Αξίζει να δούμε και την εξής ενδιαφέρουσα είδηση, που πέρασε "στα ψιλά":
ΟΗΕ: Το Μεσοπρόθεσμο βλάπτει σοβαρά τα δικαιώματα
Σοβαρές παραβιάσεις των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα ενδέχεται να προκαλέσει η εφαρμογή των περαιτέρω μέτρων λιτότητας στη χώρα, προειδοποιεί ο ανεξάρτητος ειδικός του ΟΗΕ σε θέματα ξένου χρέους και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και καλεί την τρόικα να προσέξει πάρα πολύ για τις επιπτώσεις που έχουν στα ανθρώπινα δικαιώματα οι πολιτικές που σχεδιάζει για τη λύση των ελληνικών προβλημάτων.Ο ΟΗΕ είναι ένας οργανισμός που δημιουργήθηκε μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, εκφράζοντας τους τότε συσχετισμούς δύναμης ανάμεσα στα διάφορα κράτη, αλλά και ανάμεσα στους λαούς και τα κράτη.
Ο Σέφας Λούμινα δήλωσε ότι η εφαρμογή του δεύτερου πακέτου μέτρων λιτότητας «μάλλον θα έχει σοβαρές επιπτώσεις σε βασικές κοινωνικές υπηρεσίες και κατά συνέπεια στο πώς απολαμβάνουν τα ανθρώπινα δικαιώματα οι Ελληνες, κυρίως αυτοί που ανήκουν σε πιο ευάλωτους τομείς, όπως οι φτωχοί, οι ηλικιωμένοι, οι άνεργοι και οι ανάπηροι». «Τα δικαιώματα στην τροφή, στο νερό, στην επαρκή στέγη και στην εργασία κάτω από δίκαιες συνθήκες και συνθήκες ισότητας δεν πρέπει να γνωρίσουν συμβιβασμούς, λόγω των μέτρων λιτότητας», δήλωσε ο Λούμινα και κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση «να εξισορροπήσει πολύ προσεκτικά τη λιτότητα και την εφαρμογή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, λαμβάνοντας υπόψη την προτεραιότητα των υποχρεώσεων του κράτους έναντι των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Μάλιστα, είχε -θεωρητικά τουλάχιστον- το σκοπό της διατήρησης της ειρήνης, το σεβασμό σε κάποιες στοιχειώδεις κοινωνικές κατακτήσεις (πχ "τα δικαιώματα στην τροφή, στο νερό, στην επαρκή στέγη και στην εργασία" που αναφέρει στο παραπάνω άρθρο ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ), κτλ.
Οι συσχετισμοί δύναμης όμως έχουν πλέον αλλάξει (γι' αυτό και το καταστατικό του ΟΗΕ παραβιάζεται καθημερινά από τα ίδια τα κράτη που τον δημιούργησαν): Η άρχουσα τάξη δε θέλει ούτε καν να ακούει για "δικαίωμα στην τροφή, στο νερό, στην επαρκή στέγη και στην εργασία". Οι άνθρωποι αυτοί, επειδή ακριβώς κινούνται με βάση τον ατομικό τους πλουτισμό, έχουν φτάσει να αποδέχονται ως..."φυσιολογικές καταστάσεις" τους μισθούς του 1 ευρώ/μέρα, ή τα απάνθρωπα ωράρια, τα μηδαμινά δικαιώματα, κτλ. Με αποτέλεσμα βέβαια να τους φαίνονται ως "υπερβολικά" και "παράλογα" ακόμα και τα πιο στοιχειώδη αιτήματα όπως αυτά που είχαν οριστεί στο καταστατικό του ΟΗΕ. Γι' αυτό μάλιστα και αρκετοί κεντρώοι και κεντροαριστεροί άνθρωποι, θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά το αν θα συνεχίζουν να στηρίζουν τον καπιταλισμό, καθώς πλέον το σύστημα αυτό έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο σαπίλας, που οδηγεί στην εξάπλωση της φτώχειας, ακόμα και στον -έμμεσο έστω- αποδεκατισμό ολοένα και περισσότερων ανθρώπων.
Και αυτό διότι ακόμα και τα πιο στοιχειώδη αυτά δικαιώματα κοστίζουν, και είναι προφανές ότι η άρχουσα τάξη δεν έχει σκοπό να μοιραστεί μαζί μας τον τεράστιο πλούτο που έχει συσσωρεύσει μέσω της εκμετάλλευσης μας. Αντίθετα...θέλουν ολοένα και περισσότερα.
Για παράδειγμα, για να εξασφαλίσει κανείς "νερό, τροφή και επαρκή στέγη" στον καπιταλισμό χρειάζεται να έχει χρήματα. Και ο εργάτης δεν έχει άλλον τρόπο να βρει χρήματα από το να πουλήσει, έναντι μιας αμοιβής, την εργατική του δύναμη στον εργοδότη. Να δουλέψει δηλαδή.
Πολύ ωραία, όμως τι γίνεται αν ο εργοδότης έχει στη διάθεση του αμέτρητους εργάτες που είναι διατεθειμένοι να εργασθούν, και μάλιστα πολύ εντατικά και χωρίς πολλές δυνατότητες κινητοποίησης, για μισθούς πείνας;
Τότε ο εργοδότης προφανώς θα προσλάβει αυτούς, αφήνοντας τους υπόλοιπους "στα κρύα του λουτρού", να ονειρεύονται νερό, τροφή, σίτιση και χίλια-δυο άλλα.
Αν η παραγωγή ήταν απαλλαγμένη από τους ολιγάρχες που την ελέγχουν, και οι εργάτες έκαναν αυτοί κουμάντο, τότε πράγματι θα μπορούσαν να έχουν όλοι δουλειά, και μάλιστα με επαρκή αμοιβή, ώστε να καλύπτουν όλες τους τις ανάγκες. Ο διαθέσιμος πλούτος υπάρχει, απλά τον έχουν μια χούφτα κεφαλαιοκράτες. Αν φύγουν αυτοί από τη μέση (κάτι που προφανώς βέβαια δεν είναι και τόσο απλό, είναι όμως αναγκαίο), τότε θα ήταν εφικτό το να μειωθούν τα ωράρια εργασίας, ώστε να δημιουργηθούν έτσι αρκετές θέσεις εργασίας για όλους.
Αντίθετα, όσο διατηρείται το σημερινό καθεστώς, με την άρχουσα τάξη "στο τιμόνι", η κατάσταση θα χειροτερεύει διαρκώς, καθώς οι άνθρωποι αυτοί έχουν κίνητρο να μας ξεζουμίζουν. Το σύστημα της μισθωτής εργασίας, που κάποτε αποτέλεσε μια σημαντική πρόοδο, αντικαθιστώντας τη φεουδαρχία του μεσαίωνα, τώρα βυθίζει την ανθρωπότητα σε ανισότητες ρεκόρ, και ακόμα και η ίδια η άρχουσα τάξη παραδέχεται ουσιαστικά ότι δεν μπορεί καν να εγγυηθεί τις βασικές ανθρώπινες ανάγκες για ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού (που άρα οδηγείται στην εξόντωση, άλλο αν κανένας δεν το λέει ανοιχτά, για προφανείς νομίζουμε λόγους).
Ο κεφαλαιοκράτης δεν έχει κανένα κίνητρο να δεχτεί μειωμένα ωράρια, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για όλους. Γιατί να πληρώσει πχ 10 εργάτες για Χ ώρες, όταν μπορεί να προσλάβει μόνο 5, και να τους βάλει να δουλέψουν όμως 2Χ ώρες; Ούτε έχει κίνητρο να δώσει στον εργάτη τον πλούτο που παρήγαγε. Αντίθετα, έχει κίνητρο να του δώσει όσο το δυνατόν λιγότερο πλούτο από αυτόν που παρήγαγε, ώστε να κρατήσει ο ίδιος ολοένα και περισσότερα για πάρτι του. Και αυτό ακριβώς κάνουν.
Τι και αν η τεχνολογία έχει κάνει φοβερές προόδους, εκτοξεύοντας την παραγωγικότητα, τι και αν ολοένα και περισσότεροι εργάτες πεινάνε και δεν έχουν "νερό, τροφή και στέγαση", η άρχουσα τάξη είναι υποχρεωμένη να τα παρακάμψει όλα αυτά, ή μάλλον να τα προκαλέσει, διότι κινείται με ανώτερη αρχή τη συσσώρευση κέρδους για τον εαυτό της. Και αυτή η αρχή αποτελεί μια πέτρα στο λαιμό της κοινωνίας, που την τραβάει ολοένα και πιο κάτω στο βυθό. Αν θέλει η κοινωνία να σταματήσει να βυθίζεται, και να ξαναβγεί στην επιφάνεια, θα πρέπει η πέτρα αυτή να κοπεί.
Ειδικά από τη στιγμή που η άρχουσα τάξη παραβιάζει μονομερώς το "κοινωνικό συμβόλαιο" προηγούμενων εποχών (εξ ου και η διαμαρτυρία του ΟΗΕ), είναι απλά καταστροφικό για τους εργάτες να συνεχίζουν να το τηρούν. Θα πρέπει μεν να το επικαλεστούμε, όπως πχ κάνει εδώ ο υπάλληλος του ΟΗΕ, ώστε να δείξουμε το πόσο βάναυσα μας εκμεταλλεύονται, αλλά παράλληλα δε θα πρέπει να περιμένουμε ότι τάχα οι εκκλήσεις αυτές θα εισακουστούν από την άρχουσα τάξη. Διότι, τελικά δεν υπάρχουν δικαιώματα, υπάρχουν κατακτήσεις, και αν οι λαοί θέλουν όντως να έχουν "νερό, σίτιση, στέγαση" και όλα τα υπόλοιπα, θα πρέπει να παλέψουν για αυτά. Και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει, μετά από πολλά χρόνια "απραξίας", να τα βάλουν με την άρχουσα τάξη, σε μια μάχη "ζωής και θανάτου". Αλλιώς, απλά γκρινιάζουμε για να γκρινιάζουμε ως κοινοί φαφλατάδες.
Δημοσίευση σχολίου