριμένου σχολείου στις γενικές εξετάσεις ήταν κάτω από τον εθνικό μέσο όρο της Βρετανίας, με αποτέλεσμα η διεύθυνσή του να υιοθετήσει αυτή την παράδοξη πολιτική επιβράβευσης.

Εδώ βλέπουμε το πως το σύστημα "αξιολόγησης" εξωθεί τα σχολεία να συμπεριφερθούν αγοραία, χρηματοποιώντας τα πάντα (το εξώφυλλο των Nirvana ταιριάζει απόλυτα):

Αν οι μαθητές δεν τα πάνε καλά στις εξετάσεις, τους κόβουν τη χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα πολλά σχολεία να κλείνουν, μερικά άλλα να βάζουν δίδακτρα (θυμηθείτε και τις πρόσφατες φοιτητικές κινητοποιήσεις στην Αγγλία, με αφορμή την αύξηση των διδάκτρων), μερικά άλλα να έχουν ιδιώτες χρηματοδότες που προφανώς μπορούν πλέον να 'βάζουν χέρι" στο τι μαθαίνουν οι νέοι.

Και βέβαια, τα εκπαιδευτικά προγράμματα προσαρμόζονται ακόμα περισσότερο στις συγκεκριμένες απαιτήσεις των εξετάσεων, γιατί η επιβίωση του σχολείου εξαρτάται από το πόσο καλά θα διδάξει αυτά που "πρέπει" να διδάξει, αυτή την ύλη (την τυπική και την άτυπη) που έχει επιλεχθεί από το κράτος. Οτιδήποτε άλλο είναι απλά "περιττό" (εξ ου και ο ολοένα και μεγαλύτερος περιορισμός της κριτικής σκέψης, και της ενασχόλησης με συναφείς επιστήμες που την καλλιεργούν, κτλ).

Και βέβαια, όπως έχουμε ξαναδεί, στη σημερινή ιστορική συγκυρία, πολλά σχολεία απλά κλείνουν, δε μαθαίνουν τίποτα, διότι απλούστατα ο καπιταλισμός αδυνατεί να απορροφήσει στην αγορά εργασίας όλους του εργάτες, και άρα μερικοί εξ αυτών "πρέπει" να εξοντωθούν. Γιατί λοιπόν να εκπαιδευτούν;

Ας δούμε και ένα σχετικό κείμενο του Χ.Κάτσικα από τα χθεσινά "Νέα", που "ταιριάζει γάντι":

Η... ναυµαχία του Βατερλώ
Το σχολείο, τα φροντιστήρια και η εκπαίδευση ακριβοπληρωµένης αµάθειας

Ενας λοιπόν από τους κρίσιµους στόχους της δεκαετίας, τον οποίο η Ευρωπαϊκή Ενωση είχε θέσει το 2000, ήταν η µείωση του ποσοστού των 15άρηδων που αντιµετωπίζουν µεγάλες δυσκολίες στην κατανόηση ενός κειµένου, τουλάχιστον κατά 20%. Οπως όµως προκύπτει από τα στοιχεία που δηµοσίευσε πρόσφατα η γαλλική εφηµερίδα «La Croix», το ποσοστό αυτό που κυµαινόταν στο 21% το 2000, ξεπέρασε το 26% το 2006. Το δε ποσοστό των εφήβων που αντιµετωπίζουν δυσκολίες στην ανάγνωση ανήλθε από το 15% στο 21%. Σύµφωνα µε τα λεγόµενα του ευρωπαίου επιτρόπου, αρµόδιου σε θέµατα εκπαίδευσης, Μάρος Σέφκοβιτς, η αύξηση του ποσοστού των παιδιών που ερχόµενα σε επαφή µε ένα κείµενο δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι διαβάζουν που ανιχνεύθηκε στις αναπτυγµένες τεχνολογικά χώρες όπωςτις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα, εξαπλώθηκε και στην Ευρώπη. Στη χώρα µας τα υψηλά ποσοστά χαµηλών βαθµολογιών που καταγράφονται κάθε χρόνο στις Πανελλαδικές Εξετάσεις, όπου περίπου το 1/3 των εξετασθέντωνγράφουν κάτω από τη βάση και από αυτούς περισσότεροι από τους µισούς δίνουν σχεδόν λευκή κόλλα, πριµοδοτούν την ανάπτυξη µιας δηµόσιας συζήτησης καθώς αναδεικνύουν ένα εκπαιδευτικό παράδοξο: οι µαθητές µας «οικοδοµούν» τη γνώση τουςστο τρίγωνο «σχολείο - φροντιστήριο - ιδιαίτερο», «ροκανίζουν» την εφηβεία τους µε «γερµανικά ωράρια» ασκήσεων και εξετάσεων, µπαζώνουν τον οικογενειακό προϋπολογισµό µε υπέρογκα φροντιστηριακάέξοδα, κι όµως δεν µαθαίνουν. Αναφερόµαστε σ’ ένα ολοένα και αυξανόµενο τµήµα µαθητών µας που αδυνατούν να αρθρώνουν συνεχή λόγο, να ελέγχουν και να λογικοποιούν τις σκέψεις τους χωρίς χάσµατα και αντιφάσεις, να κάνουν λογικές αφαιρέσεις ή να κατανοούν γραπτά κείµενα εκτός από τα υποτυπώδη, που σκοντάφτουν σε ερωτήσεις που απαιτούν κρίση. Το ζήτηµα είναι πάρα πολύ σοβαρό, καθώς στη γενίκευση του φαινοµένου µπορούµε να µιλήσουµε για την εφιαλτική προοπτική µιας τεχνολογικώς υπεραναπτυγµένης και παράλληλα πειθαρχηµένης κοινωνίας «κατακερµατισµένων ανθρώπων» - υπηκόων, ένα είδος «προσοντούχων αγραµµάτων» και αργότερα «σοφών άσχετων».

-Θυμίζουμε και ένα παλιότερο άρθρο που είναι μεταφράσει και δημοσιεύσει, από τον βραβευμένο παιδαγωγό John Taylor Gatto, με τον τίτλο "Το εκπαιδευτικό σύστημα σχεδιάστηκε για να μας κρατήσει αμόρφωτους και υπάκουους"

Επίσης, σε άλλες "φρέσκες εξελίξεις που αξίζουν της προσοχής σας:

• Κατεβάζει "ρολλά" Σχολή του Πανεπιστημίου Πάτρας (τα είπαμε και πριν: Δε χρειάζονται όλες οι σχολές και τα σχολεία στον καπιταλισμό πλέον)
• 35ωρο υποχρεωτικής διδασκαλίας! (και λίγο είναι - όσοι μπαίνουν στην εκπαίδευση (δε θα μπαίνουν και όλοι), να εντατικοποιούνται)
• Το σχέδιο για το νέο Λύκειο (θα μπει και εκεί αξιολόγηση, με "φάκελο προσόντων" για κάθε μαθητή)
• Οι διευθυντές, μάνατζερ και αξιολογητές (δηλαδή από τη μία αυξάνεται η εξουσία τους επί των καθηγητών, από την άλλη θα πρέπει να βρουν χρηματοδότες, μιας και το κράτος δε δίνει λεφτά. Ας βάλει δίδακτρα, ας κάνει έρανο, ας βρει ιδιώτες - άλλωστε, είπαμε ότι μερικά σχολεία πρέπει να κλείσουν, δε χρειαζόμαστε να εκπαιδεύσουμε όλους του νέους, πρόκειται για μια "χαμένη γενιά")