«Εμείς θα συνεχίσουμε τις αλλαγές χωρίς να υπολογίσουμε το πολιτικό κόστος» δήλωσε σήμερα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο άνθρωπος που ηγείται στο «Κόμμα του Μνημονίου και της Πλεονεξίας» –η πατρότητα του όρου ανήκει στον καθηγητή Νίκο Κοτζιά, πρώην στενό συνεργάτη του Γ. Παπανδρέου- και η δήλωση του ΓΑΠ έχει γίνει πρωτοσέλιδο στις ενημερωτικές ιστοσελίδες.
Απορία αφελούς: Εντάξει, ο κατά τύποις πρωθυπουργός και τα στελέχη του στην πορεία εκτέλεσης της αποστολής τους δεν υπολογίζουν το «πολιτικό κόστος». Για το «κόστος των μιζών» ξέρουν τίποτα;
Είναι ας πούμε μυθεύματα αυτά που γράφονται ακόμα και στον αστικό τύπο και απευθύνονται στον ίδιο τον ΓΑΠ και στον υπόλοιπο κυβερνητικό θίασο;
«…Οταν ένας πρωθυπουργός προχωρά σε κατ’ ευθείαν ανάθεση έργου αξίας δισεκατομμυρίων σε “φίλο του”, τι γίνεται;», ρωτούσε ας πούμε απ’ την στήλη του στην «Ελευθεροτυπία», την Παρασκευή ο Στάθης. Αν απαντούσε κάποιος ότι «οι μίζες πέφτουν σαν το χαλάζι» θα είχε άδικο;
«Οι "Χρυσοκάνθαροι" του 2011 αναδύονται από μια λούμπεν αστική τάξη, που στην επιδίωξη του κέρδους θυσιάζει την εθνική συνείδηση και την ίδια την Εθνική Ανεξαρτησία της Χώρας!» έγραφε την Κυριακή η εφημερίδα «Το Παρόν». Αν συμπέρανε κάποιος απ’ αυτό το δημοσίευμα ότι με το ξεπούλημα της όποια δημόσιας περιουσίας απέμεινε κάποιοι «αρμόδιοι» θα θησαυρίζουν από τις μίζες που θα υπάρξουν θα είναι εκτός τόπου και χρόνου;
Όταν η εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» γράφει ότι έχουμε μια «κυβέρνηση αδίστακτων απατεώνων, στην προσπάθεια της να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου», σε ποια κατεύθυνση να προσδιορίσουμε την «απατεωνιά» των κυβερνητικών στελεχών; Μήπως στις μίζες που θα εισρεύσουν στα θησαυροφυλάκια τους υπηρετώντας τις εντολές ντόπιων και ξένων καπιταλιστών;
Που εδράζεται η εκτίμηση του βουλευτή της Ν.Δ., Πάνου Καμένου που δημόσια χαρακτήρισε τον Γ. Παπανδρέου «έμμισθο μπρόκερ διεθνών τοκογλύφων»;
Είναι μακριά από την αλήθεια η εκφρασμένη άποψη του δημοσιογράφου Γ. Δελαστίκ ότι:
«Όλη τη χώρα σκοπεύει να πουλήσει το ΠΑΣΟΚ. Τα πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης Παπανδρέου θα φύγουν ζάπλουτα στο εξωτερικό αμέσως μόλις πέσει, καθώς ούτως ή άλλως η κολπική τους αποστολή έχει σχεδιαστεί για να ολοκληρωθεί σε μία και μοναδική θητεία»;
Συζητήσιμο είναι, φυσικά, αν τα παραπάνω ερωτήματα είναι ρητορικά ή αφελή.
Απορία αφελούς: Εντάξει, ο κατά τύποις πρωθυπουργός και τα στελέχη του στην πορεία εκτέλεσης της αποστολής τους δεν υπολογίζουν το «πολιτικό κόστος». Για το «κόστος των μιζών» ξέρουν τίποτα;
Είναι ας πούμε μυθεύματα αυτά που γράφονται ακόμα και στον αστικό τύπο και απευθύνονται στον ίδιο τον ΓΑΠ και στον υπόλοιπο κυβερνητικό θίασο;
«…Οταν ένας πρωθυπουργός προχωρά σε κατ’ ευθείαν ανάθεση έργου αξίας δισεκατομμυρίων σε “φίλο του”, τι γίνεται;», ρωτούσε ας πούμε απ’ την στήλη του στην «Ελευθεροτυπία», την Παρασκευή ο Στάθης. Αν απαντούσε κάποιος ότι «οι μίζες πέφτουν σαν το χαλάζι» θα είχε άδικο;
«Οι "Χρυσοκάνθαροι" του 2011 αναδύονται από μια λούμπεν αστική τάξη, που στην επιδίωξη του κέρδους θυσιάζει την εθνική συνείδηση και την ίδια την Εθνική Ανεξαρτησία της Χώρας!» έγραφε την Κυριακή η εφημερίδα «Το Παρόν». Αν συμπέρανε κάποιος απ’ αυτό το δημοσίευμα ότι με το ξεπούλημα της όποια δημόσιας περιουσίας απέμεινε κάποιοι «αρμόδιοι» θα θησαυρίζουν από τις μίζες που θα υπάρξουν θα είναι εκτός τόπου και χρόνου;
Όταν η εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς» γράφει ότι έχουμε μια «κυβέρνηση αδίστακτων απατεώνων, στην προσπάθεια της να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου», σε ποια κατεύθυνση να προσδιορίσουμε την «απατεωνιά» των κυβερνητικών στελεχών; Μήπως στις μίζες που θα εισρεύσουν στα θησαυροφυλάκια τους υπηρετώντας τις εντολές ντόπιων και ξένων καπιταλιστών;
Που εδράζεται η εκτίμηση του βουλευτή της Ν.Δ., Πάνου Καμένου που δημόσια χαρακτήρισε τον Γ. Παπανδρέου «έμμισθο μπρόκερ διεθνών τοκογλύφων»;
Είναι μακριά από την αλήθεια η εκφρασμένη άποψη του δημοσιογράφου Γ. Δελαστίκ ότι:
«Όλη τη χώρα σκοπεύει να πουλήσει το ΠΑΣΟΚ. Τα πρωτοκλασάτα στελέχη της κυβέρνησης Παπανδρέου θα φύγουν ζάπλουτα στο εξωτερικό αμέσως μόλις πέσει, καθώς ούτως ή άλλως η κολπική τους αποστολή έχει σχεδιαστεί για να ολοκληρωθεί σε μία και μοναδική θητεία»;
Συζητήσιμο είναι, φυσικά, αν τα παραπάνω ερωτήματα είναι ρητορικά ή αφελή.
Δημοσίευση σχολίου