Νεότερα από την Αραβία και όχι μόνο

Σήμερα είναι η "Ημέρα της οργής", όπως την ονόμασαν οι οργανωτές της στη Σαουδική Αραβία. Στη χώρα αυτή έχουμε ξαναδεί ότι κινητοποιήσεις, πολιτικές οργανώσεις, κτλ είναι πράγματα απαγορευμένα δια νόμου. Όμως, υπάρχουν πλέον οι προοπτικές για κάποιες δειλές-δειλές κινητοποιήσεις και εκεί - μερικοί χιλιάδες έχουν δηλώσει συμμετοχή σε κινητοποιήσεις μέσω του Facebook, αν και στην πράξη μάλλον λιγότεροι θα είναι αυτοί που θα εμφανιστούν στο δρόμο, λόγω του φόβου και της τρομοκρατίας του καθεστώτος (που είχαμε δει και την είδηση ότι ορθά-κοφτά απείλησε ότι θα ανοίξει πυρ εναντίον διαδηλωτών)

Όντως έτσι φαίνεται - ήδη χθες είχαμε "το πρώτο αίμα" - μένει να δούμε σήμερα τι θα γίνει. Ας δούμε τα νέα από τη χθεσινή πρώτη συγκέντρωση:

Πυροβολισμοί σε διαδήλωση στη Σαουδική Αραβία

Τρεις σιίτες διαδηλωτές τραυματίστηκαν στο Αλ Κατίφ, στην ανατολική Σαουδική Αραβία, από πυροβολισμούς της αστυνομίας, η οποία προσπάθησε να διαλύσει μία πορεία με αίτημα την απελευθέρωση κρατουμένων, ανέφερε στο Γαλλικό Πρακτορείο ένας αυτόπτης μάρτυρας. Από 600 έως 800 άτομα, ανάμεσά τους και γυναίκες, διαδήλωσαν, ζητώντας να αφεθούν ελεύθεροι εννέα σιίτες κρατούμενοι. «Την ώρα που ολοκληρωνόταν η πορεία στην καρδιά της πόλης, στρατιώτες άρχισαν να πυροβολούν κατά των διαδηλωτών και τρεις από τους διαδηλωτές τραυματίστηκαν» πρόσθεσε ο αυτόπτης μάρτυρας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις στη Σαουδική Αραβία, όπου διαδηλώσεις αναμένονται την Παρασκευή, και υπερασπίζουν τις «οικουμενικές αξίες», όπως το δικαίωμα του διαδηλώνειν, δήλωσε σήμερα ανώτερος αξιωματούχος των ΗΠΑ.

Το δολάριο διατηρείται ως σήμερα στη θέση του παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, μέσω ενός ιδιότυπου "κανόνα του πετρελαίου": Αν θέλει κάποιος πετρέλαιο, τότε το καρτέλ των πετρελαιάδων του ΟΠΕΚ θα του το πουλήσει ΜΟΝΟ ΣΕ ΔΟΛΑΡΙΑ. Άρα, ακόμα και αν έχει άλλο νόμισμα, ουσιαστικά πρώτα το μετατρέπει σε δολάρια, και μετά αγοράζει το πετρέλαιο. Άρα, έστω και έμμεσα, στηρίζει το δολάριο, το χρειάζεται. Όσο βέβαια η αξία του δολαρίου πέφτει, επειδή οι ΗΠΑ τυπώνουν δολάρια διπλοβάρδιες, τόσο οι πετρελαιάδες θα απομακρύνονται από το δολάριο, και θα ζητήσουν πληρωμή σε κάτι άλλο (πχ χρυσό, ή και άλλα νομίσματα: Έχουμε ήδη δει ότι ο Σατάμ ήταν ο πρώτος που δέχτηκε πληρωμή και σε ευρώ και τον έφαγαν, ενώ και ο Αχμαντινετζάντ θέλει να πληρώνεται σε ευρώ, και από τότε τον γυροφέρνουν και αυτόν οι ΗΠΑ

Το ΝΑΤΟ σταθμίζει τις στρατιωτικές επιλογές για τη Λιβύη, δηλώνει ο Ομπάμα

Εν μέσω αεροπορικών βομβαρδισμών από το καθεστώς Καντάφι και αιματηρών συγκρούσεων στη Λιβύη, ο Μπαράκ Ομπάμα δηλώνει ότι το ΝΑΤΟ σταθμίζει τις στρατιωτικές επιλογές σε απάντηση της τρέχουσας κατάστασης. Η Συμμαχία αρχίζει 24ωρη αεροπορική επιτήρηση του εναέριου χώρου της Λιβύης με ιπτάμενα ραντάρ AWACS. Την ίδια στιγμή, η Βρετανία ανακοινώνει ότι εξετάζει μαζί με άλλες χώρες το ενδεχόμενο κατάρτισης σχεδίου ψηφίσματος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την επιβολή ζώνης αεροπορικού αποκλεισμού στη Λιβύη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν αποκλείσει το ενδεχόμενο χερσαίων δυνάμεων ως απάντηση στην αιματοχυσία στη Λιβύη, αλλά η επιλογή αυτή δεν βρίσκεται ψηλά στη λίστα, όπως ανακοίνωσε ο Λευκός Οίκος.

Ο κάθε ιμπεριαλιστής βέβαια έχει τα δικά του συμφέροντα στη "σκακιέρα" - η Ρωσία για παράδειγμα επωφελείται αυτή την περίοδο πολύ, επειδή το πετρέλαιο έχει ανέβει, και αυτή είναι η μοναδική χώρα που έχει πολύ πετρέλαιο, χωρίς να έχει ταραχές. Έτσι, βγάζει τρελό χρήμα:

Αντίθετη η Ρωσία σε κάθε ξένη παρέμβαση στη Λιβύη

Αντίθετη είναι η Ρωσία με οιαδήποτε ξένη στρατιωτική παρέμβαση στη Λιβύη, σύμφωνα με μία σημερινή δήλωση του επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας, Σεργκέϊ Λαβρόφ. Σημειωτέον, η επίσημη αυτή δήλωση έγινε, ενώ πολλαπλασιάζονται τα διαβήματα προς την Ουάσινγκτον, «με στρατιωτικά μέσα να υποστηριχθούν οι εξεγερμένοι κατά του καθεστώτος Καντάφι». «Δεν θεωρούμε μία ξένη παρέμβαση, ιδίως στρατιωτική, ως το μέσον επίλυσης της λιβυκής κρίσης. Μόνοι τους, οι Λίβυοι, θα πρέπει να επιλύσουν τις διαφορές τους», τόνισε ο κ. Λαβρόφ μιλώντας σε πολλά ρωσικά ειδησεογραφικά πρακτορεία, σήμερα

Έκπληξη Μέρκελ για τη στάση της Γαλλίας στο λιβυκό ζήτημα

Η Γερμανίδα καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ εξέφρασε σήμερα την «έκπληξή» της για το ότι η Γαλλία αναγνώρισε το εθνικό Συμβούλιο μετάβασης (CNT) της Λιβυκής αντιπολίτευσης και προειδοποίησε κατά της «χρήσης στρατιωτικών μέσων» εναντίον της Λιβύης, σύμφωνα με ανακοίνωση της Μπούντεσταγκ. «Η Μέρκελ εξέφρασε την έκπληξή της για το ότι η Γαλλία αναγνώρισε το Συμβούλιο της αντιπολίτευσης», αναφέρεται στην ανακοίνωση της υπηρεσίας Τύπου της Κάτω Βουλής του κοινοβουλίου που αναφερόταν στις δηλώσεις της Καγκελαρίου το απόγευμα ενώπιον της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων. «Αυτό δεν είναι μια αναγνώριση του διεθνούς δικαίου», δήλωσε η κα. Μέρκελ, και πρόσθεσε: «Υπάρχει μια σειρά από γαλλικές δραστηριότητες που δεν έγιναν γνωστές παρά μόνον πολύ πρόσφατα. Η καγκελάριος εξέφρασε τον σκεπτικισμό της γερμανικής κυβέρνησης σχετικά με τη χρήση στρατιωτικών μέσων στη Λιβύη», προστίθεται στην ανακοίνωση.

Η Λιβύη και άλλες τέτοιες χώρες απλά ρημάζονται από τους "μεγάλους και τρανούς" αυτού του κόσμου (πχ παίρνουν το πετρέλαιο και αυτό είναι που τους ενδιαφέρει και μόνο) εδώ και χρόνια.

Έτσι μερικοί περνούν "ζωή και κότα" (οι πετρελαιάδες βγάζουν τρελά κέρδη, ο "δυτικός κόσμος" ζει σχετικά καλύτερα από ότι πχ ο λαός στη Λιβύη), ενώ οι λαοί αυτών των "τριτοκοσμικών περιοχών" είναι παντελώς εξαθλιωμένοι.

Εννοείται βέβαια ότι οι λαοί αυτοί εξωθούνται να μεταναστεύσουν, και εδώ και χρόνια η Δύση...επιδοτεί (στην κυριολεξία) τους Καντάφηδες να μετατρέψουν τη χώρα σε ένα ιδιότυπο στρατόπεδο συγκέντρωσης, περιοριζοντας σχετικά τη μετανάστευση. Το πετρέλαιο θέλουν - οι εξαθλιωμένοι να ψοφήσουν.

Αν όμως η Δύση δε στηρίξει τον Καντάφι, και τον κάθε Καντάφι, αυτοί δε θα εμποδίζουν πλέον τον κόσμο να μεταναστεύει.

Το μεγάλο πρόβλημα βέβαια για την άρχουσα είναι ότι οι λαοί εκεί δε φαίνονται διατεθειμμένοι να δεχτούν τους Καντάφηδες. Και μακροπρόθεσμα η μετανάστευση θα μειωθεί διότι απλούστατα αν οι λαοί δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες για αυτούς στη χώρα τους, απλά δε θα έχουν κίνητρο να φεύγουν όπως τώρα.

Η "διεθνής κοινότητα" βέβαια κατά βάθος τρέμει με αυτό, διότι δε ξέρει αν θα μπορεί να ελέγχει ολιγοπωλιακά τη ροή του πετρελαίου όπως τωρα. Τι θα απογίνει η "κακομοίρα" η BP και η Chevron αν οι λαοί τους πουν ότι δε δέχονται άλλο να ρουφάνε το πετρέλαιο μια χούφτα άνθρωποι, και οι ίδιοι να πεινάνε;

Απειλές Καντάφι προς Ευρωπαίους

Από την πλευρά του ο Καντάφι, εμφανίστηκε σήμερα να απειλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση ότι θα σταματήσει να υποστηρίζει τον αγώνα κατά της διεθνούς τρομοκρατίας και της λαθρομετανάστευσης, σύμφωνα με το λιβυκό πρακτορείο ειδήσεων Jana.

Για το τέλος, ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο της Telegraph, με αφορμή την κίνηση της Κίνας να στείλει και αυτή ένα πολεμικό πλοίο στην περιοχή, που όμως κάνει μια βαθύτερη ανάλυση και αξίζει να διαβαστεί:

Why oil is so important to China
The presence of a Chinese frigate off the coast of Libya last week was deeply significant as the world’s major powers position themselves to protect future supplies of fuel, says Praveen Swami.

Back in 1941, a Japanese carrier fleet tore across the oceans to what is now Indonesia, seeking control of what was then the fourth-largest oil-producing state in the world, behind the United States, Iran and Romania. Oil wasn’t the only reason Japan went to war, but it was an important one: the country needed access to energy to fuel its imperialist ambitions, and a US embargo imposed that summer meant it instantly lost access to an estimated 93 per cent of its needs. Τhe big picture is this: the world’s great powers are competing for an ever-diminishing pool of oil, making the prospect of potentially catastrophic conflicts pitting them against each other ever more likely. Late last week, the geostrategic implications of the still-unfolding crisis in the Middle East began to reveal themselves, as China positioned the advanced missile frigate Xuzhou off the eastern coast of Libya – the country’s first deployment in the Mediterranean. The ship, and the special forces personnel it carried, were there to make sure that the estimated 30,000 Chinese workers in Libya were safely evacuated, in the face of a rash of attacks on Beijing-owned oil facilities. Ji Mingkui, a professor at China’s national defence university, has predicted that more such deployments will take place in the future “to protect our national interests overseas”. In 2008, a government paper on defence underlined the need for the country’s ground forces to move from “regional defence to trans-regional mobility”. In the next year alone, China will pump £56 billion into aircraft carriers, battleships, expanded airlift capabilities and missile systems capable of targeting US carrier fleets deep in the western Pacific – all part of a gigantic military modernisation programme that will allow the country to defend its sources of energy, and to protect the sea lanes that carry the fuel back home. China’s flexing of its muscles in the South China Sea, driven by the desire to control gas and oilfields, has caused friction throughout the region. Like Japan in the build-up to the Second World War, China is ever more dependent for its future growth on resources located in distant countries – countries, moreover, where its competitors have long had a dominant role. In not dissimilar circumstances, the historian Howard Dick has noted, Japan’s “military helped to create an environment in which the heroic dream of a southern empire became acceptable and, in the face of domestic and international events, harder and harder for the pragmatists in government to resist”. It isn’t as if a new world war is around the corner: nuclear weapons have raised the costs of wars between great powers to unacceptable levels, and China has a great deal to lose from seeking to disrupt the global order. But Mr Mook’s story warns us that failing to pay close attention to the strategic environment we live in is a dangerous business. It isn’t a mistake the world can afford to repeat.