Μόνο ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ να τους ανατρέψουμε

«Αν ζήσει κανένας σας να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει.»

Αρης Βελουχιώτης- Νοέμβρης 1944 σε σύσκεψη καπεταναίων του ΕΛΑΣ.

_________________ 

 

Μπροστά στην νέα κατοχή της χώρας μας από ντόπιους και ξένους πλουτοκράτες που μαζί με το υπηρετικό πολιτικό προσωπικό τους μας οδηγούν στην εξαθλίωση ο μόνος δρόμος είναι αγώνες. Με μορφές πάλης που εμείς θα επιλέξουμε και θα πρέπει να είναι τέτοιες που θα πονέσουν το σύστημα και δεν θα το αφήσουν να μας εξαθλιώσει.
Το παραμύθι του «εθνικού συμφέροντος» -το ακούσαμε προηγουμένως από τον Μητσοτάκη και το σχολιάσαμε- δεν πρέπει να περάσει.  Δεν υπάρχει κανένα «πατριωτικό καθήκον» να δεχθεί ο λαός να πάει σαν πρόβατο στην σφαγή που λέει ο κατά τύποις πρωθυπουργός. Αλλωστε δεν είναι η ίδια η δικιά μας πατρίδα με την πατρίδα του Βαρδινογιάννη, του Παπανδρέου, του Δασκαλόπουλου.  Ποτέ δεν ήταν.

«...Ο λαός υπόφερνε (...). Είχε γονατίσει από τους φόρους, κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή.
Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: "Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού" (...). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές - τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους - εκτελούσαν το ίδιο "εθνοφελές" έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μια από τις καλύτερες θέσεις».

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Νίκου Μπελογιάννης «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα».

Δεν υπάρχει σήμερα λοιπόν «εθνικό-πατριωτικό συμφέρον» -όπως το εννοούν τα φερέφωνα της αστικής τάξης. Αυτό που πρέπει να προβάλουμε είναι το ταξικό συμφέρον. (Άλλο ανέκδοτο κι αυτό να μας μιλάνε για εθνικό συμφέρον αυτοί που παραδέχονται ότι παραχώρησαν «μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας»). Δεν πρέπει να τσιμπήσουμε στο εκβιαστικό δίλλημα της χρεοκοπίας. Το χρησιμοποιούν σαν «μπαμπούλα» για να προωθούν νέα μέτρα που χρεοκοπούν τους εργαζόμενους, αυτούς δηλαδή που δεν έχουν ήδη χρεοκοπήσει.

Δεν πρέπει να πέσουμε στην λούμπα να συζητάμε περί χρέους και χρεοκοπίας. Είναι μια παγίδα και αυτό θέλουν να μας ρίξουν. (Δείτε ένα κατατοπιστικότατο βίντεο με τον οικονομολόγο-αναλυτή Δημήτρη Καζάκη. Ένα συγκλονιστικό στοιχείο που ακούγεται στο βίντεο και για το οποίο κανένας δεν μιλάει είναι ότι την τελευταία δεκαετία 2001-2009 το ελληνικό κράτος δανείστηκε 490 δις ευρώ εκ των οποίων τα 450 πήγαν για την αποπληρωμή τόκων παλαιών δανείων. Και τα υπόλοιπα, θα προσθέταμε εμείς, στα θησαυροφυλάκια, μέσω της κυβερνητικής πολιτικής, της ντόπιας παρασιτικής μεγαλοαστικής τάξης).

Μοναδικό δικό μας χρέος είναι να τους ανατρέψουμε, να παρουσιάσουμε τα δικά μας ταξικά αιτήματα και να παλέψουμε να υλοποιηθούν.
Την σημερινή απεργιακή μέρα πρέπει να δείξουμε ότι είμαστε αποφασισμένοι να βαδίσουμε σε μια τέτοια κατεύθυνση 

Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσήματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα’ ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λεν πως είναι τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού

(Bertolt Brecht - Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου)