Του Γ.Γ.
Να συμπληρώσω με κάποιες δικές μου σκέψεις την ανάρτηση που έκανε ο σύντροφος ciaoant1 σχετικά με την αγωγή που έκαναν κάποια μεγαλοστελέχη του Mega στο blog fimotro και ζητούν από συγκεκριμένο δημοσιοκάφρο που κατά την άποψη τους είναι ο διαχειριστής του μπλογκ, 4 εκατ. ευρώ, ισχυριζόμενα ότι συκοφαντήθηκαν από ανάρτησή του.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Πέρασε ανεπιστρεπτί ο καιρός που μεγαλοκατασκευαστές και καπιταλιστές έπαιζαν μόνοι τους στο γήπεδο της πληροφόρησης.
Τώρα η αναγνωσιμότητα πολλών ενημερωτικών blogs (παρ’ όλο τα προβλήματα που υπάρχουν στην μπλοκόσφαιρα) είναι πολλαπλάσια απ’ την αναγνωσιμότητα ημερήσιων εφημερίδων με πολυετή παρουσία.
Ερχεται η εποχή που η αμεσολάβητη πληροφόρηση των blogs θα στείλει για απόσυρση τα οχήματα-εφημερίδες των καπιταλιστών που τα χρησιμοποιούν για να υλοποιούν τις δικές τους επιχειρηματικές-πολιτικές σκοπιμότητες.
Μετά την παντελή απαξίωση των κατεστημένων ΜΜΕ ήρθε και η καπιταλιστική οικονομική κρίση για να κάνει ακόμα πιο προβληματική την επιβίωση αρκετών ΜΜΕ. Αυτά σήμερα, γιατί στο παρελθόν την εποχή της χρηματιστηριακής ευφορίας, την εποχή της απίστευτης διαφημιστικής σπατάλης του κρατικού και δημοσίου χρήματος οι βαρόνοι των ΜΜΕ έκαναν χοντρή κονόμα και συσσώρευσαν τεράστια κέρδη.
Και αν οι επιχειρήσεις τους τώρα παρουσιάζονται χρεωκοπημένες δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους ιδιοκτήτες τους. Είναι δυνατόν π.χ να πιστέψει κανείς ότι ο Μπόμπολας αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα γ’ αυτό ζητάει από τους εργαζόμενους του «Εθνους» μείωση μισθών και κατάργηση της αμοιβής την Κυριακή για να μην κάνει απολύσεις; Ναι, η επιχείρηση του ΔΟΛ παρουσιάζεται ότι έχει ζημιές που πλησιάζουν το μισό δισεκατομμύριο ευρώ. Τα στελέχη της όμως; Φέρτε στην μνήμη σας μια προηγούμενη ανάρτησή μας και θα έχετε την απάντηση.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στα συγκροτήματα του περιοδικού Τύπου –Πέτρου Κωστόπουλου, Αντώνη Λυμπέρη, Θεοχάρη Φιλιππόπουλου- που έκλεισαν έντυπα τους, απέλυσαν κόσμο, και όσους κράτησαν τους εκβίασαν να υπογράψουν συμβάσεις με μείωση του μισθού τους. Οι εργοδότες αυτοί βρήκαν το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, να κάνουν απολύσεις, μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση της δουλειάς σε όσους εξακολουθούν να εργάζονται στις επιχειρήσεις τους.
Κι ενώ τα παραδοσιακά ΜΜΕ μαραζώνουν οι μπλοκόσφαιρα ανθίζει. Κι εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς αντιμετωπίστηκαν αρχικά οι μπλόγκερς από τους καλαμαράδες του αστικού τύπου. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς μιλούσαν για «κίτρινους, ανώνυμους λασπολόγους», «εκβιαστές», μέχρι «πουτάνες του Ιντερνέτ» είχε χαρακτηρίσει τους bloggers αρθρογράφος της «Καθημερινής». Μαρκουτσοφόροι, και «σοβαροί πολιτικοί αναλυτές» είχαν ξεσαλώσει εντελώς ενάντια στην «ανωνυμία και ασυδοσία» των μπλόγκερς ειδικά τότε με την γνωστή ιστορία του Καψαμπέλη που παρουσίασαν σαν διαχειριστή του press.gr
Από τότε κύλισε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Σήμερα υπολογίζονται σε 80.000 τα blogs με κοινό 1.500.000 Ελληνες χρήστες και η αντιμετώπιση που έχουν από πολιτικούς και παραδοσιακά ΜΜΕ είναι εντελώς διαφορετική, για ευνόητους λόγους. Συνεντεύξεις σε blog επέλεξαν να δώσουν η Μπακογιάννη, ο Γ. Παπανδρέου, ο Τσίπρας κ.α ενώ στις εφημερίδες συναντάμε συνέχεια αφιερώματα για την «δημοσιογραφία των πολιτών».
Σύμφωνα με τις έρευνες τους στην μπλογκόσφαιρα κάνουν πιάτσα οι πιο δυναμικές ηλικίες 18-44 χρονών, και η αμεσότητα της είδησης, όπως και ο σχολιασμός της, ξεφεύγουν απ’ τα πλαίσια που μέχρι τώρα μας σερβίριζαν τα ΜΜΕ, κάτι που βρήκε ανταπόκριση.
Και αυτό ήταν κάτι που τρομοκράτησε το πολιτικό σύστημα.
Ο σχεδιασμός, λοιπόν, για την φίμωση της μπλοκόσφαιρας, ξεκίνησε από παλιά, επί εποχής υπουργίας του Μ. Χρυσοχοϊδη στο υπουργείο Μπάτσων και Καταστολής. Με ακροβατικούς νομικίστικους ισχυρισμούς ο τότε εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ι. Τέντες, όπως και ο προκάτοχος του Γ. Σανιδάς, πήγαν να δώσουν άλλοθι στο αστικό σύστημα να εντείνει την αστυνόμευση του και στο χώρο του διαδικτύου.
Δεν είχε αποτέλεσμα αυτή η προσπάθεια τους. Κύρια γιατί υπάρχει η ανωνυμία που προσφέρει η φιλελεύθερη παράδοση των ΗΠΑ και ο αμερικανικός νόμος, για να μπορούν να προστατευτούν οι μπλόγκερς –η λειτουργία των blog υπόκειται στην αμερικανική νομοθεσία αφού εκεί εδρεύει η google που είναι ο πάροχος του χώρου που υπάρχουν τα μπλογκ, και η άρση της ανωνυμίας γίνεται μόνο αν υπάρξουν κατηγορίες για συγκεκριμένα κακουργήματα- και δεύτερον γιατί η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών –ένας καθαρά αστικός δεσμός- αντέδρασε σε μια τέτοια μεθόδευση καταλαβαίνοντας ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά πάνω στην παραπέρα φασιστικοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Αυτή είναι η μια πλευρά της υπόθεσης. Η άλλη είναι ότι δεν πρέπει να μένει καμιά αμφιβολία σε κανέναν ότι κομματικοί, και κρατικοί μηχανισμοί προσπαθούν να ποδηγετήσουν την πληροφόρηση του υπάρχει στο διαδίκτυο. Επίσης στο διαδίκτυο βρήκαν «πεδίο δράσης λαμπρό» και μια σειρά δημοσιοκάφροι έμμισθα φερέφωνα των αφεντικών τους. Οι ίδιοι σε πολλές περιπτώσεις παίζουν τα δικά τους προσωπικά παιχνίδια που δεν είναι πάντα καθαρά.
Στην μπλοκόσφαιρα ανθούν όλα τα φρούτα. Από Κυπατζήδες μέχρι υπαλληλίσκοι εκδοτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.
Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά ανάμεσα στα μπλογκ και στις φυλλάδες. Είναι οι ίδιοι οι μπλόγκερς που ξεσκεπάζουν φαινόμενα, παραπληροφόρησης, εκβιασμών κλπ, όταν τα αντιληφθούν να λαμβάνουν χώρα στην μπλοκόσφαιρα. (Παραδείγματα αρκετά. Στο Indymedia αποκαλύφθηκε μπλόγκερ ΚΥΠατζής, εμείς γράψαμε για «πρακτοράκο δεύτερης κατηγορίας» που διαχειρίζεται ενημερωτική ιστοσελίδα κ.λ.π).
Διαχρονικά υπήρξε δημοσιοκάφρος να μας αποκαλύψει τις λοβιτούρες που γίνονται από άτομα του συναφιού του;
Μάθαμε ας πούμε ποιοι ήταν οι δημοσιοκάφροι που πήραν μέρος στα «ιδιαίτερα μαθήματα» τα οποία οργάνωσε η εταιρία Civitas και αποτέλεσαν την ομάδα κρούσης στην τυφλή υποστήριξη παράδοσης και καθυπόταξης της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας στις εντολές της ντόπιας αστικής τάξης, της Ε.Ε και του Δ.Ν.Τ; Και φυσικά δεν το έκαναν με το αζημίωτο.
Μάθαμε π.χ. ποιοι δημοσιοκάφροι τσέπωσαν δις απ’ τα λεγόμενα «μυστικά κονδύλια» για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες του κράτους; Τίποτα. Υπάρχει δημοσιογραφική ομερτά.
Και για να επανέλθουμε από εκεί που ξεκινήσαμε. Την αγωγή που κατέθεσαν στελέχη του Mega στον δημοσιοκάφρο Γ. Παπαγιάννη που τον παρουσιάζουν σαν διαχειριστή του μπλογκ fimotro. Προσωπικά δεν έχω σε καμιά εκτίμηση ούτε τον Παπαγιάννη (έχουμε σχολιάσει το ποιόν του αρκετές φορές στο μπλογκ μας) ούτε και στο fimotro. Μάλιστα διαβάζοντας περασμένο δημοσίευμα της Λώρης Κέζα στο «Βήμα» που μιλούσε για «χολερικό μπλόγκερ, γνωστό εκβιαστή, που θα γίνει μελίρρυτος με λίγα χιλιαρικάκια» είχα την αίσθηση ότι «φωτογράφιζε» τον Γιάννη Παπαγιάννη.
Ότι είναι πρόσφορο του έδαφος της μπλοκόσφαιρας για να ανθίζουν κομματικά, κυβερνητικά παπαγαλάκια που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εργοδοτών τους, αλλά και το ότι χρησιμοποιούν την διαδικτυακή τους παρουσία για βρόμικες προσωπικές δουλειές, το ξέρουμε όλοι/ες. Απ’ το .. ποντίκι μας εξαρτάται αν θα απομονώσουμε αυτά τα γλοιώδη υποκείμενα. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρέπει να δεχθούμε να υπάρξει παρέμβαση κρατικών μηχανισμών στην μπλοκόσφαιρα.
Είναι πολύ επικίνδυνη η φάμπρικα που πάει ν’ ανοίξει με τις δικαστικές διώξεις των μπλόκερς. Δίνει το έναυσμα να ποινικοποιηθούν απόψεις και αυτό δεν πρέπει να περάσει.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή. Πέρασε ανεπιστρεπτί ο καιρός που μεγαλοκατασκευαστές και καπιταλιστές έπαιζαν μόνοι τους στο γήπεδο της πληροφόρησης.
Τώρα η αναγνωσιμότητα πολλών ενημερωτικών blogs (παρ’ όλο τα προβλήματα που υπάρχουν στην μπλοκόσφαιρα) είναι πολλαπλάσια απ’ την αναγνωσιμότητα ημερήσιων εφημερίδων με πολυετή παρουσία.
Ερχεται η εποχή που η αμεσολάβητη πληροφόρηση των blogs θα στείλει για απόσυρση τα οχήματα-εφημερίδες των καπιταλιστών που τα χρησιμοποιούν για να υλοποιούν τις δικές τους επιχειρηματικές-πολιτικές σκοπιμότητες.
Μετά την παντελή απαξίωση των κατεστημένων ΜΜΕ ήρθε και η καπιταλιστική οικονομική κρίση για να κάνει ακόμα πιο προβληματική την επιβίωση αρκετών ΜΜΕ. Αυτά σήμερα, γιατί στο παρελθόν την εποχή της χρηματιστηριακής ευφορίας, την εποχή της απίστευτης διαφημιστικής σπατάλης του κρατικού και δημοσίου χρήματος οι βαρόνοι των ΜΜΕ έκαναν χοντρή κονόμα και συσσώρευσαν τεράστια κέρδη.
Και αν οι επιχειρήσεις τους τώρα παρουσιάζονται χρεωκοπημένες δεν συμβαίνει το ίδιο και με τους ιδιοκτήτες τους. Είναι δυνατόν π.χ να πιστέψει κανείς ότι ο Μπόμπολας αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα γ’ αυτό ζητάει από τους εργαζόμενους του «Εθνους» μείωση μισθών και κατάργηση της αμοιβής την Κυριακή για να μην κάνει απολύσεις; Ναι, η επιχείρηση του ΔΟΛ παρουσιάζεται ότι έχει ζημιές που πλησιάζουν το μισό δισεκατομμύριο ευρώ. Τα στελέχη της όμως; Φέρτε στην μνήμη σας μια προηγούμενη ανάρτησή μας και θα έχετε την απάντηση.
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στα συγκροτήματα του περιοδικού Τύπου –Πέτρου Κωστόπουλου, Αντώνη Λυμπέρη, Θεοχάρη Φιλιππόπουλου- που έκλεισαν έντυπα τους, απέλυσαν κόσμο, και όσους κράτησαν τους εκβίασαν να υπογράψουν συμβάσεις με μείωση του μισθού τους. Οι εργοδότες αυτοί βρήκαν το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, να κάνουν απολύσεις, μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση της δουλειάς σε όσους εξακολουθούν να εργάζονται στις επιχειρήσεις τους.
Από τότε κύλισε πολύ νερό στ’ αυλάκι. Σήμερα υπολογίζονται σε 80.000 τα blogs με κοινό 1.500.000 Ελληνες χρήστες και η αντιμετώπιση που έχουν από πολιτικούς και παραδοσιακά ΜΜΕ είναι εντελώς διαφορετική, για ευνόητους λόγους. Συνεντεύξεις σε blog επέλεξαν να δώσουν η Μπακογιάννη, ο Γ. Παπανδρέου, ο Τσίπρας κ.α ενώ στις εφημερίδες συναντάμε συνέχεια αφιερώματα για την «δημοσιογραφία των πολιτών».
Σύμφωνα με τις έρευνες τους στην μπλογκόσφαιρα κάνουν πιάτσα οι πιο δυναμικές ηλικίες 18-44 χρονών, και η αμεσότητα της είδησης, όπως και ο σχολιασμός της, ξεφεύγουν απ’ τα πλαίσια που μέχρι τώρα μας σερβίριζαν τα ΜΜΕ, κάτι που βρήκε ανταπόκριση.
Και αυτό ήταν κάτι που τρομοκράτησε το πολιτικό σύστημα.
Δεν είχε αποτέλεσμα αυτή η προσπάθεια τους. Κύρια γιατί υπάρχει η ανωνυμία που προσφέρει η φιλελεύθερη παράδοση των ΗΠΑ και ο αμερικανικός νόμος, για να μπορούν να προστατευτούν οι μπλόγκερς –η λειτουργία των blog υπόκειται στην αμερικανική νομοθεσία αφού εκεί εδρεύει η google που είναι ο πάροχος του χώρου που υπάρχουν τα μπλογκ, και η άρση της ανωνυμίας γίνεται μόνο αν υπάρξουν κατηγορίες για συγκεκριμένα κακουργήματα- και δεύτερον γιατί η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών –ένας καθαρά αστικός δεσμός- αντέδρασε σε μια τέτοια μεθόδευση καταλαβαίνοντας ότι μια τέτοια εξέλιξη δεν οδηγεί πουθενά αλλού παρά πάνω στην παραπέρα φασιστικοποίηση της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Αυτή είναι η μια πλευρά της υπόθεσης. Η άλλη είναι ότι δεν πρέπει να μένει καμιά αμφιβολία σε κανέναν ότι κομματικοί, και κρατικοί μηχανισμοί προσπαθούν να ποδηγετήσουν την πληροφόρηση του υπάρχει στο διαδίκτυο. Επίσης στο διαδίκτυο βρήκαν «πεδίο δράσης λαμπρό» και μια σειρά δημοσιοκάφροι έμμισθα φερέφωνα των αφεντικών τους. Οι ίδιοι σε πολλές περιπτώσεις παίζουν τα δικά τους προσωπικά παιχνίδια που δεν είναι πάντα καθαρά.
Στην μπλοκόσφαιρα ανθούν όλα τα φρούτα. Από Κυπατζήδες μέχρι υπαλληλίσκοι εκδοτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων.
Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά ανάμεσα στα μπλογκ και στις φυλλάδες. Είναι οι ίδιοι οι μπλόγκερς που ξεσκεπάζουν φαινόμενα, παραπληροφόρησης, εκβιασμών κλπ, όταν τα αντιληφθούν να λαμβάνουν χώρα στην μπλοκόσφαιρα. (Παραδείγματα αρκετά. Στο Indymedia αποκαλύφθηκε μπλόγκερ ΚΥΠατζής, εμείς γράψαμε για «πρακτοράκο δεύτερης κατηγορίας» που διαχειρίζεται ενημερωτική ιστοσελίδα κ.λ.π).
Διαχρονικά υπήρξε δημοσιοκάφρος να μας αποκαλύψει τις λοβιτούρες που γίνονται από άτομα του συναφιού του;
Μάθαμε ας πούμε ποιοι ήταν οι δημοσιοκάφροι που πήραν μέρος στα «ιδιαίτερα μαθήματα» τα οποία οργάνωσε η εταιρία Civitas και αποτέλεσαν την ομάδα κρούσης στην τυφλή υποστήριξη παράδοσης και καθυπόταξης της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας στις εντολές της ντόπιας αστικής τάξης, της Ε.Ε και του Δ.Ν.Τ; Και φυσικά δεν το έκαναν με το αζημίωτο.
Μάθαμε π.χ. ποιοι δημοσιοκάφροι τσέπωσαν δις απ’ τα λεγόμενα «μυστικά κονδύλια» για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες του κράτους; Τίποτα. Υπάρχει δημοσιογραφική ομερτά.
Και για να επανέλθουμε από εκεί που ξεκινήσαμε. Την αγωγή που κατέθεσαν στελέχη του Mega στον δημοσιοκάφρο Γ. Παπαγιάννη που τον παρουσιάζουν σαν διαχειριστή του μπλογκ fimotro. Προσωπικά δεν έχω σε καμιά εκτίμηση ούτε τον Παπαγιάννη (έχουμε σχολιάσει το ποιόν του αρκετές φορές στο μπλογκ μας) ούτε και στο fimotro. Μάλιστα διαβάζοντας περασμένο δημοσίευμα της Λώρης Κέζα στο «Βήμα» που μιλούσε για «χολερικό μπλόγκερ, γνωστό εκβιαστή, που θα γίνει μελίρρυτος με λίγα χιλιαρικάκια» είχα την αίσθηση ότι «φωτογράφιζε» τον Γιάννη Παπαγιάννη.
Είναι πολύ επικίνδυνη η φάμπρικα που πάει ν’ ανοίξει με τις δικαστικές διώξεις των μπλόκερς. Δίνει το έναυσμα να ποινικοποιηθούν απόψεις και αυτό δεν πρέπει να περάσει.
Δημοσίευση σχολίου