Η δική τους επιβίωση περνά μέσα από τη δική μας εξαθλίωση - άρα...δεν πρέπει να επιβιώσουν

Το μεσοπρόθεσμο ψηφίστηκε - μένει να δούμε βέβαια το αν, το πως και το για πόσο θα εφαρμοστεί στην πράξη.

Η ψήφιση αυτή είναι αναμενόμενη για εμάς, και η στάση των βουλευτών διέλυσε ακόμα περισσότερες ψευδαισθήσεις που είχε έως τώρα ένα σημαντικό ποσοστό του κόσμου: Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ειλικρινά θεωρούσαν ότι με το να βγουν στο δρόμο και να φωνάξουν, να ρίξουν μερικά βρισίδια και μερικά γιαούρτια θα πίεζαν επαρκώς τους βουλευτές ώστε να καταψηφίσουν το μεσοπρόθεσμο.

Όμως, όπως έχουμε δει επανειλημμένα, η άρχουσα τάξη έχει μια πολύ πιο ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης σε σχέση με τους εργάτες, και κατανοεί ότι πρόκειται για μια μάχη ζωής και θανάτου. Ως εκ τούτου, η σημερινή λαϊκή πίεση δεν επαρκεί για να σταματηθούν:

-Οι βιομήχανοι δε θα επενδύσουν κεφάλαια στη Δύση αν δεν "κινεζοποιηθούν" όσο το δυνατόν περισσότερο οι εργάτες. Ως τότε, επενδύσεις γιοκ, τουλάχιστον σε ότι αφορά τη Δύση.

-Οι τραπεζίτες είναι χρεωκοπημένοι, καθώς τα δάνεια που έχουν δώσει δε μπορούν να αποπληρωθούν. Άρα, αν σταματήσουν να "στραγγίζουν" την κοινωνία, αρπάζοντας όλους τους πόρους για λογαριασμό τους, και αφήνοντας μερικά ψίχουλα για εμάς, θα χρεωκοπήσουν (όπως πχ έγινε με τη Λέμαν Μπρόδερς).

Άρα, δε θα σταματήσουν. Πρέπει να σταματηθούν λοιπόν από κάποιον. Και αυτός ο κάποιος είμαστε εμείς, τα θύματα τους.

Η δική τους επιβίωση περνά μέσα από τη δική μας εξαθλίωση, και άσχετα με το τους "αρέσει" ή όχι αυτό που κάνουν, οι άνθρωποι αυτοί δε θα σταματήσουν να επιτίθενται κατά κύματα: Αφού αν σταματήσουν, θα χρεωκοπήσουν. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν να μας πολεμάνε "μέχρι τελικής πτώσεως" (όπως ωραία το έθεσαν και στις Βρυξέλλες, "δεν υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο" για την άρχουσα τάξη).

Η πίεση που άσκησε και ασκεί ο λαός είναι ακόμα ανεπαρκής για να τους σταματήσει. Αν όντως ο λαός θέλει να το πετύχει αυτό, θα πρέπει να σταματήσει καταρχήν να έχει αυταπάτες ότι τάχα "η άρχουσα τάξη θα ακούσει το λαό". Το χάσμα ανάμεσα στην άρχουσα τάξη και τους εργάτες είναι πλέον αγεφύρωτο (κάτι που αποδεικνύεται και με τα επίπεδα ανισότητας που οι ίδιοι οι κυβερνώντες τα μετράνε και τα βρίσκουν -τι σύμπτωση- να είναι σε ύψη-ρεκόρ ανάμεσα στους "πλούσιους" και τους "φτωχούς" αυτού του κόσμου).

Το ξέρουν ότι ΔΕΝ έχουν λαική νομιμοποίηση για αυτά τα μέτρα - και αν τυχόν μερικοί δεν το ήξεραν, νομίζω οι κινητοποιήσεις και η κοινωνική κατακραυγή που αντιμετωπίζουν καθημερινά πλέον το αποδεικνύει ξεκάθαρα. Παρόλα αυτά, το ΠΑΣΟΚ θα συνεχίσει να περνάει όσα περισσότερα μέτρα μπορεί μέχρι να πέσει (είναι φανερό ότι η κυβέρνηση αυτή δεν έχει πολύ χρόνο ζωής ακόμα "και μετά βλέπουμε"), η ΝΔ θα συνεχίσει να πλασάρεται ως μια εναλλακτική λύση για όσους (αρκετούς) ακόμα έχουν τέτοιες ψευδαισθήσεις, ο Πάγκαλος θα χρησιμοποιείται ως λαγός [και] στο σενάριο μιας αυταρχικής "εκτροπής" ώστε να μπορέσει η άρχουσα τάξη να περάσει τα μέτρα, εξοντώνοντας ωμά όσους την πολεμούν (δεν είναι τυχαίο που πέταξε το σενάριο ακόμα και για τανκς), τα ΜΑΤ θα χτυπούν ολοένα και πιο πολύ, κτλ, κτλ, κτλ.

Πολλοί μιλούν για προδοσία. Και, από εθνικής άποψης, προφανώς και η πολιτική ηγεσία του κράτους ενεργεί προδοτικά. Από ταξικής άποψης όμως, αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόδωσαν ποτέ την τάξη τους, αντίθετα πάντα στάθηκαν, και συνεχίζουν να στέκονται, δίπλα στην άρχουσα τάξη. Αντίθετα, οι εργάτες έχουν σε μεγάλο ποσοστό προδώσει την τάξη τους εδώ και χρόνια, καθώς επιτρέπουν στην άρχουσα τάξη να ρημάζει τα πάντα στο πέρασμα της (οι ανισότητες έχουν φτάσει σε ιστορικά σημεία ρεκόρ) χωρίς να βγάζουν τσιμουδιά. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει.

Πάντως, η φράση-κλειδί που δε θα κουραστούμε να επαναλαμβάνουμε, είναι πως αν τα μέτρα δεν περάσουν, η άρχουσα τάξη θα χρεωκοπήσει σε μεγάλο βαθμό. Έχοντας αυτό στο μυαλό μας, καταλαβαίνουμε εύκολα το γιατί επιμένουν, και θα συνεχίσουν να επιμένουν, φέρνοντας τα πράγματα σε μια κλασσική κατάσταση "ή αυτοί ή εμείς".

Όσο ο κόσμος έχει αυταπάτες ότι θα μπορούσαμε να βρούμε μια λύση χωρίς να πολεμήσουμε μέχρι τέλους, μια λύση που θα ικανοποιεί και εμάς, αλλά και τις τράπεζες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, κτλ, ο κόσμος που βρίσκεται στις πλατείες και στους δρόμους θα συνεχίσει να χάνει. Διότι όσο έχει τέτοιου είδους αυταπάτες, σημαίνει ότι δεν έχει τόση αποφασιστικότητα απέναντι στην άρχουσα τάξη, όσο έχει αυτή εναντίον του.

Ο λαός πιάστηκε ανέτοιμος - με πρώτες και καλύτερες τις όποιες ηγεσίες του. Ωστόσο, όσο οι τσέπες των εργατών αδειάζουν, και ολοένα και πιο πολλοί αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης, με τις όποιες προσδοκίες να είχαν για το μέλλον να καταρρέουν ταχύτατα, τόσο θα μπαίνει ολοένα και πιο επιτακτικά το ερώτημα του πώς θα ανατραπεί η άρχουσα τάξη, και το πώς θα γίνει αυτό. Όσες πολιτικές δυνάμεις το κατανοήσουν αυτό, και μπορέσουν να δώσουν μια πειστική απάντηση, απλά θα ισοπεδώσουν τους αντιπάλους τους, διότι ο λαός θα πάει γρήγορα με αυτές και μόνο με αυτές.

Αντίθετα, όσες πολιτικές δυνάμεις εξακολουθούν να προσπαθούν ιδεολογικά να "συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα", ή δεν έχουν την οργάνωση, τη συγκρότηση και το όραμα που απαιτείται, απλά θα εξοντωθούν (διότι στην πραγματικότητα δεν έχουν και πολλά να προσφέρουν στο λαό).

Για ακόμα μια φορά στην ιστορία, χωρίζονται τα στρατόπεδα - ο κόσμος δείχνει, όπως πάντα, ότι έχει διάθεση να πολεμήσει (δείτε τις μάχες στο Σύνταγμα, που προφανώς θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, καθώς η στάση των κυβερνώντων απλά ρίχνει "λάδι στη φωτιά").

Ωστόσο, χωρίς οργάνωση, σχέδιο και όραμα, οι αγώνες αυτές δεν μπορούν να μας πάνε και τόσο μακρυά. Γι' αυτό και χρειάζονται αποφασισμένοι άνθρωποι, που έχουν να τα δώσουν αυτά στο λαϊκό κίνημα, και να τα παλέψουν "μέχρι τέλους", οργανώνοντας το λαό και προετοιμάζοντας τον να πάρει αυτός την εξουσία, απορρίπτοντας και πολεμώντας την εξουσία μιας μικρής ολιγαρχίας που αυτή τη στιγμή τον τραβάει έναν αιώνα πίσω στην απεγνωσμένη προσπάθεια της να συνεχίσει να ζει εις βάρος του.

"Εδώ και καιρό όλοι καταρρέουν, κι εδώ και καιρό όλοι ξέρουν ότι δεν έχουν από πού να κρατηθούν. Η πεποίθησή μου για την επιτυχία αυτής της μυστικής προπαγάνδας οφείλεται στο ότι η Ρωσία είναι, κατά προτεραιότητα, ο τόπος εκείνος σε όλο τον κόσμο όπου μπορεί να συμβεί οτιδήποτε χωρίς να υπάρξει η ελάχιστη αντίσταση. Καταλαβαίνω πολύ καλά γιατί οι Ρώσοι που διαθέτουν κάποια περιουσία το έσκασαν για το εξωτερικό, και κάθε χρόνο γίνονται όλο και περισσότεροι. Είναι θέμα ενστίκτου, όταν το καράβι βυθίζεται, τα ποντίκια το σκάνε πρώτα. Η Αγία Ρωσία είναι μια χώρα άψυχη, εξαθλιωμένη και…επικίνδυνη, μια χώρα με ματαιόδοξους επαίτες στα ανώτατα στρώματά της και με την πλειοψηφία του πληθυσμού να ζει σε ετοιμόρροπα καλύβια. Θα χαρεί για οποιαδήποτε διέξοδο της προταθεί, φτάνει μόνο να της εξηγήσουν πώς να το κάνει."
-Φ.Ντοστογιέφσκι, "Οι δαιμονισμένοι"